‘Zuster, ik moet plassen!’

Het is wat rumoerig op de groep aan het begin van de avonddienst. De start kan nogal wisselend zijn. De ene keer kun je rustig de rapportage lezen en van lieverlee starten met het delen van de medicatie, de andere keer kan het compleet anders zijn. ‘Ik moet plassen’ begint er één. Nou, vergeet je rustige start maar! Alleen het woordje 'wc' of 'toilet' roept bij de anderen iets op waardoor het lijkt of per direct alle blazen vol lopen en iedereen à la minute naar de wc moet. Ik kan je verzekeren: dan heb je het loeidruk zo aan het begin van je dienst.

Als collega's onderling wordt dit woordje 'wc' dan ook standaard vervangen door allerlei andere benamingen: 'kleinste kamertje', 'kamertje 10' of 'ik moet effe hoor', daarbij met het hoofd wíjzend richting toilet.

Greet is net geholpen naar toilet. Ze zit in een rolstoel, en het vergt altijd zeker een klein kwartier eer ze goed en wel klaar is. Ze wordt geholpen met de plafondlift. Als Greet echter geen afleiding heeft, kun je er geheid van uitgaan dat ze na zo'n half uurtje weer moet. Als we later in de middag even wat zitten te eten dan horen we een heel bekend geluid: het knerpen en piepen van de wielen die zich richting de deur begeven. 'Ik moet echt heel nodig!'

Best lastig! Om een bewoner elk half uur naar toilet te helpen is voor zowel ons als verzorgenden geen doen, maar ook voor de bewoner zelf erg vermoeiend.

Wat zijn we dan in zulke situaties weer blij met onze medewerkers wonen en welzijn*. Ze halen letterlijk alles uit de kast om tegemoet te komen aan de wensen van onze bewoners. Spelletjes doen, koekjes bakken, filmpjes bekijken, sjoelen, Flakkeese verhalen voorlezen, puzzelen, met de braintrainer aan de slag... Daar waar wij geen tijd hebben omdat we acht bewoners moeten verzorgen, naar toilet helpen??:) en later op de avond naar bed, medicatie toedienen, zorgleef-plannen bijhouden, rapportage verwerken etc. etc., bieden deze collega's met alle liefde dé afleiding die ze zo hard nodig hebben. Net dat extra stukje aandacht.

Na enkele minuten zit Greet rustig aan tafel met een grote glimlach op haar gezicht. Ze kijkt samen met mijn collega in haar fotoboek. ‘Wat was het toch een mooie tijd he vroeger?’

En die wc? 'O, moest ik naar toilet dan?'

*ooit in het leven geroepen voorjaar 2019/Manifest Scherp op ouderenzorg/HugoBorst/ https://www. scherpopouderenzorg.nl/

Maria Vroegindeweij werkt als verzorgende op een woongroep voor ouderen met dementie. In haar columns neemt ze lezer mee naar ‘haar’ woongroep, waar ze al sinds jaar en dag haar talenten gebruikt om deze generatie ouderen te begeleiden en ze een mooie oude dag te bezorgen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen