Boven de robijnen

De 19-jarige Noa Terheyde beantwoordt in de naoorlogse jaren de oproep aan jonge vrouwen om brieven te schrijven aan de in Nederlands-Indië gestationeerde dienstplichtige militairen. Noa gaat een correspondentie aan met Daniël Blankenberg, een militair uit het Zeeuwse Philippine.

Tussen Noa en Daniel bloeien tijdens de anderhalf jaar lange briefwisseling gevoelens van liefde op. Terug in Nederland kan Daniël niet wachten om Noa in haar woonplaats op Schiermonnikoog te bezoeken. Dan blijkt dat hun toekomstplannen onverenigbaar lijken te zijn. Hun wegen scheiden zich. De laatste ontmoeting tussen Noa en Daniel blijft echter niet zonder gevolgen.

Twintig jaar later probeert Noa Daniël terug te vinden in Indonesië en staat ze voor een allesomvattende keuze.

Het eerste deel van deze roman vertelt de geschiedenis van Noa en Daniel vanaf 1949 tot 1972. Via de brieven die de twee uitwisselen krijg je een boeiend inkijkje in beider levens. Noa op Schiermonnikoog en Daniël in Nederlands-Indië vertellen elkaar in lange brieven hoe hun leven eruitziet. Noa is een natuurmens en volgt een opleiding tot fotograaf. De getalenteerde fotografe heeft als grootste wens op Antarctica een reportage te maken. Voor haar grote droom zet ze alles opzij. Daniël heeft zijn hart verpand aan architectuur en ziet een toekomst voor zichzelf weggelegd in Indonesië. De verschillen in toekomstverwachting lijken onoverbrugbaar.

In het tweede deel van ‘Boven de robijnen’ reist Noa naar Sulawesi, het vroegere Celebes. Zal ze hier, ondanks alle verstreken jaren, de Daniël van vroeger terug vinden?

Kokosblad en parel

De natuurbeschrijving van Sulawesi, Schiermonnikoog en Antarctica zijn adembenemend. De schrijfster heeft een groot oog voor detail en weet te ontroeren door het tekenen met woorden.

Marianne Witvliet heeft de gave haar lezers volledig in het verhaal te trekken. Of het nu gaat om de beschrijving van het wad op een vroege, koude winterochtend of de schoonheid van een hutje op de rijstvelden van West-Java. Daniël schrijft in zijn eerste brief aan Noa: “De bouwkunst in de binnenlanden lijkt op het eerste gezicht niet veel meer te omvatten dan een paar primitieve palen met een golfplaten dak, maar elk hutje in de rijstvelden is een kunstwerk van bamboe, kokosbladeren, stro of hout, of alles door elkaar. Vaak met sierlijke patronen in de wanden, soms verweven met bomen die dienstdoen als hoeksteun.”

Tegen het decor waarin de hoofdpersonen zich bevinden weeft de auteur het meeslepende levensverhaal van twee geliefden die, ondanks grote tegenslagen in gezondheid en toekomstperspectief, getuigen van veerkracht en moed. Heel subtiel wordt hierin het geloof en het vertrouwen op hun Schepper verweven. De levens van Noa en Daniël vertellen dat geloof en vertrouwen geen garantie op voorspoed geeft, maar wel de verzekering van een behouden Thuiskomst.

Andere thema’s zijn: de na hun thuiskomst vaak ‘vergeten’ soldaten uit Nederlands-Indië en de prijs van zelfontplooiing.

De schrijfster heeft veel kennis van de onderwerpen waar ze over schrijft. Denk aan fotografie, bouw- en schilderkunst, de natuur op Schiermonnikoog en het voormalig Nederlands-Indië. Ze weet je allerlei interessante feitjes mee te geven, zonder de vaart uit het verhaal te halen.

De titel van deze roman heeft op twee plaatsen in het boek een bijzondere betekenis gekregen.

Dit boek verdient het, ook door de aangereikte thema’s, om nog een tweede (of derde keer) te worden gelezen. Een pareltje.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen