Geen zin!

Heb je dat ook weleens? Ik wel. Vandaag ook. Het is weer tijd voor mij om de maandelijkse column te schrijven. Ik heb er geen zin in. Ik vraag me af hoe dit kan. Het is juist zo’n mooie manier om iets te vertellen over mijn werk! Over dat wat ik meemaak. Hoe kan het dat ik daar geen zin in heb? Ik weet hoe het komt. Ik moet er ruimte voor maken in mijn hoofd. Terwijl mijn hoofd vol zit met, voor mijn idee, veel relevantere en urgentere zaken. Zoals:

Het is druk, er speelt veel in mijn werk. Enerzijds maakt dat me dankbaar. Jongeren, hun ouders en andere instanties weten me te vinden. Anderzijds maak ik me ook zorgen. Wat speelt er veel en hoe

kan dit? Heeft het te maken met de weers- en seizoensverandering? Is er meer problematiek onder de jeugd of durft men er meer voor de dag mee te komen? Wat is er aan de hand? Zijn het de naweeën van de coronaperiode? Ik weet het niet en kom er misschien ook nooit achter.

Voor mij is het belangrijk om rustig door te gaan en juist af en toe, heel bewust, stil te gaan staan, of, zoals nu, stil te gaan zitten. Om alles eens op een rijtje te zetten, te overdenken, (opnieuw) een plan te maken en weer rustig hoopvol door te gaan.

Nooit geweten dat een column schrijven daar zo’n goed hulpmiddel voor is.

Gerwin Rikkers werkt voor Stichting Ontmoeting. In deze column vertelt hij over zijn ervaringen als veldwerker en jongerencoach.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen