Belijdenis

Het kan allerlei nodeloze discussies voorkomen, bijvoorbeeld over het gezag van de Bijbel. We geloven namelijk ‘zonder enige twijfeling al wat daarin begrepen is’ (art. 5 NGB). Allerlei geknoei rond bijvoorbeeld de historiciteit van bepaalde zaken in de Bijbel wordt hierbij bij de wortel afgesneden. We geloven dat God Adam en Eva geschapen heeft en dat het niet twee wezens zijn geweest die in een lang proces van macro-evolutie zijn geworden. Voor dergelijke gedachten is binnen het raam van de belijdenis geen plaats. Zo liggen de zaken binnen het gereformeerde belijden. Rond de daadwerkelijke opstandig van Christus uit de doden geldt precies hetzelfde. We geloven dat Jezus daadwerkelijk uit de doden is opgestaan. Zonder dat is het hele christelijke geloof van haar kern beroofd en kunnen we net zo goed de kerken sluiten en de Bijbel dichtdoen. Het luistert kortom nauw met de Bijbelse boodschap en ook met onze belijdenis.

Verder wordt in de hierboven genoemde zin uit de oude Hervormde kerkorde gezegd dat alles wat het belijden weerspreekt, moet worden geweerd. Daarvoor is in de kerk geen plaats. Mensen mogen in ons land van alles geloven en denken, maar in de kerk spreken we elkaar aan op Schrift en belijdenis. Dat is de ruimte waarbinnen we willen handelen. Uiteraard zijn er grenzen en kunnen we over de grenzen van het belijden van mening verschillen. Niet ieder zal dezelfde accenten willen leggen. Ook zijn er door de loop der eeuwen wel mensen geweest die het belijden ter discussie hebben gesteld. Het is dan de vraag hoe de kerk daarmee omgaat. De vraag is dus hoe we het weren gestalte geven. Daarover kunnen de meningen ook weer uiteenlopen. Sommigen denken alleen aan met elkaar in gesprek gaan en anderen denken meer aan tuchtmaatregelen. Binnen de oude Hervormde kerk was het met elkaar in gesprek gaan ongeveer de gebruikelijke praktijk. Maar in de kerkorde was een legale basis om wat het belijden weerspreekt te weren. Dat lijkt mij ook een buitengewoon verstandig uitgangspunt. Het gaat tenslotte in de belijdenis om de diepste zaken van het geloof. Daarin moeten we helder zijn en helder blijven. Het gaat om de zaken die onze eeuwige zaligheid betreffen. Er kan eigenlijk in de kerk geen ruimte zijn voor mensen die de daadwerkelijke opstanding van Christus uit de doden ontkennen. Dan wordt de kerk van haar fundament beroofd. Het is daarom wel jammer dat in de PKN dergelijke duidelijke taal niet meer gesproken wordt.

Ik moest aan deze dingen denken toen ik onlangs hoorde van een predikant die de PKN heeft verlaten in verband met de opstelling rond huwelijk, relaties en gezin. Veel zou daarover te zeggen zijn. Het is echter wel triest dat een kerk niet meer pal staat voor het belijden van de kerk. Het gaat in de kerk ten diepste over de waarheid. Dat kan niet genoeg benadrukt worden. Uiteraard is er de gemeenschap, de kerkgang, de goederen en het samenkomen. Dat zijn allemaal geen geringe zaken. Maar het gaat ten diepste hier niet om. Het gaat om Gods waarheid, die heilzaam is voor alle mensen. Wat heeft de kerk ook vandaag een heldere en Bijbels verantwoorde opstelling nodig. Veel dingen staan ter discussie. Aan veel dingen wordt door velen ook getwijfeld. Maar in de kerk horen we dingen die geen verhalen zijn, maar zeker en waar. We horen over heil en redding voor goddeloze mensen. En dat mag de kerk laten horen in een verloren wereld. Het gaat om Christus en geloof in Hem.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen