De verdwenen meisjes van Willowbrook

Zes jaar later staat de wereld van Sage opnieuw op zijn kop als ze ontdekt dat haar zusje helemaal niet is overleden. Ze is door haar moeder en stiefvader naar Willowbrook State School, een instelling voor kinderen met een beperking, gestuurd.

Sage besluit op onderzoek uit te gaan. Aangekomen bij Willowbrook State School ontdekt ze dat haar zusje spoorloos is. Als iedereen denkt dat zij Rosemary is, ontstaat er een bizarre persoonsverwisseling. Sage wordt opgesloten op de afdeling waar Rosemary normaal gesproken verblijft.

Wanhopig probeert Sage iedereen te overtuigen dat ze de tweelingzus van Rosemary is. Haar protesten blijven ongehoord. Ongewild wordt ze zo getuige en onderdeel van de verschrikkingen van gebouw Zes, de vleugel waar haar zusje normaal gesproken woont.

Waar de buitenwereld denkt dat deze kinderen overdag naar school gaan en een goede verzorging krijgen, ziet Sage hoe de bewoners in mensonterende omstandigheden leven. Zonder goede kleding, voeding en volledig gedrogeerd slijten zij hun dagen in een propvolle ruimte, onder het toezicht van de overwerkte leiding die vaak meedogenloos te werk gaat.

Rosemary vecht op deze plek voor haar leven en vrijheid. Zal ze ooit nog ontsnappen? En waar is haar zusje?

In ‘De verdwenen meisjes van Willowbrook’ vertelt Ellen Marie Wiseman naast een spannend verhaal vooral ook de onthutsende geschiedenis van Willowbrook State School. Gebrek aan personeel en veel te weinig geld waren een voedingsbodem voor de mensonterende omstandigheden waarin de bewoners verkeerden.

Wiseman vertelt door de ogen van Rosemary ook hoe Willowbrook, afgesloten van de buitenwereld, een soort ondergrondse stad was geworden met een eigen machtsstructuur. Werknemers kochten en verkochten drugs, juwelen en zelfs mensen. Soms waren bewoners ook onderdeel van medische experimenten.

Veel mensen die werden opgenomen in Willowbrook leidden een kort en uitzichtloos bestaan.

Ontrukt aan de vergetelheid

Wiseman wil al deze kinderen (en volwassenen) aan de vergetelheid ontrukken door het vertellen van hun verhaal.

De op ware feiten gebaseerde roman bevat een historische verantwoording en bronvermelding.

Het is heftig om te lezen wat de bewoners van Willowbrook is aangedaan. Tegenover deze duisternis geeft Wiseman ook lichtpuntjes van hoop in de vorm van medemenselijkheid, vriendschap en liefde.

In het nawoord vertelt Wiseman dat ze zeker niet suggereert dat alle artsen, verpleegkundigen en personeelsleden ‘harteloos of incompetent waren. Zoals in de meeste instituten het geval is, ‘deden sommige mensen goede dingen en andere mensen slechte dingen’. Wiseman geeft ook voorbeelden van een aantal artsen en verplegers die hun uiterste best probeerden te doen voor de bewoners

De strijd voor gehandicaptenrechten nog steeds niet gestreden, aldus de auteur. Ze geeft de boodschap mee dat we de meest kwetsbaren in onze samenleving met alles wat in ons is moeten beschermen. Dat elk leven telt en de moeite waard is om ‘beschermd, gekoesterd en behandeld te worden met vriendelijkheid, respect en compassie.’

Willowbrook State School was een door de Staat gesubsidieerde instelling op State Island in New York City die haar deuren opende in 1947 en sloot in 1987.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen