Vissen en fotograferen gaan bij Ronnie Hameeteman uit Ouddorp hand in hand

Het gaat natuurlijk over Ronnie Hameeteman (51) uit Ouddorp. Hij was tot eind december 2022 matroos op de kotter GO-44 van het familiebedrijf van eigenaar Jan Grinwis en voortgezet door zijn zonen Jaap en Arie Grinwis. Ruim 33 jaar voer Hameeteman op dit vissersschip ‘Quo Vadis’ ('Waarheen gaat gij'), dat Stellendam als thuishaven had. Die richting werd overigens kort voor kerst verdrietig duidelijk, toen de afgetuigde kotter nog één keer vanuit de Buitenhaven door de Goereese sluis voer richting Deltahaven in Stellendam. Dit als eerste stap naar uiteindelijke sloop in Kampen. Opnieuw eiste de problematiek in de visserijsector zijn tol.

Visserman blijven

Ronnie Hameeteman wilde graag visserman blijven en daardoor dan ook in de gelegenheid zijn om zijn fotografie van schepen op zee verder te kunnen voortzetten. Over en weer waren er al contacten gelegd die het voor hem mogelijk zouden maken dat hij op een andere kotter van de 'Goereese vloot' als bemanningslid bij het team daar kon aanschuiven. Maar juist zijn bekendheid door de fotografie op zee bracht een verrassende en nieuwe wending in het vervolg van zijn werkzaamheden. Soms was dat direct gekoppeld aan contacten die over en weer uitgewisseld werden na het maken van een foto van een schip. Maar ook hier speelde de GO-44 nog een belangrijke rol. Schipper Brian Witdoeckt van de Belgische kotter Z-19 (Zeebrugge), met als eigenaar Peter Thysebaerth, had in een van de contacten aangegeven dat hij de GO-44 een mooi vaartuig vond. Hij had zelfs een foto van het schip boven zijn bed hangen. Toen hij vernam dat door de saneringsregeling het schip uit de vaart werd genomen, vroeg hij Ronnie Hameeteman of hij al een ander plekje gevonden had. Dat contact leidde ertoe dat de Ouddorpse visserman direct al na de jaarwisseling zijn avontuurlijk leven over de landsgrens heen kon voortzetten aan boord van de Belgische Z-19 (Brigitte).

Pijlinktvis

Hameeteman kreeg op zijn eerste reis, vanuit de haven van Oostende, te maken met andere arbeidsvoorschriften en ook andere werkzaamheden. Zo werd gevist op pijlinktvis, die voor de kust van België en Frankrijk in grote hoeveelheid aanwezig is. Dus geen platvis, zoals tong en schol. Voor de bemanning is het verplicht aan boord een zwemvest en een helm bij hun werkzaamheden te dragen. Bovendien zijn er andere vaartijden. Niet van maandag tot en met vrijdag, maar in principe perioden van drie weken op en drie weken af. Ronnie heeft, zo vertelt hij, in overleg met een collega afspraken kunnen maken voor een roulerende 14-daagse vaartijd. Omdat er schade was ontstaan aan één van de uitscherende wandborden en er een stevige storm was aangekondigd, besloot de schipper om afgelopen weekeind al terug te varen voor herstel. Het betekende dat Hameeteman naar Ouddorp kon komen en zo was het mogelijk met hem voor onze krant over zijn eerste ervaringen bij de Belgische werkgever en op de kotter Z-19 te praten.

Uitdaging

Dat Oostende meestal de thuishaven is en niet Zeebrugge, heeft te maken met de problematiek van uren wachten bij de zeesluis. Bij het schutten hebben daar grote vaartuigen namelijk prioriteit. Ronnie Hameeteman geeft aan dat hij zijn nieuwe werkkring als een uitdaging beschouwt. Ook het feit dat er in de arbeidsovereenkomst sprake is van opbouw van pensioen noemt hij een positief aspect. De Z-19 landt regelmatig met vis aan in de Belgische haven(s) maar ook in het Franse Le Havre, vanwaar dan de vis met koelwagens naar België wordt getransporteerd. Door de brede licentie vaart de kotter over grote zeestroken tot aan de Ierse wateren. Afhankelijk van de gebieden en tijden gaat het dan ook om vangst van andere vissoorten, rog, zeebaars en perioden met kreeft.

Nieuwe dimensie

En zijn bijna beroepsmatige hobby, de fotografie op zee, krijgt een nieuwe dimensie. In zijn spaarzame rusttijden aan boord mag hij in de stuurhut zijn opnamen verwerken en rubriceren. "Dat gaat prima", zegt de visserman. "Ik heb weinig slaap nodig en kan dus de beschikbare tijd voor de fotografie inhoud blijven geven. Inmiddels maakte hij alweer vele tientallen opnamen van passerende kotters en andere schepen en zoekt daar zo snel mogelijk de benodigde gegevens bij voor zijn archief."

Naambord

Terugkijkend stelt Hameeteman: "Het was ook voor mij best een emotioneel moment toen de afgetuigde GO-44 de laatste trip maakte door de Goereese sluis. Het was toch ook 'mijn schip'. Maar de band blijft, want het familiebedrijf Grinwis heeft mijn verzoek om het naambord Quo Vadis te mogen ontvangen positief beantwoord. Het krijgt een mooie, duidelijk zichtbare plek. Dat verzeker ik."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen