"Het is de kunst om dat ene jaartal te pakken te krijgen"

Dat Bob Iken een rasechte verzamelaar is, wordt al snel duidelijk. In de gezellige woonkamer, waar zijn vrouw koffie serveert, staat op een tafel een winterdorp opgesteld, compleet met licht, beweging en geluid. Alle huisjes, poppetjes en andere attributen zijn door de jaren heen zorgvuldig bij elkaar gespaard. “Deze week gaat alles weer naar zolder”, lacht Bob. “Maar dan komt er een Legostad voor terug. Daar hebben we ook veel van. Leuk voor de kleinkinderen.”

Dat Bob van alles heeft gedaan in de nautische wereld, is een understatement. “Ik begon bij de marine, ging naar de koopvaardij, werkte in de offshore industrie op zee en voer op de Texelse kottervloot. Daarna kreeg ik een baan bij de waterpolitie om vervolgens bij de kustwacht in Stellendam te belanden. Dat was ook de reden dat we vanuit Bergschenhoek naar Sommelsdijk verhuisden.” Toch voerde Bob’s carrièrepad naar de stad; hij werkte voor de rivierpolitie in Rotterdam, werd daar onder andere nautisch leraar en kreeg uiteindelijk een functie bij het Havenbedrijf Rotterdam, waarvoor hij de laatste 19 jaar werkte. Nu is hij met pensioen, maar de scheepvaart blijft trekken. “In de weekenden ben ik shiphost op het SS Rotterdam en geef ik daar rondleidingen.”

Van civiele toestellen naar straaljagers

Toch vergat hij zijn wens om te vliegen niet. Waar het varen zich afspeelde in de echte wereld, gebeurde het vliegen in de digitale. Bob vertelt hoe hij vanaf halverwege de jaren negentig het computervliegen door middel van een flightsimulator ontdekte. “Ik vloog jarenlang met civiele toestellen. Samen met anderen gaf ik in die jaren diverse demonstraties tijdens vliegevenementen en elk jaar tijdens de flightsim-weekenden in het Aviodrome. Die demo’s praatte ik aan elkaar voor het publiek. Was altijd leuk om te doen. Lachend: “Ze noemen me niet voor niets Bobje Babbel. Aanvullend heb ik zes jaren de nautische demo’s tijdens de Wereld Havendagen in Rotterdam van commentaar voorzien." Bob schakelde om naar het virtueel vliegen op de F-16 straaljager. "Er waren pittige opleidingen om dit toestel met het wapenplafond onder de knie te krijgen. Op een gegeven moment stopte het bedrijf dat het spel uitbracht met updates. Echte vliegers kregen de broncode van het programma, zodat zij zelf verder konden programmeren. Toen werd het echt ingewikkeld. We gingen soms wel met twaalf toestellen de lucht in om aanvallen te simuleren. Het werd op een gegeven moment te veel voor me vanwege de complexiteit en daarom ben ik er mee gestopt.”

Iedere badge is uniek

Hoe kwam Bob ertoe om badges te gaan verzamelen? “In de echte militaire luchtvaartwereld volgen de vliegers een pittige studie. Iedere nieuwe vlieger krijgt daar op Sheppard Airforce base zijn militaire vliegerwing uitgereikt. Wanneer de nieuwe vlieger bij een luchtmachtsquadron wordt ingedeeld krijgt hij of zij een bijzondere nickname. Meestal komt die voort uit een bepaalde achtergrond of gebeurtenis. Ik kreeg als beginnend F-16 computervlieger de nickname Borock, een samentrekking tussen Bob en rookie, wat nieuweling betekent. Ook kreeg ik een Nederlandse F-16 Falcon-badge en zo werd mijn nieuwe hobby in 2002 geboren. Ik begon met het verzamelen van badges van de F-16 en later de F-35 badges, in relatie tot Nederlandse deelname. Te beginnen met de klasbadges aan de Koninklijke Militaire Academie (KMA), de Elementaire Militaire Vlieger Opleiding (EMVO), de Euro Nato Joint Jet Pilot Training (ENJJPT) en nu de vervolgopleiding, waar ik mij beperk tot de F-16 en de nieuwe F-35 straaljager. Iedere opleidingsklas ontwerpt zijn eigen unieke badge. Het is de kunst om dat ene jaartal te pakken te krijgen, net als bij een postzegelverzameling. Soms kan er worden geruild via internet. Ik heb bij een kennis in de VS weleens een exemplaar geruild voor een zak drop. De laatste jaren is er een verbod op de verkoop en is er veel namaak in omloop. Dat zie je aan de kwaliteit. Prijzen kunnen oplopen tot wel zeventig dollar per badge.”

Bob heeft zijn verzameling keurig gerubriceerd opgeslagen. Aan de muur van zijn werkkamer hangen de badges van de ontwikkelfase, de testfase, de opleidingsfase en squadronfase van de Nederlandse F-35 straaljager. "In totaal heb ik 1.580 badges in mijn vaste collectie en zo’n 150 in de ruil- en verkoopcyclus. Vanaf de start van de Elementaire Militaire Vliegeropleiding in 1988 heb ik tot en met 2021 alle klasbadges compleet.” Omdat het toch wel wat veel wordt, schonk Bob 142 speciale EMVObadges aan het desbetreffende 131 squadron in Woensdrecht, waar ze verheugd in ontvangst werden genomen. "Nu richt ik me alleen nog op de nieuwe F-35 badges.”

Varen en vliegen. Ze spelen nog steeds een grote rol in het leven van Bob Iken. Zijn lange carrière in de nautische sector én zijn verzameling badges van de luchtmacht getuigen ervan dat zijn beide dromen in vervulling zijn gegaan.

Dit is het tweede interview in de serie 'Spraakmakende verzamelingen', waarin inwoners van Goeree-Overflakkee aan het woord komen, die vertellen wat het verhaal is achter hun bijzondere collectie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen