De ouderenzorg promoten…!?

Zal ik vertellen over de Lewis Body-patiënten? De trage manier van begrijpen, de afwezige blik. De angstige momenten die ze ervaren wanneer ze dingen zien die er niet zijn. Ik weet nog van één bewoner die, wijzend naar de grond, overal water zag en mensen dacht te zien verdrinken. Soms zomaar terug te leiden naar de Watersnoodramp van 1953, die bij deze generatie nog diep gegrift zit in het onderliggende brein.

Of zal ik het hebben over die ene vrouw met Parkinson? De ledematen steeds strammer, de ziekte vorderend; de achteruitgang qua loopfunctie, het terechtkomen in een rolstoel, ten laatste het steeds langer verblijven in bed, met algehele immobiliteit als gevolg van degeneratie. Niet te vergeten de eindeloze keren dat zo iemand geholpen moet worden met eten, hapje voor hapje, omdat de slikfunctie minimaal is geworden, maar de eetlust nog aanwezig.

De Alzheimerpatiënten. Maar liefst 70 procent van de mensen die gediagnosticeerd worden met dementie hebben deze vorm.

Hoe frustrerend was het voor een man bij ons op de groep met een hoog IQ, dat hij zijn woorden niet meer goed bij elkaar tot zinnen kon rijgen. Stotterend voor me staand, grijpend naar zijn hoofd, niet bevattend dat hij maar niet duidelijk kon maken wat hij bedoelde. Het eindigde vaak vloekend.

Alleen maar achteruitgang bij deze doelgroep. Zowel lichamelijk als geestelijk. Niet echt een mooi promotieverhaaltje.

En toch, en toch…

Wat blijf ik het mooi vinden om dit werk te doen. Ondanks de keerzijde van de altijd voortdurende achteruitgang, vindt ik het een voorrecht en een uitdaging om juist deze zorgvragers de zorg te bieden die ze nodig hebben.

Ik word warm als ik denk aan de spontane knuffel omdat je een deken over iemands benen legt, of iemand heerlijk instopt ‘zoals moedertje het altijd deed’.

De alleszeggende glimlach na het wassen en verzorgen ’s morgens.

De voldoening wanneer je als team allerlei middelen kunt inzetten om het leven zo comfortabel mogelijk te maken.

Ik vind het een eer om mijn steentje bij te dragen aan het bezorgen van een zo goed mogelijke laatste levensfase. Gewoonweg omdat ze het verdienen!

Maria Vroegindeweij werkt als verzorgende op een woongroep voor ouderen met dementie. In haar columns neemt ze lezer mee naar ‘haar’ woongroep, waar ze al sinds jaar en dag haar talenten gebruikt om deze generatie ouderen te begeleiden en ze een mooie oude dag te bezorgen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen