Rinus Verhage: “Wij hadden mateloos veel respect voor hem”

“Zo'n negen jaar heb ik les van Arie Keijzer gehad. Van ‘74 tot '83. In die periode was Arie tussen de veertig en de vijftig, in de kracht van zijn leven. Waar wij als studenten toen enorm van onder de indruk waren was zijn enorme werkkracht en gedrevenheid. Hij had een volledige baan aan het conservatorium, met lesgeven en alles erbij. Hij gaf het hoofdvak orgel, improvisatie en orgelbouw. Daarnaast was hij onder andere concertorganist van De Doelen. Daarvoor studeerde hij enorme programma's in die elke maand werden afgewisseld. Voor zover wij wisten zat hij in de vroege uren te studeren. Van het eind van de ochtend tot begin van de avond gaf hij les, en daarna ging hij nog componeren.

Als studenten hadden we ontzettend veel respect ‘meneer Keijzer', zoals we hem vanzelfsprekend noemden. Hij was altijd gekleed in een deftig kostuum en had een sterke persoonlijkheid. Een kleurrijk man, die zijn mening over muziek en geloof niet onder stoelen of banken stak. Het was natuurlijk best bijzonder dat iemand tijdens de lessen in de seculiere omgeving van het conservatorium ook over zijn geloof sprak. In die tijd had ik twee uur per week les van hem. Dan wordt zo iemand een soort tweede vader voor je. Het was echt een grootheid. Door zijn concerten was hij ook internationaal bekend. Er kwamen zelfs Koreanen speciaal bij hem op les.

De laatste dagen heb ik om Arie te gedenken een cd-opname uit 1978 teruggeluisterd. Het is een liveopname van de NCRV ter gelegenheid van tien jaar Doelenorgel. Er is niets aan gesleuteld. Daarop speelt hij echt grote orgelwerken en een suite voor orgel die hij voor die gelegenheid schreef. Ik heb de muziek erbij gepakt en was verbluft over de kwaliteit van zijn werk. Een programma van een uur. Puntgaaf. Geen rafel in te ontdekken. Zijn vakmanschap was enorm. Op alle punten verzorgd. Natuurlijk, het waren de jaren 70, de tijd van zakelijk orgelspelen. Hij speelde bijzonder virtuoos, met hoge tempi. Vandaag de dag doe je dingen anders, zou je met wat meer poëzie spelen en het orgel wat meer laten zingen. Toen in die jaren was je zwaar onder de indruk. Wij hadden mateloos respect voor hem.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen