Een Dringende Boodschap

Wien hebt gij hier nog meer? Een schoonzoon, of uw zonen, of uw dochters, en allen die gij hebt in deze stad, breng hen uit deze plaats; want wij gaan deze plaats verderven, omdat haar geroep groot geworden is voor het aangezicht des HEEREN, en de HEERE ons uitgezonden heeft om haar te verderven (Gen. 19:12b-13). Deze woorden beluisteren wij uit de mond van de engelen die als gezanten uit de hemel gezonden werden tot Lot, die in Sódom woonde. Een plaats door hemzelf verkozen, met vruchtbare landouwen, schoon als de hof van Eden, met rijke korenvelden. Maar ook een plaats waarin grote zonden en goddeloze zondaren tierden en waarin drie hoofdzonden op de voorgrond traden.

En wel ten eerste de zonde van brooddronkenheid, waardoor alle lekkernijen op de dis werden gebracht en zij zich voedden gelijk de beesten.

Ten tweede de zonde van hoogmoed, waardoor de een zich verhief boven de ander en zich met alle sieraden versierde om met hun pronkgewaad boven anderen uit te steken.

En ten derde de zonde van onkuisheid, waardoor alle onreinheid en beestachtige zonden op de voorgrond traden en werden bedreven, waardoor zij gebrandmerkt werden als vreselijke en afschuwelijke goddelozen.

Moeten wij ook niet die drie hoofdzonden in ons vaderland opmerken? En dat onder al de slagen die als een tuchtroede over ons gekomen zijn? Het gaat ook hier van kwaad tot erger!

De lankmoedigheid en de verdraagzaamheid zullen eens een einde nemen. Dan zal de Heere met Zijn toorn en grimmigheid de zonden bezoeken zoals ons dit thans nader blijken zal inzake Sódom, waarheen vooraf nog de engelen van Godswege gezonden werden tot Lot en zijn gezin.

Tot Lot die als een rechtvaardige staat aangetekend (2 Petr. 2:7), al kleefden hem ook veel zonden van Sódom mede aan. De plaats die hij zelf had gekozen en waarin hij ook al spoedig een plaats van ere - in Sódoms poort - had verkregen. Nochtans behoorde hij onder dat getal dat de Heere bij name in het bundeltje der rechtvaardigen had opgetekend en dat door Abram in het gebed was opgedragen.

Zo zijn er ook heden nog enkelen van Gods kinderen in ons vaderland, waar de goddelozen nog profijt van trekken in hun leven, doordat de Heere hen nog draagt en verdraagt en onder hen laat arbeiden door Zijn gezanten en dienstknechten.

Haast, behoud u derwaarts, zo luidde de stem van [de Heere], waarmee door [de Heere] de weg des behouds werd aangewezen die door Lot met zijn gezin zonder uitstel - met haast en spoed - moest worden verkozen, terwijl het luchtgewelf vervuld was met donkere onweerswolken en de Heere op weg was om met Sódom een voleindiging te maken.

Diezelfde Godsspraak spreekt ook nu nog tot ons! O wee die zich daartegen komen te verharden. Het oordeel nadert ras en zal ons geheel onverwachts overvallen.

Haast, behoud u derwaarts. De plaats waarheen hij zich moest begeven, wordt door [de Heere] als met Zijn vinger aangewezen. Ook aan ons nog wanneer wij op Golgotha’s kruisheuvel worden gewezen, waar Jezus als die enige Behouder en dat geslachte Godslam eens kwam te hangen.

Deze boodschap moest door Lot aan al zijn kennissen worden gebracht. Hoe ruim betoont de Heere nog Zijn weldaden aan allen te willen bewijzen, alwaar Zijn Woord nog wordt gebracht. Voor Hem is geen zondaar te groot of te oud. Maar bij volharding in de zonde zal dit hem het oordeel nog des te meer verzwaren.

Hoe gaat Lot die tijding met een bedrukt gelaat overbrengen en tevens met haast en spoed. Maar hoe wordt zijn boodschap ontvangen? De een lacht hem uit en zegt: ‘die man is zwaarmoedig’ en noemt hem ‘een meesterdromer’, gelijk ook nog in onze dagen. Een ander mag wel een ogenblik ontroerd zijn, maar komt zich spoedig weer te herstellen en wordt gelijk Gallio (Hand. 18:17b), die zich geen van deze dingen aantrok!

Teleurgesteld komt Lot weer thuis en hoort weer de stem: Haast, behoud u derwaarts. Komt Lot nu nog te dralen, hij wordt door de engelen bij de hand genomen en met zijn gezin uitgeleid en moet alles achterlaten. Maar zijn huisvrouw kan met haar hart van Sódom en al haar huisgoederen niet scheiden. De straf ontvangt zij wegens haar weerspannigheid en zij wordt een zoutpilaar. Tot een teken van Gods ongenoegen gesteld!

Die stem: haast, behoud u derwaarts, komt ook tot ons van ’s Heeren wege. O, mocht ons hart toch niet aan het Sódom van deze wereld blijven hangen. Hoe vreselijk is het met Sódom afgelopen! De Heere mocht deze woorden tot een rijke zegen stellen om nog met haast en spoed ons te doen gedenken wat tot onze eeuwige vrede is dienende. Dit is onze wens en bede.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen