Tevreden zijn

Kunnen we tevreden zijn met wat we hebben?

Wanneer we als kind een mooie legotrein hebben en we lopen in de winkel, dan willen we het liefst ook de grote uitbreidingsset hebben. Aan het kleine lego-autootje loop je voorbij. Dat wordt bij het ouder worden niet anders. Als u net uw rijtjeswoning hebt kunnen verwisselen voor een mooie twee-onder-een-kapwoning, is er grote kans dat u nu inmiddels kijkt naar de tekoopstaande vrijstaande woningen… Dat zou immers een mooie vervolgstap zijn. Kortom, wij mensen willen meer en meer. In deze tijd van (dreigende) economische neergang doet het pijn om financiële zekerheden los te laten en de realiteit van minder inkomen onder ogen te zien.

Paulus schrijft deze brief aan zijn geestelijke zoon Timotheüs. Timotheüs dient de gemeente van Efeze. In deze jonge christelijke gemeente zijn niet alleen mensen die de waarheid dienen en daaruit leven, maar ook dwaalleraars. Er is onkruid tussen het tarwe. In de verzen 3 tot en met 5 beschrijft Paulus hen. Mensen die de gezonde leer van de Heere Jezus Christus verdraaien en ‘nijd, twist, lasteringen, kwade nadenkingen’ zaaien. En daarbij: zij menen dat ‘de godzaligheid een gewin zij’. Oftewel, ze denken door de godsdienst rijk te worden, rijk in geld welteverstaan. Dat kan niet. De zaligheid in Christus Jezus geeft rijkdom die niet in geld is uit te drukken. Daarom: ‘wees vergenoegd met ‘voedsel en deksel”.

Voedsel en deksel

Wat wordt met ‘voedsel en deksel’ bedoeld? ‘Voedsel’ is het eten en drinken dat wij dagelijks nodig hebben om te kunnen leven. ‘Deksel’ betekent letterlijk ‘bedekking’. We kunnen dan denken aan onze kleding. Tegelijk mag bij dat woord ‘deksel’ ook gedacht worden aan een ‘dak boven ons hoofd’, een huis om in te wonen. Oftewel: de eerste levensbehoeften. Kunnen we daarmee ‘vergenoegd’, oftewel: tevreden, zijn? Dat is tamelijk minimalistisch zegt u. We zouden graag nog wat meer hebben dan alleen voedsel en kleding. Diep in ons hart menen we daar zelfs recht op te hebben. Paulus schrijft daarom niet voor niets in het voorgaande vers: ‘Want wij hebben niets in de wereld ge-bracht, het is openbaar, dat wij ook niet iets daaruit kunnen dragen’. Zoals Job zei: ‘Naakt ben ik uit de buik van mijn moeder gekomen, en naakt zal ik daarheen weerkeren’. We brengen niets in de wereld aan geld en vermogen en we kunnen er niets uit meenemen. En wát we in de wereld brengen is zonde en schuld. De Schrift tekent ons dan ook als mensen die volkomen failliet zijn vanwege de schuld bij God door onze zonden.

En nu schenkt Hij aan zondaren ‘voedsel en deksel’. Dat is een teken van Zijn goedheid, van Zijn gunst. Alles wat we meer hebben dan voedsel en een dak boven ons hoofd is overvloed. Zijn we tevreden met wat Gód in Zijn goedheid aan ons schenkt, of het nu veel of weinig is?

Tevreden zijn is een zaak van het hart.

Eigenlijk is de vraag: welk verlangen is er in ons hart dat vervuld moet worden? Wat brengt werkelijk vrede? Is dat macht en eer of, om bij de tekst te blijven: rijkdom? Of gaat het om Jezus Christus en Die gekruisigd? Het is het een of de Ander. Paulus waarschuwt er in de verzen 9 en verder scherp tegen: ‘Doch die rijk willen worden, vallen in verzoeking, en in den strik, en in vele dwaze en schadelijke begeerlijkheden, welke de mensen doen verzinken in verderf en ondergang’. Het verlangen, de begeerte naar rijkdom, brengt in verzoeking en vervolgens in de strik (de val). De begeerte beheerst immers het hele leven. Voortdurend denken we: geld maakt wél gelukkig. Als er geen bekering tot God plaatsvindt zal het leiden tot het verderf. Dan wordt het eeuwig verlies.

Voor de goede orde, staat hier een verbod op rijkdom? Nee. Leest u verder in vers 17 van dit hoofdstuk. God geeft soms grote rijkdom aan aardse mensen. Hij zegent mogelijkheden, werk en bedrijf zodat vermogen wordt opgebouwd. Daarin moet echter niet onze tevredenheid liggen. Het dient om ons in dankbaarheid te brengen bij Hem Die dat geschonken heeft en om anderen daarin te laten delen.

Wees hiermee vergenoegd.

Echte tevredenheid is er alleen als vrucht van het geloof. Het geloof waardoor de schuld onder ogen wordt gezien. Het geloof dat het diepe besef geeft duur gekocht te zijn door het bloed van Jezus Christus. Het geloof dat weet dat eeuwige verzoening met God enkel en alleen genade is. Dan bidden we op grond van Christus’ werk om ‘voedsel en deksel’ en mogen we daarmee ‘vergenoegd’ zijn. En in de strijd tussen het aardse verlangen en het gericht zijn op de hemelse rijkdom, blijft steeds dat woord ‘genade’ over. Leidt ons hierin door Uw Woord en Geest opdat wij tevreden zijn met U!

Ederveen, ds. P.D. van den Boogaard

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen