Van anderen

Niet echt positief was chroniqueur van de parlementaire geschiedenis tussen 1918 en 1940, prof. P.J. Oud. Onpartijdig was dit Kamerlid en deze minister niet. Hij was namelijk lid van het vooroorlogse ‘D66’.

Toen de SGP in 1922 in de Tweede Kamer kwam schreef hij: “Hier ziet men nu het calvinisme in zijn uiterste steilheid en onverdraagzaamheid.” Over ds. Kersten: “Hij spreekt op een wijze die tegelijk krakend en zalvend is. Zijn optreden is het hinderlijkst voor de antirevolutionairen, onder wier kiezers het terrein van zijn arbeidsveld ligt.”

Heel anders oordeelde collega-Kamerlid H.W. Tilanus van de Christelijk- Historische Unie. “Ds. Kersten heeft vier jaar achter mij gezeten. (…) Ik kon het goed met hem vinden in die jaren. Vergeet niet dat Kersten toen hij in 1922 pas kamerlid was, nog niet dat gehaaide jongetje was, dat hij zich later betoonde. (…) Hij kon later juist bijzonder vlot spreken.”

Ds. Zandt, trouw kompaan van ds. Kersten, overleed in 1961. De katholieke Kamervoorzitter Kortenhorst hield toen een herdenkingsrede. Daaruit blijkt dat ds. Zandt personen en zaken goed wist te scheiden. “Hij bestreed richtingen en tendensen en hij werd niet moede te toornen tegen alles wat hij in strijd achtte met Gods Woord, maar hij nam vroom en mild de grenzen der naastenliefde in acht. (…) Onlangs werd ik opnieuw (…) getroffen door zijn beminnelijkheid en de ruimhartigheid bij de beoordeling van zijn medeleden…”

Vijf jaar eerder had de parlementair redacteur van het liberale Algemeen Handelsblad, A.W. Abspoel een boekje geschreven over de Tweede Kamer, ‘Van Binnen- en Buitenhof’. Over de SGP schreef hij: “Een zeer bijzonder geluid van een kleine minderheidsgroep, dat wel eens veel weg heeft van dat eens roepende in de woestijn. Ds. Zandt en ir. Van Dis laten zich hierdoor - en dat kan gerespecteerd worden - echter geenszins uit ’t veld slaan. Zij hebben het geloof, dat bergen verzet…”

De Kamerfractie bestond ná het wegvallen van de ’aartsvaders’ Kersten en Zandt uit de kamerleden ds. Abma, ir. Van Rossum en Van Dis. Kamervoorzitter Dolman (PvdA) schreef over het SGP-trio: “Dominees hebben ook hun stempel op de partij gedrukt: Kersten, Zandt, Mieras, Abma. Het calvinisme is echter niet alleen verkondigd van de preekstoel, het is ook beleden op akkers en schepen, in schuren en kantoren, door kooplieden en ingenieurs. Terecht zaten de laatste tien jaren Van Rossum en Van Dis naast Abma.”

Na een kort intermezzo onder de goed- en blijmoedige ir. Van Rossum, werd ir. Van der Vlies het SGP-gezicht. Bij zijn 25-jarig jubileum in 2006 verscheen een gedenkboekje. Premier Balkenende schreef daarin: “De SGP is een stabiele factor in onze democratie. (…) Van der Vlies tracht, zoals hij het zelf zegt, ‘de goudklomp van Gods Woord om te smelten tot pasmunt voor de praktische politiek’… Tijdens de algemene beschouwingen van 2003 onderbrak Van der Vlies zijn eigen betoog met de volgende woorden: ‘Voorzitter. Het lampje ten teken dat mijn spreektijd op is, brandt nog niet, maar dat is ongetwijfeld het gevolg van uw clementie. Mijn spreektijd moet toch ongeveer op zijn.’” De voorzitter veerde verbouwereerd overeind. “Laten alle andere leden dit in hun oren knopen. U krijgt er een minuut bij!”

Hoeveel tijd de SGP er nog bij krijgt na dit honderdste jaar, weten we niet - gelukkig niet. Dat hoeven we ook niet te weten. Groen van Prinsterer, de vader van de christelijke politiek in Nederland, zei ooit: “Een staatsman niet, een Evangeliebelijder.” Zolang mensen dát van ons kunnen zeggen, is het goed. SGP...of geen SGP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen