VOOR ONZE Militairen

Ditmaal plaatsen we een iets verkorte brief van een onzer vrienden in Indië, die toestemming gaf deze te plaatsen.

Een heel gewone brief, maar het geeft een kijk op het leven en de. wederwaardigheden van onze oorlogsvrijwilligers.

Distr. Cheribon, 21—1—48.

Mijne Heren,

Hartelijk dank voor het prachtige pakket, dat ik dezer dagen ontving. Onnodig te zeggen, dat wij in zo'n gave niet alleen de inhoud waarderen, neen, wat wij bovenal hier in zien is de geste, waarmee deze actie op touw gezet is, een royaal gebaar, dat er van getuigt, dat Uw gedachten steeds bij ons zijn.

Gelukkig zal het, naar we hopen, niet lang meer duren of velen van ons zien ons dierbaar vaderland weer terug. Wij zijn trots op ons vrijwilligerschap en op ons land.

Maar wij stellen ons ook veel voor van het wederzien. Ik kan U verzekeren, dat we heel veel hebben moeten ontberen. Maaltijden overslaan, afmattende marsen, wanhopig vechten tegen milliarden muskieten, hinderlagen, vechten tegen een veelal goed bewapende, onzichtbare vijand. We hebben te doen gehad met Australiërs, Brits-Indiërs, Duitse mariniers, Japs.

Met de Brits-Indiërs was het al hómmeles, zodra we op Java aangekomen waren, dat was eind Maart 1946. Deze heren hadden dan de gewoonte handgranaten o.a. te ruilen bij de Indonesiërs voor eieren, kippen of geiten of een meisje. Eens is er een groep van ons slaags geweest met die gezellige buren. Een indrukwekkend burengerucht. Op één van onze auto's werd door zo'n zwarte schildwacht geschoten. Dat was het sein voor de aanval. De jongens grepen naar hun wapens en renden naar hun stellingen achter het prikkeldraad. Aan onze kant geen verliezen, maar aan de andere kant vielen er verscheidene in 't zand. 't Is later met een sisser afgelopen.

Ons bataljon heeft meegedaan aan de bezetting van het beruchte Tangerang. De tijd van de Chinese moorden, 's avonds was de lucht rood van grote branden. Duizenden Chinezen hebben we bevrijd en de ellende, die we gezien hebben, is absoluut onbeschrijfelijk. Dat was in Mei, Juni en Juli 1946. We hebben practisch half Java doorkruist. Na Tangerang per vliegtuig naar Bandoeng, per convooi door het schitterende berggebied naar Tjiandjoer, slaagden er in de Tjiandjoerse vlakte schoon te kammen, daarna volgde omgeving Buitenzorg. In Tjimahi hebben we een zware training gehad van vier maanden lang. 's Morgens vroeg, de 21e Juli verleden jaar, trokken we te voet de demarcatielijn over, terwijl de granaten van onze artillerie angstaanjagend over onze hoofden gierden. Die politionele actie is een grote prestatie geworden. We trokken pal naar 't Noorden, bij de kust weken we af naar Cheribon, dat intussen op een fantastisch snelle manier door de V-Brigade „gestunt" was. Vervolgens bezetten we Tegal en Pekalongan waar we door de Chinese bevolking rijkelijk onthaald werden. Daarna maakten we contact met de T-brigade, die een zeer zware strijd achter de rug had. We kwamen in Semarang te liggen. In die 2 maanden hebben we natuurlijk hevige mot gehad met de T-brigade. We noemden ze smalend de „tijgertjes". Menige aanval is gepleegd op hun luxieuze cantines, maar meestal mislukte dat, want de M.P. was onafgebroken in touw, gewapend o.a. met mobile radio's. Maar we wisten het gauw als de withelmen op komst waren.

Denk nu niet, dat wij inderdaad zulke barbaren zijn. In 't begin van onze tyd waren we wel geneigd ons als

nationale helden te beschouwen, maar dat idee is gelukkig ten goede veranderd.

Na onze Semarangse tijd opereerden we ten Zuiden van Pekalongan en halverwege ontmoetten we de troepen uit Tjilatjap, de Friezen. Daarop volgde een autorit via Bandoeng naar 't Zuiden om tot aan de Zuidkust door te stoten, maar volgens veranderd plan koersten we in een grote boog weer terug naar Bandoeng. Meteen door naar Garoet en vandaar uit namen we deel aan de opmars naar Pameringjerik aan de kust. En nu liggen we dan ca. 50 km. ten Zuiden van Cheribon, district Linggadjati! Ook hier begint alles rustig te worden.

Ondanks alle ontbering en tegenslagen hebben wij zo goed als altijd een onverwoestbaar optimisme en zin voor humor behouden. Natuurlijk ging dat wel eens up en down. We popelen echter om in Holland weer aan de slag te gaan. *

Vrienden, ik stop er mee. Tot kijk in Holland. Onze hartelijke groeten,

Uw vriend

(Gouwenaar) O.V.W.-er Sld. le kl. W. den Hertog, no. 27-05-12-000. Verbinding 1-4 R.I. W-brigade.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen