Mozes wonderlijke Keuze aan hel Egyplische hof

Het is een wonder van genade als wij in waarheid des harten de keuze mogen doen voor de Heere en Zijn dienst.

Immers, wij hebben allen tegen God gekozen en gezegd: „Wij willen niet, dat Gij Koning over ons zult zijn." Deze keuze bracht ons onder de vloek en stortte ons in de diepte van de drievoudige dood. Wij hebben gekozen tegen God reeds in ons verbondshoofd Adam, maar nochtans laat de Heere U noden: Kom toch op uw keuze terug, wend U naar Mij toe en wordt behouden, want waarom zoudt gij sterven?

Niemand zou echter aan die nodiging des Evangelies gehoor geven, niemand zou ooit op zijn keuze tegen God terugkomen, ware het niet, dat God Zelf gekozen heeft. Ja God heeft Zelf 'gekozen in de stilte der eeuwigheid en die keuze was ook op Mozes gevallen. Verkozen vóór de grondlegging der wereld, geroepen tot de gemeenschap Zijns Zoons.

Als God Zijn keuze van eeuwigheid in de tijd komt te volvoeren in het hart door de bediening Zijns Geestes, dan werkt Hij onwederstandelijk. Dan moet door zulkeen getuigd worden: „Hij is mij te sterk geworden en heeft overmocht."

Ja, deze onwederstandelijke keuze Gods leidt door de werking des Geestes tot de onberouwelijke keuze onzer ziel om door Hem gerechtigd te worden Zó mocht de Ileere anger een noemd te

Naar de mens gesproken, kon Mozes nooit een slechtere keuze doen. Zijn volk stond op een dieptepunt des Iijdens. Zij waren slaven, die onderdrukt en geplaagd werden. Als Mozes hun zijde koos, zou hij het paleis moeten verwisselen met een schamele woning, de dagelijkse weelde met voortdurende armoede, eer en aanzien met verachting en haat. Maar o, die hartinnemende, die hartveroverende genade vermag alles. Als dat volk een ogenblik iets mag ervaren van de bekoring van de vreze Gods, dan verbleekt alle glans der aarde. Dan gaan zij het betuigen: nooit meer terug naar de wereld. Die brug wordt dan voor goed opgehaald. „U alleen al mijn liefde waardig schatten."

„Wien heb ik nevens U omhoog, Wat zou mijn hart, wat zou mijn oog. Op aarde nevens U toch lusten, Niets is er waar ik in kan rusten."

Ja dan mag dat volk het ervaren dat één uur in de gemeenschap Gods meer is en rijker maakt dan een lang leven in alle voorspoed en weelde der aarde.

Zeker zullen de duivel en de lieden van de wereld Mozes gewaarschuwd hebben: „Werp uw positie niet weg, denk om uw toekomst." Zo zegt ook het naamchristendom: „Wees geen dweper, je kunt toch best een beetje schipperen? " Maar in Mozes' ziel brandde de waarheid: „De wereld gaat voorbij met al haar begeerlijkheden", en „zo iemand de wereld lief heeft, de liefde des Vaders is niet in Hem. En weet gij niet, dat de vriendschap der wereld vijandschap is tegen God? " O, mijn vrienden, dat we toch ons hart niet langer zouden verpanden aan alles van deze tijd, aan alles buiten God.

De Ileere zegt: „Mijn zoon, Mijn dochter, geef Mij uw hart."

Gods Woord onderwijst ons ook duidelijk, uit welke bron die keuze bij Mozes voortkwam. We lezen immers: „Door het geloof heeft Mozes geweigerd een zoon van Farao's dochter genoemd te worden." Het was dus een werk Gods. De ware keuze wordt geboren uit het zaligmakend geloof. Het was bij Mozes een geloofskeuze, een geloofsweigering. Op wonderlijke wijze werkt de Heilige Geest dat geloof in de ziel bij de vernieuwing des harten. Dan ziet zulkeen af van de wereld, hij krijgt Gods deugden lief, die hij geschonden heeft door zijn zonden, en buiten de verheerlijking van die deugden kan, noch wil hij zalig worden.

Lang kan zulk een ziel dan nog zoeken vrede te vinden in de weg van een verbroken werkverbond, maar hij wordt al ongelukkiger en de zondelast gaat steeds zwaarder drukken.

In plaats van minder, wordt zijn schuld dagelijks meerder en het oordeel steeds rechtvaardiger. Zo komt het tot een buigen onder Gods recht, een aanvaarden van eigen doemvonnis: „Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig."

Maar clan laat de Heere die zondaar niet verzinken. Neen, dan wordt het geloof in oefening gebracht, zodat zulkeen met het oog des geloofs mag zien op die verhoogde koperen slang, die God lieeft voorgesteld tot een verzoening der zonden.

En zie, dat zaligmakend geloof die met Christus verenigd en in Hem alleen de behoudenis doet zoeken en vinden leert ons weigeren en kiezen. Dat geloof ziet eer in schande, leven in sterven, redding in ondergang. Door dat geloof mocht Mozes blind zijn voor de schittering der aarde en zien op de vergelding des loons.

Veler geloof zal blijken ijdel te zijn omdat het niet is uit God. Maar Mozes openbaarde door zijn weigering en keuze een geloof deelachtig te zijn, dat voert over dood en graf omdat het uit God is en leeft met Christus door de Heilige Geest.

Ja want door de werking des Geestes mag Gods Kerk Christus ook meer en meer door het geloof gaan omhelzen tot hun zaligheid, ja in de oefeningen van dat geloof Hem als een toegerekende Borg gaan eigenen om met de bruid te mogen roemen: „Hij is de mijne en ik ben de Zijne."

Mijn vrienden, is die keuze van Mozes ook reeds door genade de uwe geworden? O, het zal wat uitmaken voor een tijd de genieting der zonde gehad te hebben, (al is het dan niet in de uitleving der goddeloosheid, maar dan toch in het leiden van ons eigen leven buiten en zonder God) en dan straks voor Gods rechterstoel gesteld te worden zonder Borg voor onze hemelhoge schuld.

Vraag toch veel aan de Heere, of die keuze van Mozes door wederbarende genade de uwe mag worden, opdat ge met hem liever met Gods volk kwalijk behandeld zou willen worden dan voor een tijd de genieting der zonde te hebben.

„Heden, zo gij Zijne stem hoort, verhardt U niet, maar laat U leiden." t

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen