Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Van het Zendingsveld

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Van het Zendingsveld

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

(66.)

Livingstone. De weg gebaand.

In de geschiedenis van Moffat kwamen we op 't laatst in aanraking met David Livingstone. Op 19 Maart 1813 werd deze David geboren in het kleine dorp Blantyre, niet ver van de grote fabrieksstad Glasgow in Schotland. Zijn ouders waren arm en daarom moest David al heel vroeg gaan werken op een spinfabriek.

Op tienjarige leeftijd werd hij piecer. Het werk van zo'n piecer was, de gebroken katoenen draden vlug aan elkaar knopen. Een eentonig werk, nietwaar? Honderden draden schuiven voorbij, en de ogen van de knaap turen of ze ook gebroken draden zien. Je zou er suf van worden; draaierig in 't hoofd. En dan zo'n lange arbeidsdag! Van 's morgens zes tot 's avonds acht! Een kind van die leeftijd hoort niet in de fabriek. Maar het moest. Er was anders geen bestaansmogelijkheid.

David had beter op de schoolbank kunnen zitten. Dat was beter naar zijn zin geweest, want leren deed de jongen graag. Er wordt verteld, dat hij op negenjarige leeftijd de gehele psalm 119 kon opzeggen, met slechts vijf haperingen.

In de winteravonden bezocht hij de avondschool van acht tot tien uur en na tienen zat hij weer over de boeken gebogen tot middernacht toe.

Het kan ons niet verwonderen, dat op zo'n manier de jongen een schat van kennis verwierf, zodat hij op zestienjarige leeftijd zeer goed bekend was met de werken van de grote Latijnse schrijvers Horatius en Virgilius.

Lezen is zijn lust en zijn leven. Vooral geschiedenissen over grote mannen trekken zijn aandacht. Wat zou het heerlijk zijn om grote reizen te maken en dan onbeschaafde volkeren te onderwijzen, zoals Gützlaff deed onder de Chinezen. Deze Duitser, die in Berlijn en P«.otterdam had gestudeerd, was zendeling en dokter tegelijk; sprak de Chinese taal, kleedde zich als de Chinezen en wees dit volk de weg des Levens, het land doortrekkende, genezende en predikende.

Zo zou David ook wel willen. Maar ach, wat zou er dan toch gestudeerd moeten worden!

Acht jaren arbeidde en studeerde de jeugdige Livingstone in Blantyre. Van piecer is hij door de baas nu bevorderd tot spinner, met het gevolg, dat hij nu dubbel verdienen gaat. Nu kan hij ook gaan sparen. Sparen, om studiegeld bijeen te krijgen voor de hogeschool te Glasgow, die hij wil bezoeken. Hij zal voor geneesheer studeren en dan, als Gützlaff, medisch-zendeling worden. Zendeling-worden wordt toch zijn ideaal. Op twintig-jarige leeftijd schijnt er een grote ommekeer in zijn leven gekomen te zijn. Het was of God hem riep, zijn leven te geven aan de zendingsarbeid.

We zien hem nu afwisselend een half jaar werken in de spinnerij en een half jaar op de academie. Aanhoudend studeren aan de hogeschool gaat niet: nu en dan moet hij zijn schoolgeld gaan verdienen. Zo kan dit echter niet blijven. Hij zal de studie moeten opgeven op de duur. Zou er niets op te vinden zijn?

Daar verneemt Livingstone, dat het Londens Zendings-genootschap jonge mannen gratis laat studeren, mits de studenten zich geven voor de zending. Hier moest David meer van weten. Hij reist naar Londen (de eerste keer in zijn levert dat hij zijn vaderland verlaat) en de besprekingen verlopen gunstig.

Nu volgden drie jaren van ernstig werken: studeren voor dokter te Glasgouw en voor predikant te Londen. Eind 1839 was hij afgestudeerd en kon hij uitgezonden worden als medisch-zendeling.

En nu naar China, naar het land van zendeling Gützlaff! Helaas! er is oorlog onder de Chinezen. Heel gevaarlijk om er heen te gaan, en wellicht ook geen toegangsbewijs.

Neen, van die schone droom om in China te gaan arbeiden zou niets kunnen komen.

Er gebeurt evenwei niets bij geval. De Heere bestuurt alles naar Zijn wijze wil. Hij is nooit te vroeg en nimmer te laat. Alles komt precies op de vastgestelde tijd.

Er is in Londen een vergadering van het Zendingsgenootschap. Een zendeling, die gearbeid heeft in Afrika, zal het woord voeren. De mensen stromen het gebouw binnen. De spreker van de avond is een man met een lange, volle baard. Over hem is al veel gesproken en gelezen in Engeland.

Wij hebben al begrepen wie het is. Robert Moffat! Hoor hem vertellen over de veelvuldige arbeid onderde Beetsjoeanen. Uit zijn woorden spreken liefde, ijver en moed. maar bovenal geloof in zijn Zender, Die de wildernis zal doen bloeien als een roos.

„Ten noorden van mijn zendingspost ligt een land, waar de rook van wel duizend dorpen ten hemel stijgt. In dat dichtbevolkte land is nog nooit het Evangelie verkondigd. Er is nog nimmer een dokter geweest." Zo roept de ijverige man uit.

Nu weet Livingstone waarheen zijn weg zal voeren. Hij zal Moffat volgen bij diens terugkeer naar Afrika.

M. NIJSSE.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 juli 1951

Daniel | 12 Pagina's

Van het Zendingsveld

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 juli 1951

Daniel | 12 Pagina's