JEZUS VAN NAZARETH OF BAR-ABBAS (2)

De Heere Jezus door het volk BENEDEN Bar-abbas geplaatst. Pilatus speculeerde op het gratierecht van de Joden. Het al of niet toepassen van het gratierecht, daar is in de laatste weken in ons land nogal het een en het ander over te doen geweest. De hartstochten erover zijn hoog opgelaaid. Maar deze zaak ligt meer in de sfeer van de praktische politiek, en een kerkelijk blad moet niet aan praktische politiek doen. De ware gereformeerden hebben altijd geweten kerk en politiek te verbinden, maar ook geweten op de juiste wijze gescheiden te houden. Wat echter wel onze aandacht vraagt is dat Pilatus speculeert op de goede wil van het volk, hij doet een beroep op het menselijke en op het rechtsgevoel van de schare, die verzameld is voor de burcht Antonius. Zeker door de algemene genade is dit er en het is voor het burgerlijk leven een groot goed. Maar we moeten er niet te veel verwachting van hebben. En wie er op vertrouwt voor de eeuwigheid gaat er voor eeuwig mee verloren. En toch is ieder mens geneigd evenals Pilatus er van nature op te vertrouwen. Ontdekkende genade is nodig om de diepe verdorvenheid van het menselijk hart te leren kennen, om zichzelf als een schuldig, arm en verloren mens voor God te leren kennen. ,

Pilatus gaat handig te werk. Hij weet dat de overpriesters en de schriftgeleerden de Heere Jezus uit nijd hebben overgeleverd, maar dat het gewone volk echter op Zijn hand is. Enkele dagen tevoren heeft het volk toch gezongen bij de intocht in Jeruzalem: Hosanna, gezegend is Hij, Die komt in de Naam des Heeren, Hij, Die is de Koning Israels. En welke wonderen heeft de Heere Jezus toch gedaan onder het volk? Zieken genezen, doden opgewekt, hongerigen gespijzigd en gevoed. Bovendien, zo dacht Pilatus, de Joden konden toch eigenlijk geen andere keus doen dan Jezus van Nazareth verkiezen om vrijgelaten te worden. Zo juist had toch het volk geroepen: Wij hebben geen koning dan de keizer van Rome. Nu kan toch het volk in het openbaar geen keus doen om een revolutionair en opstandeling tegen het romeinse gezag te verkiezen voor vrijlating? En Pilatus denkt als ik tegen een dergelijk man als Bar-abbas als kandidaat Jezus van Nazareth plaats, iemand die zoveel goed gedaan heeft, dan is de keus van het - volk wel zeker.

Voorzeker, hoe anders heeft Christus geleerd dan Bar-abbas. Jezus Christus leerde: Mijn koninkrijk is niet van deze wereld. Ik ben geen Messias voor uiterlijke wereldmacht, geen aardse nationale held. Niet zoals Bar-abbas die de glorie van een aards koningschap zocht en wiens handen met moordenaarsbloed bevlekt zijn; een man die zich tegen de romeinse heerschappij verzet heeft met aardse kracht en geweld. Christus leert toch anders: Niet door kracht en geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden. Christus leert: Geef dan de keizer wat des keizers is en Gode dat Gods is. Doch ook welk een diep en zwaar lijden is er voor de Borg en Zaligmaker van Zijn kerk, die door Pilatus wordt uitgeleverd aan de volksgunst. De volksgunst die de ene dag roept: Hosanna, en de andere dag: Kruist Hem, want niet Jezus Christus, maar Bar-abbas wordt door het volk gekozen. Bar-abbas wordt boven Jezus van Nazareth geplaatst en de Heere Jezus onder en beneden Bar-abbas, die een moordenaar was. Maar dan is het ook zo dat iedereen steeds maar weer teveel op mensen ziet en van mensen verwachting heeft. En dat is maar al te veel ook te vinden bij Gods kinderen na ontvangen genade. Wat blijft dan toch een aangebonden leven aan de troon van Gods genade gedurig nodig, en telkens moet dat weer opnieuw geleerd worden om niet te veel op mensenkracht en mensengunst te zien. Maar omdat Christus in Zijn borgtochtelijk lijden aan mensengunst is overgeleverd, heeft Hij de genade verworven dat de Heere toch Zijn kinderen leert met mensen vast te lopen en de Heere alleen te zoeken en Hem alleen over te houden. Dit is zulk een grote weldaad, dat ieder die het heeft ervaren daar toch weer telkens naar uitziet met de bede van Psalm 63: Mijn ziel dorst naar U, mijn vlees verlangt naar U, in een land dor en mat, zonder water. Voorwaar, ik heb U in het heiligdom aanschouwd, ziende Uw sterkheid en Uw eer; want Uw goedertierenheid is beter dan het leven; mijn lippen zouden U prijzen. Dit geeft echter ook een leven in ootmoed en in nederigheid, want dit houdt de ziel klein voor God. Dit leert gedurig een bedienende Christus nodig te hebben waarvan de toepassing van Zijn genade telkens als een wonder wordt ervaren.

Het volk der Joden doet een keuze, maar anders dan Pilatus meent. Niet alleen worden op deze dag Herodes en Pilatus vrienden, maar ook de trotse .schriftgeleerden en farizeeën met de verachte schare.' De trotse overpriesters kruipen als slangen door het volk heen, overal zeggend: Bar-abbas vrij en Jezus van Nazareth aan het kruis. Ja, wat zijn de overpriesters nu ineens vriendelijk tegen het volk dat zij in hun hart vervloeken omdat zij de wet niet kennen. En wat is de schare genegen nu één te zijn met de farizeeën, die het volk lasten opleggen die niet te dragen zijn. Zo is hierin de kerkelijke mens getekend die alleen met godsdienstvormen wil zalig worden. De onherboren mens, die in zijn hart een vijandschap draagt tegen vrije genade, want de Heere leert het op de school van genade om als een vijand met God verzoend te moeten worden. En zonder de onwederstandelijke kracht van genade zal de mens dit God niet gewonnen geven. Dan probeert men alles om zich op de been te houden in zijn godsdienstvormen en goede werken. Wel wil men dan voor de mens nog een stapje terug doen zoals de overpriesters, en wel wil men dan zoals het Joodse volk nog wel zware lasten aanvaarden om een eigengerechtigheid op te bouwen. Ja, is het zelfs niet zo, dat wanneer de Heere de ogen van de mens opent voor de eeuwigheid en het eeuwige oordeel, de mens alles wil doen om een heilig en rechtvaardig God te bevredigen en een eisende wet te vervullen? Gelukkig die mens die dan ook leert: Uit ons geen vrucht meer in der eeuwigheid. Dat alleen een andere gerechtigheid nodig is, nl. de gerechtigheid van de Middelaar Gods en der mensen. Om te leren: Uw vrucht wordt uit mij gevonden.

Zo koos het volk toch Bar-abbas. Niet de Messias die zoveel malen hen genodigd had: Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven. Niet de Messias die uitgeroepen heeft: Jeruzalem Jeruzalem, gij die de profeten doodt, en stenigt die tot u gezonden zijn. Hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen bijeenvergaderen, gelijkerwijs een hen haar kiekens bijeenvergadert onder de vleugels en gijlieden hebt niet gewild (Matth. 23 : 37). Neen, de Joden hadden geen Messias nodig die de ware vrede brengt. Niet één Die Zich ontfermt over ellendigen en nooddruftigen. Wel een aards vorst om aardse eer en glorie te ontvangen. Niet een Messias Die van de werken der wet de rust en de vrede geeft van het Evangelie: Mijn gerechtigheid redt van de dood.

Zo kiest de wereld brood en spelen. Zo kiest de kerkelijke mens: redt u zelf, om liever te blijven in eigen kommer en ellende, om liever hopeloos, reddeloos en troosteloos te blijven met de uiterlijke vormen van de godsdienst. Zo wordt Bar-abbas nog gekozen, de man van bruut geweld en doodslag, gelijk men heden onder de vlag van een sociale Jezus liever geld geeft en bedragen voor infiltratie-akties die met moord en doodslag het communisme willen indragen om een regiem van haat en doodslag tegen Christus en Zijn kerk te vestigen. Zo is en blijft de mens dezelfde. Zo zal verloren gaan eigen schuld blijven, en behouden worden vrije genade zijn. En wat dit laatste betreft, daarvoor heeft de Heere Zelf ook een keus gedaan. Daarover de volgende keer.

's-Gravenhage-C

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen