Jan-Willem fotografeert het Veluwe-wild

„Al jaren ga ik met mijn familie naar de Veluwe om een paar weken uit te rusten. Tijdens een vakantie in Wezep begonnen we er s avonds geregeld op uit te trekken om in De Dellen naar wild te speuren. Als klein jongetje was ik al reuzeblij wanneer ik één wild zwijn zag. En als dan ook nog eens een hert (toen noemde ik alles een hert) het zandpad overstak, was ik niet meer te houden.
Elk jaar hield ik in mijn wildschrift nauwkeurig bij hoeveel wilde zwijnen, reeën, eekhoorns en konijntjes ik gezien had. In De Dellen schijnen wel edelherten te zitten, maar ik ben ze daar nooit tegengekomen.

Verrekijker
In 1997 kwam ik voor het eerst met de Koninklijke Houtvesterij het Loo in aanraking. Al de eerste avond in Gortel wist ik niet wat ik meemaakte. Het was een en al wilde zwijnen, op de wildakkers en tussen de bosbessen. De volgende avond kwam ik een roedel kaalwild tegen, dat net de dichte dekking verliet om te gaan laveien. Omdat ik nogal wat (helemaal gecamoufleerde) mensen met een verrekijker zag, kocht ik meteen ook een kijker (7 x 50). Het resultaat van de eerste kijker-avond bestond uit twee geweidragers, twee reebokken, een reegeit en 27 wilde zwijnen.
Met de wegwerpcamera van mijn zusje maakte ik een foto van een wild zwijn. Toen ik later de foto in handen kreeg, had ik een vergrootglas nodig om hem te kunnen ontdekken...

Compactcamera
Vorig jaar verbleven we in een mooi boerderijtje tussen Gortel en Emst. Vlak daarvoor had ik een compactcamera met een 38-105 mm zoomlens aangeschaft. Ik had nog geen benul van brandpuntsafstanden, laat staan van het verschil tussen een compact- en een spiegelreflexcamera. Toen ik inzoomde op een reebok, viel het me tegen hoe klein ik het dier in het kadertje zag. En weer had ik een vergrootglas nodig om de bok op de foto te kunnen ontdekken. Hoe nu verder?

Draadontspanner
Van diverse natuurfotografen kreeg ik veel informatie en sinds ruim een jaar heb ik ook een spiegelreflexcamera, met een 400 mm objectief. Ook horen een vrij zwaar statief en een draadontspanner bij mn uitrusting. Het afgelopen jaar heb ik de eerste resultaten geboekt: een prachtige geweidrager en wat hinden.
Ik leer meer en meer van wildfotografen en uit artikelen. Vooral van jachtopzieners kom ik veel te weten: let op de windrichting en kleed je zo onopvallend mogelijk.

Verrassingen
Tussen 28 juli en 11 augustus dit jaar ging ik geregeld op pad in de Kroondomeinen bij Gortel-Niersen-Wiesel. Met toestemming van de jachtopziener had ik aan de rand van een wildweide een schuilhutje geïmproviseerd.
De eerste vakantieweek was geen gelukkige. Hondenuitlaters, mountainbikers en hardlopers verstoorden de rust in het bos. Ook een plotselinge onweersbui en hardnekkige mist zorgden voor ongunstige omstandigheden. Uiteindelijk lukte het toch om heel wat fotos te maken. s Ochtends had ik veruit het meeste succes. Alleen of met zn tweeën gingen we om half vijf uit bed om vlak voor zonsopgang op het juiste plekje te kunnen zijn. Elke keer werden we weer verrast. Wanneer je dacht niets meer te kunnen fotograferen, zag je toch nog een moederree met haar kalfje.

Bronst
Ik kon merken dat de herten al onrustig begonnen te worden, met het oog op de naderende bronst. Spoedig zou het mannelijke roedel uit elkaar vallen en zouden de sterkste herten proberen een aantal hinden te verzamelen.
Niet alleen de edelherten, damherten, mouflons, reeën, wilde zwijnen en vossen zijn mooi om te zien. Ook dat eenvoudige heidestruikje, al die paddestoelen of de eerste zonnestralen door een vochtig spinneweb zorgen ervoor dat je nooit uitgekeken raakt in de mooie natuur van de Schepper.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen