DE VERWOESTING VAN JERUSALEM

In Jerusalem, cle hoofdstad van Palestina, concentreerde zich heel het leven van het Joodse volk.

Daar stond de tempel van Salomo.

Deze tempel was door Nebukadnezar verwoest, maar later door Zerubbabel en Jozua weer opgebouwd.

Herodes de Grote had die tempel vergroot en verfraaid.

Op die grote feesten trokken de Joden naar de tempel terwijl zij de liederen Hammaaloth zongen.

De verwoesting van Jersalem wordt nu niet in de H. Schrift beschreven.

De gewijde geschiedenis houdt op omstreeks 60 jaar na Christus, terwijl de verwoesting in het jaar zeventig plaats greep.

Onder de ongewijde schrijvers die ons de verwoestingmededelen is Flavius Josefus wel de voornaamste. Daniël heeft heel duidelijk de verwoesting van Jerusalem voorspelt.

De Heere Jezus spreekt er ook van voor Zijn sterven.

Niet één steen zal op de andere gelaten worden. Hij heeft Zijn discipelen vermaand om te vluchten, om aan al die jammer te ontkomen.

Tot de vrouwen, die Hem beklagen op de weg naar Golgotha, zegt Hij, dat ze moeten wenen over zichzelf en over hun kinderen.

Er zullen dagen komen dat men de kinderloze vrouwen zalig zal noemen en dat men zal zeggen tot de bergen: „Valt op ons"; en tot de heuvelen: „Bedekt ons."

Deze profetie is vervuld in het jaar 70 na Christus.

Meermalen hadden de Joden zich verzet tegen Romeinen. de

In het jaar 66 kwam het tot een formele opstand. De Romeinse Veldheer Cestius Gallus poogde de tempelberg te bestormen.

Hij werd bij Beth-Horon verslagen waar 6000 Romeinen sneuvelden.

Keizer Nero zond daarop een groot leger naar het Joodse land onder aanvoering van Vespasianus.

Toen deze tot Keizer van Rome werd uitgeroepen gaf hij zijn zoon Titus het bevel over.

Deze belegerde Jerusalem.

De stad werd door het Romeinse leger geheel ingesloten, zodat er spoedig hongersnood kwam.

De stad was vol met vreemdelingen, die het paasfeest kwamen vieren.

Duidelijk was het, dat de Heere het gehele volk wilde straffen.

Slechts enkele maanden heeft het beleg geduurd. Op 10 Augustus van het jaar 70 kwam de tempel in het bezit van de Romeinen.

Hoewel Titus bevolen had de tempel te sparen ging hij toch in vlammen op.

Een maand later was de gehele stad in handen der Romeinen.

Heel de stad werd verwoest en met de grond gelijk gemaakt.

Meer dan een millioen Joden kwamen om.

Honderdduizend Joden werden gevangen genomen en als slaven verkocht.

Velen werden buiten de stad gekruisigd. De ellende was onbeschrijfelijk.

De bloedwraak die de Joden voor het pretorium van Pilatus over zichzelf en hun kinderen hadden ingeroepen was in vervulling gegaan.

Tot op de huidige dag rust de vloek op het Joodse volk.

Alleen als de Joden zullen rouwklagen, dat zij de Heere der heerlijkheid hebben gekruisigd is er ook voor hen nog veiwachting.

Voor Zijn volk heeft God echter kennelijk gezorgd.

De Christenen uit de Joden hadden voor de belegering van Jerusalem Judea verlaten en een schuilplaats gevonden in het Overjordaanse, waar zij zich vestigden in het stadje Pella.

Zij hadden gehoor gegeven aan de profetische vermaning des Heeren (Matth. 24 : 16).

Met een vleselijke afstamming van Abraham, en met een burgerschap van het aardse Jerusalem komen we teleurgesteld uit.

Die in Christus is, die is Abrahams zaad en naar de beloftenis erfgenaam.

Erfgenaam van de stad die fundamenten heeft, welks Kunstenaar en Bouwmeester God is.

Vragen:

1. Kunnen wij zien dat het Joodse volk onder de

vloek ligt?

2. Is er voor de Joden nog verwachting?

3. Wat verstaan we onder het Zionisme? 4. Wat leert het Chiliasme?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen