„Nooit zal ik de dag vergeten dat we hier in Canada aankwamen - februari en bitterkoud'

Wie a gezegd heeft, moet h zeggen, en deze simpele wetenschap heeft me de laatste weken niet zo lekker gezeten. Ik heb toegezegd om voor Terdege te schrijven, maar zijn lezers nu echt geïnteresseerd in de huis-, tuin- en keukenver halen van een heel gewone huisvrouw in Canada? Gelukkig beurde m 'n moeder, die vorige week belde, me wat op. „Ietsgewoons is juist altijd goed", zei ze. „En 't kan geen kwaad om je Nederlands een beetje bij te houden." Daar heeft ze wel gelijk in. Als iemand zeven jaar geleden tegen mij gezegd zou hebben dat je je moedertaal kunt verleren, zou ik het beslist niet geloofd hebben. Maar 'k heb inmiddels ervaren datje een taal wel degelijk bij moet houden, of je kennis gaat achteruit. En hoe meer je oefent in een vreemde taal, hoe beter je die gaat beheersen. Wat is het dan fijn als je een goede ondergrond hebt. Wat vreemde-talenonderwijs betreft kunnen maar weinig landen tegen Nederland op. Als ik bij voorbeeld zie dat middelbare-schoolleerlingen hier zich nauwelijks in het Frans kunnen uitdrukken, terwijl Canada officieel een tweetalig land is, ben ik dankbaar voor alles wat me op de "Guido de Brés" is bijgebracht en waar ik nu zoveel plezier van heb. Het enige wat me nog altijd moeite kost, is de uitspraak. Volgens mij kunnen zelfs Noordamerikanen horen dat ik uit de Alblasserwaard koml lezen, een telefoongesprek te voeren, of zondags een preek te volgen. En als ik me dan een beetje wilde beklagen bijMaher, moest dat ook in het Engels, want zijn Nederlands heeft nooit verder gestrekt dan,,ja hoor", „nee, nee" en „ik hou fan jou." Heimelijk dacht ik in het begin wel eens dat we misschien toch beter naar Norwich of St. Catharines hadden kunnen gaan. Daar wonen zoveel Nederlanders, er zijn Nederlandse kerken (laaar weliswaar in het Engels gepreekt wordt, maar letterlijk vertaald klinkt dat veel vertrouwder), enzovoorts. Maar voor ons was het wat werk en kerk betreft toch beter om in Toronto of naaste omgeving te blijven. Nooit zal ik de dag vergeten dat we hier aankwamen. Het was februari en bitterkoud. We hadden geen familie, geen huis, geen werk, geen auto, niets. Ik was zes maanden in verwachting en in de flat in het centrum, waar we de eerste maanden zouden blijven, was ik de enige in die positie. Achteraf gezien verbaas ik m,e er wel eens over dat ik nooit heimwee gehad heb. Er was waarschijnlijk geen tijdvoor. Maher vond al gauw tijdelijk werk, en ik had het de eerste weken druk met het zoeken van een dokter en een ziekenhuis. Alhoewel tegenwoordig wel toegestaan, zijn thuisbevallingen in Canada niet de gewoonte. huizen waren slecht onderhouden. Gelukkig vonden we op de valreep een gerenoveerd gedeelte van een woonhuis, dat er redelijk uitzag. Half mei kregen we de sleutel, twee weken voor ik "uitgerekend" was. Wegingen meteen op meubels uit, want we hadden niets, zelfs geen ledikantje. Ook moesten we de hele keuken inrichten. We hoopten maar dat de baby geen haast zou maken. Nu, Andrew kwam precies "op tijd", en zo waren IDC ineens vader en moeder in een vreemd land. Na drie dagen kwam ik uit het ziekenhuis en stond ik er alleen voor. Af en toe wist ik niet of ik lachen of huilen moest. Maar als ik dan bedacht hoe bevoorrecht we waren om getrouwd te zijn en nu zo 'n lieve baby te hebben, voelde ik me beschaamd over de momenten dat ik me afvroeg of ik het allemaal wel aan zou kunnen. Wat lijken die eerste jaren inmiddels alweer langgeleden. "Baby "Andrew is nu zeven, en Henry en Richardzijn respectievelijk zes en tweeënhalf. Pas reden we langs ons oude huis en de jongens wilden weten of papa en mama daar een "happy time"gehad hadden, „fa hoor"zeiden we, „heel gelukkig. "Maar we waren blij dat de veelbetekenende blik die we elkaar toewierpen, hen ontging...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen