Geen vrede

De rust schijnt te zijn weergekeerd. Na een wekenlange staking in de Rotterdamse haven gingen de stakers weer aan het werk. De duizend gulden die ze als extra uitkering kregen, waren nauwelijks genoeg om het in al die weken gemiste inkomen te dekken. Het was een staking waarbij niemand iets heeft bereikt. Een strijd zonder overwinnaar, beide partijen leden verliezen.

De rust, die schijnt te zijn weergekeerd, blijkt echter volgens een persbericht van 20 november slechts een wapenstilstand te zijn. Opnieuw laten de actiecomité's hun eisen horen. Opnieuw moet er geld op tafel komen, en voor de zoveelste maal vinden de actiecomite's dat de vakbonden, met name de grote FNV, te welwillend zijn. Weer dreigen stakingen van grote groepen havenarbeiders.

Bij het lezen van dergelijke berichten rijst de vraag op, of werkelijk al de stakers zó bezield zijn door de socialistische ideeën, dat ze er opnieuw een deel van hun inkomen voor in de waagschaal willen stellen. De praktijk leert echter anders. Er is slechts een klein aantal leiders, dat de grote massa's opzweept tot dergelijke acties. Een

portret van een van de leiders is onthullend.

Zijn naam is Cor van der Zanden. Van der Zanden is lid van de communistische partij. Een gepensioneerde havenarbeider in Rotterdam Zuid noemt hem "de Fré Meis van de Maasstad." Van der Zanden is de onbetwiste leider van de stakende arbeiders. De laatste vijfjaar liep hij bij alle grote en kleine acties in Rotterdam voorop. Twee jaar lang is Van der Zanden voor de CPN lid van de gemeenteraad geweest. Ook hier wist hij niet in het gareel te lopen. Vanwege zijn onregelmatige aanwezigheid werd hij geloosd: hij ontplooide meer activiteiten met betrekking tot actievoeren en dergelijke, dan voor het raadswerk.

Een ander opvallend gegeven is, dat Van der Zanden geen lid is van het FNV, de grootste Nederlandse vakbond. De bond is zijns inziens te goedwillend. De aanpak is niet doeltreffend genoeg. Daarom organiseerde Van der Zanden zelf acties. Acties, die soms het beleid van de bond doorkruisten. Dat leidde ertoe dat het "enfant terrible" in 1975 door de bond werd berispt, terwijl hij tenslotte in 1976 werd geschr apt van de ledenlijst, omdat hij op eigen houtje had opgeroepen tot een 24-uur staking.

Tot zover dit portret. Dat is het beeld van een van de stakingsleiders in de Rotterdamse haven. Honderden arbeiders laten zich keer op keer door zo'n man met zijn collega's opzwepen om het werk neer te leggen, de haven lam te leggen en de economie stuk te maken. Wie durft bij een dergelijke stand van zaken op een blijvende rust te hopen? De rust schijnt te zijn weergekeerd, ja. Maar niet voor goed. Nieuwe onrust is aanwezig. Nieuwe conflicten tekenen zich af. En weer zal het smeulende vuur der revolutie opvlammen en de toch al zo kwetsbare economie aantasten.

Van de goddeloze wordt ergens gezegd, dat hij geen vrede heeft. Zou het ook voor een soortgelijk land en volk gelden?

C. Dubbeld

Of men wil of niet

De Innovatie Commissie Bas'sschool (ICB), onder voorzitterschap van de heer M. Baaijens, bracht onlangs het meerjarenadvies 5c aan de minister van Onderwijs en Wetenschappen uit.

Zoals bekend heeft de ICB de taak om de kleuter-en lagere scholen te stimuleren te werken aan de integratie van beide schooltypen tot basisschool nieuwe stijl.

Scholendie daartoe reeds nu bereid zijn kunnen deelnemen aan het zogenaamde activeringsplan. De activeringsscholen krijgen de beschikking over extra mankracht en geld, omdat men wel beseft dat de nieuwe basisschool geen zaak is die met een handomdraai geregeld is.

Ideaal zou volgens de ICB zijn, wanneer in 1983 blijkt dat alle scholen aan het activeringsplan hebben deelgenomen. In dat jaar immers verwacht men de verheffing tot wet van het Wetsontwerp Basisschool. In genoemd advies 5c heeft de ICB becijferd dat in 1983 de ideale situatie niet bereikt zal zijn. Ongeveer 2000 scholen zullen dan nog niet geactiveerd zijn.

Aan te nemen valt dat onze scholen onder die 2000 scholen zullen vallen. Niet omdat bezwaar tegen de integratie op zich bestaat. Een goede aansluiting van het kleuter-en basisonderwijs valt alleen maar toe te juichen.

De bezwaren richten zich op het kader en de doelstelling waarin de activering tot basisschool nieuwe stijl moet plaats vinden. Welke aanbeveling doet de ICB de minister nu omtrent deze 2000 scholen? De volgende. "In het schooljaar 1982/1983 dient vanwege'het departement een onderzoek te worden ingesteld naar de beweegredenen van die scholen. Afhankelijk daarvan kunnen dan voor hen specifieke oplossingen worden gezocht. Deze moeten het mogelijk maken, dat ook die scholen aansluiting vinden op het innovatieproces basisschool."

Overduidelijk blijkt weer eens dat de overheid geen vrijblijvend beleid voert. Welbewust wordt het onderwijsveld een bepaalde richting uitgestuurd. Of men wil of niet, men zal moeten innoveren. Blijft de vraag' of de overheid bereid is principiële bezwaren tegen de innovatiedoelstellingen te beschouwen als gevallen waardoor specifieke oplossingen gezocht dienen te worden. Uit het meergenoemde advies blijkt in elk geval niet dat de ICB gedacht heeft aan scholen met principiële bezwaren.

L.D. van Klinken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen