Christus de deur tot het rijk der genade*)

lk ben de Deur; indien iemand door Mij ingaat, die zal behouden worden. Johannes 10 : 9.

Ja, dat kan je overkomen, ook in de vakantietijd. Je loopt rustig te wandelen en ineens is daar een onweersbui. Zo werd een wandelaar onlangs overvallen door vreselijk noodweer. Het was alsof alle elementen in een ogenblik losgebroken waren. Een hevig onweer, gepaard met een geweldige orkaan, beukte de ganse natuur. Die man liep wat hij lopen kon om een schuilplaats te zoeken, maar hij zag alleen maar bomen en nergens een plaats om te schuilen. Totdat hij midden in het bos op een open plek een groot huis zag staan. Hij rende naar de deur, begon te bellen en te kloppen en te roepen, maar het scheen alsof niemand hem hoorde. Nog erger werd het noodweer en in zijn angst wierp hij zich tegen de deur en zie... de deur was open, hij kon zomaar naar binnen gaan.

Daar moet ik aan denken nu we samen gelezen hebben uit Johannes 10, waarin de Heere Jezus zichzelf de deur noemt: „Ik ben de Deur; indien iemand door Mij ingaat, die zal behouden worden." Dit beeld is ontleend aan het herdersleven. Wanneer de herder zijn schapen naar de schaapskooi bracht, ging hij in de opening staan, zodat hij de plaats van de deur innam en zo gingen de schapen naar binnen. En de Heere Jezus is de goede Herder, Die zijn leven geeft voor de schapen en Die zijn gemeente als een kudde vergadert. Leren we onze kinderen al niet vroeg bidden: Leer mij van Uw grote kudde, ook een heel klein schaapje zijn? En in dit verband noemt de Heere Jezus zich nu ook de deur van de schapen.

Ik ben de Deur...

Wanneer iemand vraagt of er nog een weg is om behouden te worden, dan wordt hier het antwoord gegeven. De Heere Jezus zegt: Ik ben de deur naar de gemeenschap met God. Ik ben de deur naar het rijk van Gods genade, naar Zijn heil en vrede, naar ware vrijheid en overvloed. En die deur is niet gesloten, tenminste nog niet. Die deur staat nog open, wijd open. Die deur roept en lokt: Komt herwaarts tot Mij, gij allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven... O, misschien moet u met de verloren zoon belijden: Ik heb gezondigd... ik ben niet meer waardig uw zoon genoemd te worden... maar toch is Hij de deur naar het Vaderhuis. Hij heeft de zonde verzoend en de schuld betaald en de straf gedragen. Zijn bloed reinigt ons van alle zonde. Hij is de deur en een andere deur is er niet. Aan Hem hangt onze zaligheid en redding. Er is geen andere Naam onder de hemel tot zaligheid gegeven. Zeker, het heeft Hem alles gekost, zelfs Zijn leven, Zijn bloed. Maar nu mogen we u ook verkondigen dat er een deur is tot de zaligheid en dat Christus die deur is. Het is een blijde boodschap die ik u verkondigen mag nu ook deze dag weer bijna ten einde is. Misschien hebt O het moeilijk met uzelf en met deze wereld, misschien zoekt u een deur tot het echte geluk en de echte vrede, misschien bent u al dikwijls teleurgesteld omdat zovelen zich aandienen als de deur... maar ik mag u in de naam des Heeren verkondigen dat er toch een deur is tot het ware geluk en dat Christus die deur is, en dat er geen andere deur tot de zaligheid te zoeken of te vinden is, maar dat deze deur open staat.

Ik ben de Deur... indien iemand door Mij ingaat die zal behouden worden...

Het is niet genoeg dat we weten dat er een deur is naar het rijk van Gods genade. Maar we moeten door die deur ingaan. Velen blijven maar voor die deur heenlopen zonder aan te kloppen. Het is ook niet genoeg om die deur van alle kanten te bekijken, haar schoonheid te prijzen en er met elkaar over te spreken. Over de Heere Jezus wordt immers veel gesproken. Maar vergeet het woord van de Heiland niet: Niet een iegelijk die zegt: Heere, Heere, zal ingaan in het koninkrijk der hemelen, maar die daar doet de wil des Vaders...

Zo moeten we ingaan door die deur, geloven in de Heere Jezus Christus, schuilen achter de gerechtigheid die Hij voor Zijn volk verworven heeft in de weg van Zijn lijden en sterven.

Maar misschien is er iemand die meeluistert en zegt: Ja, dat is mooi dat er een deur is, maar vergeet u nu niet dat er geschreven staat: Want eng is de poort en nauw is de weg die tot het leven leidt en weinigen zijn er die hem vinden?

Inderdaad, u hebt gelijk: die deur is eng, zo eng dat niemand er doorheen kan op grond van zijn eigen verdiensten, op grond van wat hij heeft meegemaakt, op grond van zijn eigen deugd en kracht. We kunnen alleen door genade die poort binnengaan. We kunnen alleen door die poort heen met belijdenis van onze zonde en schuld, als een arm en verloren zondaar. Maar wanneer we ons als een arme en verloren zondaar hebben leren kennen door de ontdekkende genade van de Heilige Geest, wanneer wij die verloren zoon of dochter worden, die belijden moet: ik heb gezondigd... dan is de poort zo wijd dat de grootste zondaar er doorheen kan. Al waren uw zondert als scharlaken, ze zullen wit worden als sneeuw, al waren ze rood als karmozijn, ze zullen worden als witte wol.

Zolang we alleen maar naar die deur blijven kijken, zolang we ons leven niet geven in de hand des Heeren, zolang we het nog buiten God en buiten de Heere Jezus kunnen stellen, blijven we verloren mensen. En straks wordt de deur gesloten, straks is de tijd der genade voorbij, straks zullen we eeuwig buiten moeten blijven. Daarom dring ik er bij u zozeer op aan om toch in te gaan door die open deur eer het te laat is, eer die deur voor goed gesloten is, zodat we eeuwig buiten moeten blijven. Dan zullen we misschien nog aankloppen en zeggen: Heere, Heere, doe ons open! Maar dan blijft die deur voor eeuwig gesloten.

Maar de Heere trekt Zijn volk door Zijn Geest en Woord tot die deur. Hij trekt zondaren met koorden van goedertierenheid. En Hij trekt met onweerstaanbare kracht. Hij is het Die ons onze nood en ellende en verlorenheid doet zien. Wat wordt die open deur dan heerlijk. Maar Hij moet ons toch trekken, want wij menen dat we te grote zondaren zijn, dat wij te vuil en te onrein zijn, dat het voor ons toch niet mogelijk is om behouden te worden en dat we dan ook eeuwig buiten moeten blijven. Maar die trekkende liefde Gods, daar kunnen we niet tegenop. Daardoor worden we geleid tot die deur en daardoor gaan we ook door die deur naar binnen. En de Heilige Geest leert ons geloven dat Christus de deur is naar het koninkrijk Gods. Dan nemen we de woorden van Petrus over: Heere, tot wie zullen we heengaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens! Dan gaan we met Paulus mee wanneer hij door Christus verwonnen is: Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal? Dan vragen we met de moordenaar aan het kruis: Heere, gedenk mijner... En wat is het antwoord vertroostend: Heden zult ge met Mij in het paradijs zijn. Ik ben de Deur; indien iemand door Mij ingaat, die zal behouden worden.

Nog staat die deur open. Verhardt u toch niet, want de Heere roept u, maar laat u leiden. En blijf bij Hem. En wanneer u onverhoopt van die deur wegdwaalt, keer weder tot Hem. Wanneer u misschien die deur de rug hebt toegekeerd, bekeer u tot Hem. Want er is redding en verlossing voor de grootste van de zondaren. Maar alleen door Hem, Die gezegd heeft: Ik ben de Deur; indien iemand door Mij ingaat die zal behouden worden.

*) Uitgesproken voor de E.0. op 24 juli 1974.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen