Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Dag in, dag uit ....

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Dag in, dag uit ....

De beslommeringen van Jolanda, moeder van vier kinderen. Haar oudste dochter maakt de tekeningen.

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Drie jaar lang heeft het zwaard van Damocles boven de school van Stefan (11) gehangen en al die tijd hoopten we op een gunstige afloop. Tevergeefs. Afgelopen zomer werd de school gesloten, "wegens een leerlingentekort. Alle kinderen, personeelsleden en leermiddelen werden, samen met al het meubilair, overgeheveld naar een andere school.

Voor Stefan betekent dit dat hij nu elke dag vier keer drie kilometer moet fietsen in plaats van 100 meter lopen. Gelukkig zijn zijn oude klasgenoten ook meegegaan naar de nieuwe school, maar dat neemt niet weg dat het toch erg wennen was in het begin. Vooral aan de nieuwe meester.

Een paar weken geleden vertelde Stefan hem dat zijn oma last had van "ketelsteen" en daarom naar het ziekenhuis moest. Dat Stefan "nierstenen" bedoelde kon de meester ook niet weten, maar om nu meteen voor een volle klas te roepen: „Hé jongens, horen jullie dat, zijn oma heeft ketelsteen. Weten jullie wat dat is?" is volgens mij niet zo erg pedagogisch.

Een ander verschil met de vorige school is het rapport. De leerlingen krijgen er nu maar twee per jaar en de ouders wordt verzocht het zelf te komen ophalen tijdens het zogeheten 10-minutengesprekje.

Als ik, op de voor mij gereserveerde tijd, de klas binnenkom ligt het rapport al voor me klaar. Vlug vliegen mijn ogen langs de rijtjes, waar cijfers en letters elkaar afwisselen. Goed, goed, goed, ruim voldoende, achten, negens en een enkele zeven lees ik in de gauwigheid. „Ja, wat zal ik van Stefan zeggen", klinkt de stem van de meester tegenover me.

„Hij heeft een goed rapport..." Met gepaste trots en een, naar ik hoop, bescheiden glimlach kijk ik naar hem op, klaar om de verdere lof over mijn zoon in ontvangst te nemen, „...maar hij is wèl erg druk", gaat de meester verder. De glimlach op mijn gezicht bevriest. „En hij zit geen tel stil. Hij hangt voortdurend de clown uit."

Verbouwereerd laat ik de hele toespraak over me heen komen. Als ik daarna voorzichtig vraagt wat Stefan dan alzo doet kan de meester geen duidelijk voorbeeld geven en dat maakt hem nóg geïrriteerder. Als ik in ieder geval maar goed weet dat hij èrg druk is en dat hij niet moet denken dat hij altijd leuk is.

Beteuterd rijd ik even later naar huis, diep geschokt door 's meesters woorden. Dat was wel even andere koek dan op de vorige school. Blijft natuurlijk de vraag wie de meeste moeite met wie heeft. De meester met Stefan of Stefan met de meester. Wij vinden Stefan namelijk wèl erg leuk.

                              ------------------------------

Frederique

We zijn samen op zoek naar "iets leuks". Een vage omschrijving voor een afscheidscadeautje voor de bezoeksters van Fré's 9e verjaardag. Eindelijk belanden we ergens bij een bak met Chinese waaiers. „Ja leuk!", vindt Frederique. Dus duiken we erin om een kwartiertje later overeind te komen. Dan hebben we het juiste aantal, in de juiste kleuren en met de juiste motiefjes.

Opgelucht begeven we ons naar de kassa, waar Frederique helaas haar oog laat vallen op zakjes zwartwitballetjes (grotemensenmaat, zeer interessant). En de prijs is nog binnen de normen ook. Schuldbewust kijkt ze van de waaiers naar de zakjes. Ik weet genoeg. De waaiers gaan retour en even later buig ik me over de mand met honderden zakjes in diverse smaken, maar juist de zwartwitballetjes blijken zeer miniem vertegenwoordigd...

Na minstens nog een kwartier graaien hebben we eindelijk twaalf dezelfde opgeduikeld en weet ik niet hoe gauw ik naar buiten moet... straks ontdekt ze weer iets anders!

Haar verjaardagsfeestje heeft een originele, zij het lugubere start. Terwijl de visite nog binnendruppelt staat de andere helft van de meisjes zich te verdringen om maar niets van het tafereel buiten te missen. Daar worden op dat moment enige kippen wegens overbevolking geschikt gemaakt voor consumptie. De oeh 's en aah 's zijn dan ook niet van de lucht, maar ondertussen genieten ze zeer unladylike van het spektakel.

„Die kip loopt gewoon verder als z'n kop eraf is", zegt de één. „ Toe nou", zegt een ander ongelovig. „Echt waar hoor", weet een volgende. „Fré, vraag eens aan je vader of hij er één laat lopen?" Dus loopt er even later onder grote hilariteit een kip zonder kop over het tuinpad. Pas als de rust is weergekeerd wordt er weer aan cadeautjes, taart en fris gedacht en volgen de spelletjes.

„Ik weet er ook nog één", zegt m'n man als hij binnenkomt. Z'n ogen glimmen verdacht. „Jullie trekken de gekste gezichten naar elkaar en wie het langst niet lacht krijgt een verrassing." De echte giechelaars vallen binnen de kortste keren door de mand.

Als de strijd beslist is, krijgen de winnaars hun verrassing. Keurig ingepakt (ik weet nergens van!) in gekleurde folders liggen de pakjes voor hun neus. Het ziet er wel wat merkwaardig uit. Voorzichtig bevoelen ze het papier. Dan wint hun nieuwsgierigheid het en halen ze het papier los.

Met een luide gil stuift de ene winnares de voorkamer in. De andere meiden krijsen meelevend mee. De andere winnares staart even beduusd naar de inhoud kijkt m'n man misprijzend aan, schiet dan in de lach en zegt: „'t Is een echte verrassing ja!"

Zij heeft de hoofdprijs: een kippepoot! De overige meisjes liggen haast flauw van het lachen. „Ik had daarnet zoveel bekijks, ik dacht: Nou zie je ze tenminste eens van dichtbij", grijnst m'n man.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 8 maart 1995

Terdege | 96 Pagina's

Dag in, dag uit ....

Bekijk de hele uitgave van woensdag 8 maart 1995

Terdege | 96 Pagina's