Boekbespreking

De auteur van dit ’Steentje’ dat bewust geen immense zwerfkei is, was bekend als hoogleraar Nederlandse letterkunde aan de VU en als spreker over christelijke-literaire thema’s. Prof. dr. L. Strengholt overleed plotseling op 58-jarige leeftijd in november 1989. Als actief meelevend christelijk gereformeerd kerklid had hij een rubriek ’ Steentje in de vijver’ in het blad Contact van de Bond van Chr. Geref. Vrouwenverenigingen.
Hij schreef in die columns, niet als hoogleraar, over een veelheid van kerkelijke, politieke en sociale onderwerpen.
Wereldvreemd was Strengholt bepaald niet. Daarom doet deze bundeling van een aantal van zijn ’stukjes’ zo fris en niet-gedateerd aan. Ik vermoed, dat vele van zijn lezeressen en anderen ook nu nog met genoegen zullen grijpen naar deze gebundelde ’Steentjes’. Geen zwerfkeien, zei ik. Ook geen vernietigende hunebedbrokken of bakstenen. De auteur was mild. Meer dan een rimpeling veroorzaken wilde hij niet; geen heftige golfslag.
Zijn columns gingen over zaken als het gebruik van de Statenbijbel en de eenheid der Chr. Geref. Kerken, over het ter discussie stellen van Gods almacht, over het nut der geschiedenis. Maar ook over dat idiote gebruik waarbij ieder zich en anderen bij de voornaam noemt: ’Ja, met Els’, of Groepsvorming of over rokende ambtsdragers (’Dode vogels en doorrookte palingen’) of over dat relativerende ’Iedereen heeft altijd wel een beetje gelijk’ of het uit het hoofd leren van poëzie. Een mooi boekje en een fijnzinnig aandenken aan een christen-geleerde die geen studeerkamerman was
Apeldoorn, H.H.J. van As

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen