Het is toch mooier als je zevoor je doop kunt kiezen?

Kinderdoop-volwassendoop

Verschillende vragen hadden te maken met de betekenis van de kinderdoop. Bijvoorbeeld: U zei dat er geen direct bevel voorde kinderdoop in de Bijbel staat. Maar voorstanders van de volwassendoop bewijzen hun standpunt wel met verschillende teksten, bijvoorbeeld: 'Wie geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn'. Hoe kunnen wijde kinderdoop dan duidelijk, bijbels uitleggen? Alleen de lijn van de besnijdenis is toch niet voldoende?

Hetmagduidelijkzijn dat de Bijbel geloof en doop aan elkaarverbindt. De genoemde tekst kun je vinden in Markus 16:16. Het is direct verbonden aan het zendingsbevel in vers 15 Gaat heen in de gehele wereld, predikt het Evangelie aan alle kreaturen (schepselen). Door het werk van de Heilige Geest komen zondaren tot het echte, het zaligmakende geloof in Christus. Dan komt ook de vraag naar de doop. Lees maarin Handelingen 8. Een Ethiopiër krijgt uitleg uit Schriften. Het gaat over een lam dat ter slachting wordt geleid. Filippus verkondigt hem jezus. En dan is er water: at verhindert mij gedoopt te worden? vraagt de Moorman. Er is geen verhindering. Indien gij van ganser harte gelooft. Dan klinkt zijn belijdenis: k geloof dat Jezus Christus de Zoon van God is.

Ook in onze gemeenten onderstrepen we de bijbelse eenheid tussen geloof en volwassendoop. Als mensen 'uit de wereld' tot de kerk komen of in de zendingssituatie.

Belangrijk is om daarbij te bedenken dat de volwassendoop geen verzegelingvan het geloof is. In evangelische kring kom je dat nogal eens tegen. De doop als bewijs van het geloof. Zo is het niet. De doop betekent en verzegelt de afwassing der zonde, door het dierbaar bloed van de Heere jezus Christus. De doop is een uitroepteken achter het Woord. Gods beloften zijn waar!

Hoe dan bij jonge kinderen?

Maar, hoe zit dat nu met de jonge kinderen? Opnieuw een bijbels voorbeeld. In Handelingen 16 lees je van een gevangenbewaarder die tot bekering komt. Ook hij wordt gedoopt. En hij niet alleen. Er staat: cn al de zijnen (vers 33). Ongetwijfeld zijn daar ook kinderen bij geweest. Jonge kinderen worden niet gedoopt na een geloofsbelijdenis. Dat zou niet kunnen. Er is eerst onderwijs nodig om tot een persoonlijke belijdenis te komen. Maar waarom dan toch dopen?

De tegenstanders van de kinderdoop weten wel waarom ze niet dopen. Ze hebben de volgende argumenten:

ï. De Bijbel teert daf het getoof aan de doop vooraf gaat.

2. je vindt in de Bijbel geen bevel voor de kinderdoop.

3. In de Bijbelvind je geen voorbeelden van kinderen die gedoopt worden.

4. De kleine kinderen begrijpen de inhoud van de doop niet.

Het eerste argument is hierboven al aan de orde gekomen. Verder vind je inderdaad in de Bijbel geen direct bevel om de jonge kinderen te dopen. Dat is overigens niet nodig als je uitgaat van een eenheid tussen het Oude en Nieuwe Testament,

(n het Oude Testament horen de kinde-

ren van het Verbond erbij. In het Nieuwe Testament niet minder. Het is zondermeer duidelijk dat de kinderdoop in de plaats van de besnijdenisis gekomen. Besnijdenis en doop hebben beiden te maken met het genadeverbond. God zai Zijn waarheid nimmer krenken, maar eeuwig Zijn Verbond gedenken. Daarom lezen we in de Nieuwtestamentische gemeente van de huisdoop in Handelingen 10:44-48; 16:15 en 33; 18:8 en 1 Korinthe 1:16). Er zijn dus wel terdege voorbeelden van kinderen die gedoopt worden!

Dat de kleine kinderen de doop niet begrijpen, kan evenmin een bezwaar zijn. De kleine kinderen in Israël begrepen evenmin de betekenis van de besnijdenis. Toch heeft de Heere daartoe opdracht gegeven. Hij sprak tot Abraham: Ik ben uw God en de God van uwzaad.

Daarom zegt onze catechismus (zondag 27) dat de jonge kinderen gedoopt zullen worden, omdat zij net als de volwassenen m het Verbond Gods en Zijn gemeente begrepen zijn.

Overdopen?

Er zijn jongelui die zeggen: ik ben als baby gedoopt, maar dat is buiten mij omgegaan. Ik respecteer de keus van mijn ouders, maar dat is voor mij niet genoeg. Ik wil me straks laten dopen door onderdompeling. Het is toch mooier als je zelf voor je doop kunt kiezen... Dat is voor mij pas de echte doop!

Soms kan het nodig zijn dat iemand wordt overgedoopt. Bijvoorbeeld als niet vast staat dat de doop werd bediend in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Of als de doop is bediend dooreen iemand die dat niet mocht doen. In alle andere situaties is overdopen - bijbels gezien - af te wijzen. De doop krijgt niet meer waarde als je daar zelf voor kunt kiezen. In het pleidooi voor de geloofsdoop staat ons kiezen veel te veel op de voorgrond. Het gaat er in de kinderdoop juist om dat de Heere onderscheid maakt. Hij heeft jou apart gezet. Dat is Gods 'keuze'. In jouw doop gaat het er om wat de Heere zegt. De HEERE heeft Zijn Naam aan jouw naam willen verbinden. In jouwdoop heeft Hij gezegd: "Ik heb geen lust in je dood, maar daarin dat jij je bekeert en leeft. Ikbetuighetdaterookvoor jou genade is." De beloften van het Evangelie spreken van genade en verzoening, opdat jij - als gedoopte jongere - zou gaan vragen: Heere, schenk mij Uw genade.

Als jij je laat overdopen, dan zegje tegen de God van je doop: ik geloof het niet, ik geloof U niet Heere. Je voelt wel: een zeer onbijbelse gedachte. Er is een betere weg. Die word je gewezen in het doopformulier: Wij bidden U, bij Uw grondeloze barmhartigheid, dat Gij deze kinderen - en ook mij - genadig wilt aanzien.

J. H. Mauritz

De lëei'Ting.v^Ftelde dat hljïap-zijn-rugvin een sloot gévallen was.'De andere kinderen maakten hem duidelijk dat hij Hollands moest praten. Want de juf verstond hem helemaal niet. Dat was mijn eerste kennismaking met het Zeeuwse dialect.-. -

Wel dialect, geen dialect

Na een aantal omzwervingen woon ik weer op bet dorp waar ik toen voor de, klas stond. Ik ben benieuwd of er nu nog zoveel dialect gesproken wordt. Ik denk van wel.-Maar dat blijkt een verkeerd idee te zijn. Want van onze meiden hoor ik dat er op JeV speciaal aandacht besteed is aan dialecten. Omdat het zo weinig meer gesproken wordt. Daar wil ik meer van weten. Ik .kom terecht bij Annemieke, Evelien en Ruud.

Annemieke, jij praat heel ng over bewust dialect. Zeeuws om precies te zijn. Je hebt er op JeV zelfs een inleiding aan gewaagd. Waarom?

"ik merk dat het in mijnbrngeying niet veel meer gesproken wordt. Dat vind ik heel jammer. Ik praat tegen iedereen . Zeeuws, ook tegén.niet-Zeeuwen. Zij zijn van buitenaf bij ons binnengekomen en dan moe tenzij zich'aanpassen. Wie zich-in wil spannen verstaat mij heus wel."

Hoe zit dat bij Evelien Ruud? en

Evelien geeft aan dat zij ABN (= Algemeen Beschaafd Nederlands) spreekt, terwijl haar ouders Zeeuws praten. Dat gebeurt g'evvoon wanneer je als klein kind verhuist naar een plaats buiten Zeeland. En als je dan na een aantal jaren weer terug komt in het Zeeuwse; dan pikje het dialect • niét echt meer op.

Ruud vertelt dat hij thuis en met vrienden Zeeuws praat. Tegen anderen Nederlands. Annemieke verbetert hem : direct: '"Je praat tegen anderen Hollands., Want Zeeuws is óók Nederlands." Ruud probeert dat te onthouden en gaat verder. Hij vindt het iastig als er steeds gevraagd wordt: "Wat zeg je nou? " Ruu steè

Dus schakelt hij zo nodig automatisch over. Want sommige woorden zijn echt heel anders. Wie denkt er bij het woord 'huust' nou aan kinderen en

dat'mét 'hos' gras - wordt . - " : bedoela's toen ook niet. : '-een, twee, drie duidelijk.' . .

Tweetal^ TM Ijc Moeien.'

Waaróm wordt er minder dia - lect gesprokken? mm

•. Ann.émjeke " '-.heeft daar goed. : over nage-.. - . dacht. - Mensen denken dat het niet 'netjes' is. Een beetje boers, weetje . wel. Dat slaat nergens op. Dialect is echt geen slecht soort Nederlands. - Ouders zijn bang dat hun kinderen niet goed ABN kunnen spreken. Daar hoeft niemand bang voor te zijn. Wie thuis een dialect spreekt en °P school ABN leert, wordt eigenlijk tweetalig opgevoed. Daarmee heb je een voorsprong bij het leren van andere vreemde talen.

- Zeeuws v spreken is ^ («Ureew Jfr*-: niet meer •; zo belang-.. rijk. Dat is iets van vroeger. Dat past niet meer irronze tijd. Dat is een verkeerd idee. Dat het Zeeuws, of welk ander dialect verdwijnt, is gewoon jammer. Netzo jammer als het instorten van ee, n eeuwenoud kasteel. Weg is weg; dat komt nooit meer terug. Het zou gekoesterd moeten worden. In Handelingen 2 lezen we: Wij horen-hen in onze' talen de grote werken Gods spreken. Het Evangelie wordt verkondigd in de talen van de mensen die-in Jeruzalem-zijh voor hét Pinksterfeest. Terwijl de meeste mensen heus wel Grieks spraken (zoiets als het Engels in deze tijd), of Aramees. Je hart wordt blijkbaar eerder geraakt als je in jouw eigen taal aange-, sproken wordt.

Annemieke ervaart duidelijk afstand wanneer zij in het Hollands aangesproken wordt.

Dus dan ook maar het liefst een preek in het Zeeuws?

Ruud zegt: "Het heeft wel wat. Misschien • zou ik beter lüisterénr" Annemieke voelt er veel voor. Maar ds.J. J. Tanis wil beslist niet in dialect preken en bidden. Zeker niet in die delen van het land waar men een ander dialect . heeft. Dat geeft alleen maar een beetje een lacherige sfeer. Oneer-' bvedig-De dominee ervaart het wel als een voordeel dat hij zelf ook dialect spreekt. Tijdens bezoeken aan mensen die Zeeuws spréken, gaat hij ongemerkt over op 'dialect.'." Het geeft iets vertrouwds. Het praat veel makkelijker. ^ V Maar ais ik bid, probeer ik ervoor te waken dialect te gebruiken. " : Ruud geeft aan in gewoon Nederlands te bidden. Annemieke vertelt dat ze gebeden waarover ze nagedachtheeftook in het Hollands doet. Maar spontane gebeden gebeuren in het..Zeeuws.

Het Zeeuws moet blijven?

Er klinkt een hartgrondig "JA" als antwoord op deze vraag. Evelien vult aan: "Het Zeeuws moet natuurlijk blijven. Het hoort gewoon bij Zeeland. Het zou saai zijn als iedereen ABN sprak. " ;

"^•ïfeo Wat voor het Zeeuws geldt, gaat-natuurlijk op voor ieder dialect. Het is toch . . . prachtig om tweetalig te zijn? Iedere streek zijn eigen dialect: voor officiële gebeurtenissen/het bijbellezen en de zondagse preek het Hollands. Ik ga het bijna jammer vinden maar ééntalig te zijn opgevoed. Maar ja, dat krijg je als je " vaak verhuist. Aan de andere kant is het niét het belangrijkste hóe we praten, •-maar wat we zeggen. Gaan onze praatjes over alles en iedereen of vertellen we ook de grote daden van God?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen