Over liefde gesproken...

Bij de Jeugdbond is kort geleden een boekje verschenen rond het thema liefde en sexualiteit, getiteld „Over liefde gesproken”.

Dit onderwerp zal bijna iedereen aanspreken. Op jeugdverenigingen, studentenbijeenkomsten, zomerkampen e.d. is de betrokkenheid bij dit thema duidelijk merkbaar. Wel moeten we oppassen niet te veel voedsel te geven aan de overspannen aandacht, die er tegenwoordig aan dit weliswaar wezenlijke, maar niet wezenlijkste aspekt van ons leven wordt gegeven. Het lijkt me toe dat dit boekje, dat met name voor jongeren geschreven is, wel aftrek zal vinden. Juist ook omdat er zoveel zaken aan de orde komen: relatie man/vrouw, lichamelijk volwassen worden, verliefd-zijn, verloven, trouwen, samenwonen, alleenzijn, gezinsvorming, omgang jongens/meisjes, gezinsleven.

Misschien een overbodige opmerking: dit boek richt zich in de eerste plaats tot jongeren, maar zeker óók (met name in de laatste hoofdstukken) tot ouderen. Het biedt naast een bijbelse bezinning ook veel praktische informatie. Om een indruk van het boek (paperback, 135 pag. mèt literatuurverwijzing en gespreksvragen) te geven, probeer ik een aantal naar mijn idee kernachtige punten eruit te lichten en samen te vatten.

Relatie man/vrouw in Bijbels licht

Het eerste hoofdstuk begint met de kern van deze problematiek vanuit de Bijbel te belichten. Als we het over liefde en sexualiteit hebben, denken wij vaak gelijk aan „wat wel en nèt niet mag". Deze vraag verdwijnt als we de Bijbel laten spreken: niet een Bijbel als pasklaar antwoordenboek, maar als Boek dat aan óns vragen stelt. We zullen eerst moeten luisteren, wat de Heere ons te zeggen heeft, voor we met onze vaak egoïstische vragen naar de Bijbel gaan.

Al in het eerste hoofdstuk van de Bijbel vertelt de Heere dat de mens naar Gods beeld geschapen is. Man en vrouw schiep Hij ze (Genesis 1). In het volgende hoofdstuk (Genesis 2) wordt daaraan toegevoegd dat „een man zijn vader en moeder zal verlaten en zijn vrouw aankleven en zij zullen tot één vlees zijn". In al deze woorden kunnen we lezen dat van de mens iets van de heiligheid van God uitstraalt, niet alleen in zijn mens-zijn, maar ook in het man of vrouw zijn, ook in het huwelijk. Mens-zijn, man of vrouw zijn, als geestelijke en lichamelijke eenheid man en vrouw zijn in het huwelijk, dat alles was zonder zonde, volmaakt en goed, zoals de héle schepping volmaakt was. Wat vreselijk verschilt dan dat beeld met wat we na de zondeval kennen. Nu zijn we Zijn beeld verloren, in het verbreken van de relatie met God. Nu zijn ook onze menselijke relaties bedorven en vol gebrek, zelfs het door God ingestelde huwelijk. En toch! In Zijn genade geeft de Heere nog wegen waarlangs huwelijk en sexualiteit dienen te verlopen. Het in de schepping gegevene blijft leidraad! De Heere Jezus greep in Zijn bergrede terug op het begin. Door Hem is er herstelling van het bedorvene! De Heere zelf alleen kan alles weer nieuw en goed maken.

Ondanks de ontwrichting door de zonde is sexualiteit en huwelijk op zich géén zonde. De Bijbel tekent de relatie tussen man en vrouw juist vaak als de mooiste en diepste die er op aarde bestaat. In het O.T. zien we dat in het Hooglied, ook al ligt hier een diepere geestelijke betekenis in. En in het N.T. (Efeze 5) wordt de gemeenschap tussen Christus en Zijn kerk afgebeeld door een huwelijk. Daarom kan een predikant een in de Heere gesloten huwelijk nog noemen: een stukje paradijs.

Het wonder van het menselijk lichaam

In een uitgebreid tweede hoofdstuk wordt de hele ontwikkeling van het menselijk lichaam beschreven; niet alleen het proces van bevruchting tot het volwassen mannelijke of vrouwelijk lichaam en de ontwikkeling van ons sexueel gedrag, maar ook het wonder van dit alles doet de schrijver eindigen met de zin: Lof aan God.

Eerlijk jong-zijn

Daarna wordt in de volgende hoofdstukken uitgebreid stilgestaan bij de typische problemen rond sexualiteit die tijdens de puberteit ontstaan. Hier wordt terecht over sexualiteit gesproken in verband met je totale leven van jongen of meisje.

Sexualiteit is niet iets dat los staat van de rest van je mens-zijn. De verhouding met je ouders, je vrienden en vriendinnen, de hele samenleving en niet het onbel angrijkst: de verhouding met je eigen innerlijk, hebben alles te maken met sexualiteit. Maar daarom is het helemaal belangrijk < lat sexualiteit niet over je leven gaat heersen: Om sexualiteit die plaats in je leven te geven die het hoort te hebben, zal je je ook bezig moeten houden met andere dingen. Dan kun je denken aan school, werk en studie, aan ontspanning, maar ook aan dagelijks persoonlijk bijbellezen, lezen van geestelijk verrijkende artikelen en boeken, het praten daarover met anderen (zowel volwassenen als leeftijdsgenoten) en niet te vergeten gebed!

Verliefd/verloofd/ getrouwd

In de wereld waarin we nu leven is sexualiteit één van de belangrijkste dingen, waarin je vooral niet achter moet blijven, want dan tel je niet mee. Als je nog nooit iets met een jongen of meisje hebt meegemaakt, ben je wel belachelijk ouderwets. Dat sexualiteit en liefde hier totaal losgemaakt worden doet niet ter zake. Je hoeft ook helemaal geen trouwplannen te hebben om sexueel verkeer met anderen te hebben. Er zijn

immers voorbehoedsmiddelen! Hoewel 't moeilijk kan zijn om in een omgeving waar iedereen zo denkt een afwijkende mening te hebben, wijst de Bijbel ons toch een andere weg. Niet de geesteloze, materialistische levenshouding van onze tijd, maar leven vanuit de liefde.

Sexualiteit en liefde horen bij elkaar; als 't laatste gemist wordt is het inderdaad mis. Maar dan zul je ook voorzichtig omgaan met relaties. Als liefde in iedere relatie, ook in een relatie met het andere geslacht, het hoogste woord heeft, dan zul je er niet op tos flirten. En als je ouder wordt is het niet goed te blijven steken in losvaste relaties, het blijven omgaan met anderen in een oppervlakkig geflirt.

Dus dan toch maar gauw vaste verkering? Stel jezelf wel voor de vraag ofje metje vriend(in) je hele leven door wil en kan gaan. Kun je samen voorspoed èn tegenspoed, lief èn leed aan? Er kunnen ziekte, verdriet, gehandicapte kinderen komen.... Red je het dan nog met elkaar? En boven alles: kun je met elkaar de Heere dienen? Als dat laatste niet zo is, dan moest het voor jou duidelijk zijn — hoe moeilijk ook — dat je zo niet met elkaar een huwelijk kunt aangaan. Als de Heere écht boven alles staat in je leven, dan zal die keus ook niet zo erg moeilijk meer zijn. Maar geef elkaar in ieder geval de tijd om elkaar zowel lichamelijk als psychisch en geestelijk te leren kennen.

Als eindpunt van deze voorbereidingstijd is er dan het huwelijk, dat zowel door de overheid als kerkelijk in deze volgorde bevestigd hoort te worden.

Ongehuwd samenwonen

„Ja, het huwelijk is inderdaad een ingrijpende stap. Dat durf ik niet aan, ik houd het liever wat minder officieel' 1 . Zo hoor je ettelijke jonge en ook oudere mensen spreken. En het blijft niet bij spreken, het wordt ook doen: ongehuwd samenwonen, „hokken”.

De Bijbel (en het huwelijksformulier) laten ons echter zien dat het huwelijk een zegen is en veel ellende en verdriet voorkomt.

De Heere Zelf heeft het huwelijk ingesteld; en hoewel met zonde bevlekt, het is een overblijfsel uit het paradijs! Zouden wij 't dan beter weten dan God? Zouden wij tegen de wetten van een heilige, almachtige God, die alleen ons bestwil op het oog heeft, ingaan?

Alleen-zijn

Temidden van alle problemen die mensen hebben met relaties, bestaat ook het probleem datje geen echte relatie hebt.

In het hoofdstuk alleen-zijn wordt hier dieper op ingegaan. Enerzijds wordt met veel begrip de pijn van het alleen-zijn beschreven, zowel voor jongere als oudere mensen, al of niet na een periode waarin ze een vaste band met iemand hadden. De omgeving (bijvoorbeeld ouders of vrienden) kan die pijn vaak vergroten door maar steeds weer over gehuwd-zijn te praten alsof dat de enige wezenlijke bestemming van de mens zou zijn. Of door ongehuwden anders te behandelen, door er bijvoorbeeld nooit op bezoek te gaan, maar altijd te verwachten dat ze wel bij hen komen. Anderzijds wordt ook over de zegen van alleen-zijn, in de zin van ongehuwd zijn, gesproken. Juist in de geschiedenis van Gods gemeente heeft de Heere veel ongehuwden willen gebruiken.

Als je ziet dat je leven een gave van God is, onafhankelijk van gehuwd of ongehuwd zijn, dan kun je ook als alleenstaande de Heere daarvoor danken.

Huwelijk en gezinsvorming

We vinden het vanzelfsprekend dat er uit een huwelijk kinderen geboren worden. Dat dit niet altijd gebeurt, is voor veel kinderloze echtparen een onpeilbaar diep leed. Dat er ook gewild kinderloze huwelijken zijn, moeten we niet in Gods weg noemen.

Kinderen zijn een zegen op ons huwelijk. Ook een kinderloos huwelijk is volkomen, maar een gezin met kinderen is een eenheid die de grondslag vormt voor de hele maatschappij. Kinderen zijn een zegen en wij zijn niet bevoegd het krijgen van maar één of twee kinderen te bevorderen.

Mogen we dan niet een geboortebeperking doen? Beter is te spreken over gezinsvorming. Als een huwelijk onvruchtbaar blijkt te zijn, gaan we (zowel man als vrouw) terecht naar de arts om te zien of er iets aan te doen is. Hoewel het omgekeerde niet helemaal te vergelijken is, mogen we toch ook hulp vragen als de ene zwangerschap op de andere volgt. Niet om een klein gezin te houden, om minder zorgen te hebben of luxer te kunnen leven! Maar in gevallen waar al een groot gezin is, met een gehandicapt kind, of waar de moeder steeds ziek of erg zwak is, zeer moeilijke zwangerschappen/bevallingen heeft, erfelijke ziekten heersen e.d. is het voorkomen van een volgende zwangerschap niet af te keuren. Maar dan wel in een volledig eensgezinde houding van beide ouders, die deze zaak in het gebed aan God voorleggen.

Het wonder van een „gewoon” gezin

Een boeiend slothoofdstuk beklemtoont de enorm belangrijke funktie van het gezin. Het

gezin: kweekplaats waar men aan door ouders ingescherpte normen en waarden wordt gebonden. Jac. Koelman zegt het zelfs zo: ouders moeten hun kinderen tot God brengen omdat ze méér eigendom van God zijn dan van hen! Een gewoon, goed gezin! Dat is tegenwoordig héél moeilijk en komt steeds minder voor. En toch is dat nodig om christelijke normen en waarden door te geven, niet alleen aan onze kinderen, maar ook aan de hele samenleving. Wat moeten we dan doen om ons gezinsleven een bijbels karakter te geven? Dat kan niet door een aktieprogramma. Gezelligheid, liefde tot elkaar, maar ook luisteren naar Gods Woord en afhankelijk leven van Hem is niet te programmeren. Wel zullen we elkaar hiertoe op moeten wekken, er aandacht aan schenken, ook in konkrete dingen. Denk bijvoorbeeld aan de maaltijden. Laten we ervoor zorgen dat de maaltijd een centraal gebeuren in het gezinsleven is, waar iedereen zoveel mogelijk bij aanwezig is.

Heel wezenlijk is ook de dagsluiting als gezin. Het komt gelukkig nog voor: met het hele gezin voor het naar bed gaan rond de Bijbel en in gebed tot God. Wat is het fijn en samenbindend met z'n allen te zingen. Boven alles wat is het geweldig als de Heere niet alleen voor ons persoonlijk maar in ons hele gezin de hoogste plaats inneemt. Daarvoor kunnen we Hem alleen maar danken en de eer geven. Daaróm kunnen we Hem alleen maar bidden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen