„Dokter, Tim heeft diarree en braakt zo

Dat klinkt allemaal vrij onschuldig en ik geef wat algemene adviezen: wat lauwe thee of bouillon, wat verdunde "Roosvicee Stop", beschuit of witbrood met smeerkaas of een likje jam, en als warme maaltijd een gekookt aardappeltje met wat zachte groente als bloemkool of worteltjes.

In elk geval geen grote hoeveelheden, geen koude of koolzuurhoudende dranken, geen erg zoete, vezelrijke of zware kost. „Zal ik hem maar flink wat appelsap laten drinken, dokter? Dat stopt toch ook?" „Doet u dat maar niet; appelsap is vrij zoet, daardoor werkt het soms juist laxerend. Verdund met water is al beter, maar geef niet te veel."

Echt ziek
De volgende middag belt mevrouw Peters weer, nu duidelijk ongerust. „Dokter, het gaat helemaal niet. Tim heeft al een paar keer overgegeven, alles komt eruit, zijn temperatuur is 38,5 en hij heeft nu om het halfuur waterdunne ontlasting. Hij is echt ziek!"

Een heel ander verhaal dus nu, en ik besluit om eerst even polshoogte te gaan nemen. Tim ligt op de bank; zijn speelgoed interesseert hem niet. Wanneer ik het velletje van zijn hals tussen duim en wijsvinger vastpak en weer loslaat, springt het soepel terug. Ook zijn ogen lijken niet echt ingevallen. Hij lijkt dus nog niet uitgedroogd, maar de combinatie koorts/braken/diarree kan daar wel snel toe leiden.

Oppassen!
Acute diarree, waarschijnlijk door een virus. Het virus beschadigt de darmwand, waardoor vocht uit het lichaam en uit het voedsel niet meer voldoende wordt opgenomen door de darm. In de tropen is dit ziektebeeld een van de meest voorkomende doodsoorzaken bij kleine kinderen, maar ook in Nederland overlijden jaarlijks nog kinderen door uitdroging! Oppassen dus!

Gelukkig beschikken we over een uitgebalanceerd glucose-mineralenmengsel, dat in een standaard hoeveelheid water wordt opgelost. De combinatie van deze stoffen zorgt voor een optimale opname in de zieke darm. We spreken af dat moeder Peters Tim ieder kwartier, en liefst nog vaker, wat slokjes laat drinken. „Ja, maar hij braakt steeds; alles komt er weer uit."

Ik leg uit dat de hoeveelheid uitgebraakt vocht meestal toch minder is dan de hoeveelheid die wordt opgedronken. Na enkele uren zal ik terugkomen. Als Tim niet opknapt, zal hij opgenomen moeten worden voor vochttoediening per infuus.

Een paar uur later. Tim zit op de bank, moeder is duidelijk vermoeid, maar vertelt toch hoopvol dat het wat beter gaat. Tim heeft nog een paar keer gebraakt, heeft ook nog twee keer wat ontlasting gehad, maar duidelijk minder dan voordien. Hij oogt ook wat levendiger. Het lijkt de goede kant op te gaan! Nogmaals druk ik mevrouw Peters op het hart om door te gaan met vochttoediening.

Kleine hoeveelheden
Voor de nacht bel ik nog even. Tim is een stuk opgeknapt, heeft ook wat geplast. Moeder is opgelucht, ik ook. Het had niet veel gescheeld of ik had Tim moeten doorsturen. Ik geef het advies om hem in elk geval vannacht nog een paar keer wat te laten drinken, en mij te bellen als het braken weer begint.

De volgende ochtend belt mevrouw Peters op mijn verzoek naar mijn assistente. Het gaat goed, hij wil weer eten. De assistente benadrukt nog eens om vooral nu niet te hard van stapel te lopen; eerst alleen wat vloeibaar voedsel, kleine hoeveelheden, als het goed gaat wat verder uitbreiden.

Een dag later kom ik mevrouw Peters tegen, op de fiets, Tim in het zitje. Gelukkig is alles weer goed afgelopen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen