Afscheid broeder A. Pothof

Voorzover u, broeders, een trouw bezoeker van deze conferenties bent, zal het u niet onbekend zijn dat binnen het comité, dat deze conferenties mag voorbereiden, al enkele jaren wordt getobd met de vraag hoe al lang zitting hebbende broeders eindelijk eens zouden kunnen aftreden en door nieuwe leden zouden kunnen worden vervangen. Oproepen om vanuit de kerkeraden aan het comité kandidaten voor te dragen, bleven òf zonder reactie öf leverden niet het gewenste resultaat op.

Intussen maakte met name broeder Pothof zich grote zorgen over de vergrijzing van het comité (om over ander gedrag van het haar op eerwaarde hoofden maar niet te spreken). Zijn aandrang om wat hem betreft nu toch echt iets te ondernemen, heeft er op de vorige conferentie toe geleid dat in deze kerk een hartstochtelijke oproep aan de toen aanwezige broeders is gedaan om niet af te wachten of ze ooit als kandidaat zullen worden voorgedragen maar eventueel zichzelf spontaan voor het werk in het comité beschikbaar te stellen. En ziedaar, broeders, deze kortere weg bracht ons waar we wilden komen. Zegge en schrijve één broeder bood spontaan zijn diensten aan. Men zegt wel eens „wacht u voor hen die u hun diensten aanbieden”. Wij hadden er ons niet voor te wachten. Wij hebben er op zitten wachten. Het comité heeft de bereidheid van de broeder met vreugde begroet. Zijn „sollicitatie” is in de laatste vergadering van het comité besproken. Een selectie-procedure kon uiteraard achterwege blijven.

Het curriculum vitae van broeder F. Wensink uit Dordrecht - want hij is het -, zijn maatschappelijke reputatie en kerkelijke betrokkenheid waren zo overtuigend, dat het comité eenstemmig besloot hem in deze conferentie ter approbatie aan u voor te stellen. Mag ik broeder Wensink vragen op te staan en mag ik u, geachte vergadering, vragen deze broeders op het eerste gezicht, maar met onze overtuiging dat het hier om een alleszins aanvaardbare broeder gaat als garantie, vragen met zijn benoeming tot lid van ons comité akkoord te gaan?

Als niemand dieper onderzoek verlangt of andere en betere voorstellen weet te bedenken, mag broeder Wensink zich vanaf dit ogenblik in alle rechten en plichten lid van dit college achten.

Dat betekent afscheid nemen van broeder Pothof. We doen dat niet met vreugde, wel met dankbaarheid. Niet met vreugde omdat een broeder ons verlaat die binnen het kleine verband van ons comité een grote plaats had. Ongeveer 25 jaren heeft hij zich voor het werk van ons comité ingezet, waarbij hij de bijzondere taak had leiding te geven aan wat in vroegere jaren speciale diakenenconferenties heetten. We verliezen in broeder Pothof een minzaam mens, achter wie men niet direct de politie-functionaris zoekt. Het heeft mij altijd willen voorkomen dat Pothof bij elke overtreder van de wet die zich echt schuldbewust toont, ter plekke vergiffenis schenkt. Anderzijds kenmerkt broeder Pothof zich ook door rechtschapenheid en vasthoudendheid. Iemand heeft van zichzelf eens gezegd: „ik ga altijd recht door zee, maar ik verander wel dikwijls van zee”. Niet alzo broeder Pothof, men kan op hem aan en men weet altijd duidelijk waar hij staat. Ook in zijn bijdragen aan het werk van ons comité voer hij altijd een rechte koers. Vol begrip voor anderen en hun gedachten, dat wel. „Er zijn er, wier gepraat werkt als dolksteken, maar de tong der wijzen brengt genezing aan. Een waarachtige lip bestaat voor altijd”. Ik meen dat deze woorden uit de Spreuken op onze scheidende broeder Pothof toepasselijk zijn.

Broeder, dank voor alles wat u onder Gods zegen ten dienste van ons comité hebt gedaan. Mede door uw meedenken en suggesties mochten de conferenties van de voorbije jaren zijn wat ze waren.

We weten dat u de opvatting huldigt dat de beloning van een goede daad is haar verricht te hebben. Dat geldt zeker als het gaat om ons werk in Gods Koninkrijk. Ouderlingen en diakenen zijn altijd nog onbezoldigd.

Als we u zo, alleen met onze dankwoorden, zouden laten gaan dan weten we dat u ook zonder een tastbaar bewijs van onze erkentelijkheid uw weg naar Enschede, waar u in de familiekring een feest wacht, met blijdschap zou reizen. Maar we geven u graag reden tot dubbele blijdschap door u in het bezit te stellen van een driedelig boekwerk over de geschiedenis van ons land, waarvan u zich onder ons een waardige zoon hebt getoond.

En wat u betreft, mevrouw Pothof, hoezeer de positie en de rol van de vrouw in de samenleving ook moge veranderen, het zal altijd haar lot blijven bij feestelijke of bijzondere evenementen in het leven van haar man een bloemenhulde in ontvangst te nemen. Dat gebeurt ook nu. U mag er in uitgedrukt zien onze dank voor alle dagen en uren waarop u uw man ook voor het werk van ons comité hebt willen afstaan.

De Here God moge u beiden, met allen die in liefde om u heen zijn, in elk opzicht blijvend zijn zegen schenken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen