Nico

Op 7 november vorig jaar is mijn lieve broertje Nico op vijfjarige leeftijd in het ziekenhuis overleden. Hij was meervoudig gehandicapt en had in zijn korte leven te maken met veel lichamelijke problemen. In zijn laatste levensjaar heeft hij vijf longontstekingen gehad. Op een gegeven moment kon z'n lichaam het niet meer aan en is hij bij m'n moeder op schoot ingeslapen. Zelfwas ik op dat moment thuis.

Tijdens de eerste dagen was ik als verdoofd. Ik kon het niet geloven. Later begon het pas doorte dringen. Nooit zal ik z'n stemmetje meer horen, nooit zal hij nog eens lief lachen. In zulke dagen dwalen allerlei gedachten door je hoofd.

Tijdens de begrafenisdienst las de dominee Psalm 100, een lofpsalm. Eigenlijk geen Psalm voor een begrafenis. Maar hij moest die lezen, gaf de dominee aan. Het ging over vers 3 Weet, dat de HEERE is God; Hij heeft ons gemaakt (en niet wij), Zijn volk en de schapen Zijner weide. De Heere heeft er getuigenis van gegeven dat Nico nu voor eeuwig Hem groot mag maken. Dat is wel tot troost in het verdriet.

De tijd na de begrafenis was een tijd waarin ik moest proberen het gemis een plaats te geven. Erover praten met anderen deed ik vrijwel niet. Daar had ik ook geen behoefte aan al

denk ik dat het wel beter zou zijn er meer over te praten. Ik dacht en denk geregeld aan de tijd dat Nico er nog was. Op m'n kamer kwam een grote foto van hem te hangen waar ik soms zomaar een poosje naar zit te kijken. Ook ga ik nog steeds geregeld bij zijn graf kijken. Zomaar even rustig zonder iemand om je heen. Ook maak ik dan z'n graf schoon zodat het er weer netjes bij ligt. Vergeten kan en wil ik hem niet. Zo lief als hij was en hoe vrolijk hij kon zijn terwijl hij zoveel moeite moest doorstaan.

Ik persoonlijk praatte niet zoveel over hetgeen betrekking had met het overlijden van mijn broertje. Toch denk ik dat het wel goed is om dat te doen, al ligt dat voor iedereen anders. Ook het gebeurde nog eens voor jezelf opschrijven kan zinvol zijn. Dat merk ik nu pas terwijl ik dit opschrijf. En als je er voor jezelf niet uitkomt, breng je zorgen altijd maar bij de Heere.

Ik wens iedereen, die hetzelfde heeft moeten meemaken heel veel sterkte toe bij het verwerken van jullie verlies, kortere of langere tijd geleden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen