Mensen de put in troosten

Mevrouw Jansen staart voor zich uit. Er ligt wel enig huishoudelijk werk te wachten, maar in niets heeft ze zin. Ook lezen kan haar niet bekoren. Ze is al weken in hetzelfde boek bezig, maar ze schiet niet op. Ze kan haar hersens er gewoon niet bij houden. Zelfs het lezen van de krant gaat niet. Normaal heeft ze ook plezier in borduren. Haar borduurwerk ligt nu echter in de kast. Ze kan zichzelf er niet toe zetten het weer op te pakken. Haar kinderen vragen dikwijls: „Ma, kom eens langs!" Ze is echter al  bijna drie weken niet op pad geweest. Ze komt alleen buiten om de hoognodige boodschappen te doen. Ze ziet overal tegenop. 's Avonds wil ze niet naar bed, omdat ze tegen een slapeloze nacht opziet, 's Morgens wil ze niet uit bed komen, omdat ze tegen de dag opziet. Nu zit ze op de bank. Ze hoort iemand binnenkomen door de achterdeur. Het is haar dochter. Dochter Elly weet wat haar moeder mankeert. „Moe is de laatste tijd depressief." Het is een beste meid. Haar broers en schoonzussen weten niet zoveel raad met moeder. „Moe moet niet zeuren. Ze moet maar wat afleiding zoeken! Als wij ze vragen om te komen, doet ze het niet eens!" Elly heeft echter medelijden met haar moeder en zoekt haar regelmatig op. Quasi vrolijk stapt ze de kamer binnen. „Hoi, mam, hoe gaat het?" Ze wacht maar geen antwoord at en zegt zelf: „U ziet er beter uit dan de vorige keer. Gelukkig maar! Waar bent u mee bezig, mam?" „Ach kind, ik heb nergens zin in." „U borduurt toch graag? Waar is uw borduurwerk? Dat ligt zeker in de onderste la?" Elly zoekt het borduurwerk op en legt het op de bank naast haar moeder. Ze doet een voorstel. „Mam, als u vandaag er weer een stukje van klaar krijgt, zult u zien dat dat u stimuleert om door te gaan. Echt waar! En nog eens wat, mam, hebt u zin om met mij een rondje te lopen in het park? De zon schijnt. Dat is lekker voor u!"

Ik stop met de beschrijving van de ontmoeting tussen moeder en dochter. Het is duidelijk. De moeder is depressief De dochter probeert zo vrolijk mogelijk haar moeder te stimuleren. Ik zal u de afloop vertellen. De moeder heeft op niets positief gereageerd. De dochter is daarop, inwendig verdrietig, naar huis gegaan. Ze maakte zich grote zorgen. De moeder was na dit bezoek nog depressiever. Omdat ze niet meegewerkt heeft met alle leuke plannetjes van haar dochter, voelde ze zich na haar vertrek schuldig en een slechte moeder. Ze voelde zich ook zielig en onbegrepen. Haar dochter had haar de put in getroost.

In het bovenstaande komen we de standaardfout tegen van reageren op depressieve mensen. We hebben allemaal de neiging om ze te troosten, zonder naar hen te luisteren. We stimuleren hen tot van alles en nog wat. Zij worden daarvan nog moedelozer, want het is juist hun probleem dat ze nergens zin in hebben en geen blijdschap voelen bij leuke dingen. Troostwoorden horen ze wel met hun verstand, maar hun gevoel neemt ze niet over. Dit maakt dat ze zich schuldig en nog depressiever voelen. Omdat onze troost niet werkt, gaan we hen zeurpieten vinden.
Hoe kunnen we beter reageren op depressieve mensen?
- Geef hen de kans om tot rust te komen. Zeur niet aan hun hoofd met allerlei goede voorstellen. Die kennen ze zelf ook wel. Toon juist begrip voor het feit dat ze nergens zin in hebben. „Naar he, mam, dat de zon schijnt en u geen puf hebt om naar buiten te gaan!"
- Houd hun gewone dagritme in de gaten, zonder merkbare dwang. Als oma depressiefis, kan misschien een kleinzoon enige tijd bij haar de warme maaltijd gaan gebruiken. Zo'n vast punt van de dag kan haar bewaren voor het loslaten van een normaal dag- en nachtritme.
- Spreek veel met hen en troost hen niet te nadrukkelijk. Laat hen rustig telkens hetzelfde verhaal vertellen. Luister oprecht. Nadrukkelijke troost brengt verwijdering. Luisteren schept begrip en dat is wat depressieve mensen nodig hebben.
- Wees trouw in het contact, anders gaan ze zich eenzaam voelen. Een bezoekje, een kaartje of belangstellend telefoongesprek is bovendien een goede afleiding.
- Ten slotte: Als de depressiviteit ernstig is en de persoon om wie het gaat geen hulp wil hebben, dan kunt u zelf altijd raad vragen bij een huisarts, predikant of therapeut. Schroom daarin niet!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen