Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Brieven uit Rusland

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Brieven uit Rusland

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Toen vorig jaar Serafima Joedintseva in Nederland was. hebben velen van u haar ontmoet. Zij sprak in verschillende plaatsen, verspreid over het land en was ook in Gouda op de huishoudelijke vergadering van 2 oktober 1991. Serafima. moeder van 13 kinderen, werd in 1987 bedreigd met een tweejarige straftermijn. vanwege haar werk voor de gezinnen van de gevangenen. Omdat ook haar man gevangen was, zou dat betekenen, dat haar kinderen alleen moesten achterblijven. In vele kerken, verenigingen en huiskamers werd gebeden voor Serafima cn haar gezin. Wat onmogelijk leek, gebeurde: het vonnis werd vernietigd. De Heere verhoorde het gebed. In maart 1987 voegde Serafima zich bij haar man in het verbanningsoord Moechorsjibir in Siberië en woonde met haar gezin in een eenvoudige Siberische blokhut van boomstammen, een ruimte van zeven bij zes meter. Toen haar man werd vrijgelaten, bleven zij in Siberië om Gods Woord te verkondigen onder de Boerjaten. De politieke omstandigheden zijn inmiddels veranderd en nu staat men open voor alles dat religie is. Daarom heeft het boeddhisme zo'n ingang en dat staat het christendom in de weg. Overal verrijzen boeddhistische tempels, waar soms wel driehonderd mensen bij elkaar komen, terwijl slechts een handjevol Boerjaten naar de bijeenkomsten komt. De ekonomische omstandigheden in Rusland zijn slecht. Levensmiddelen zijn bijvoorbeeld heel moeilijk te krijgen. Serafima en haar man hebben een auto van Bijzondere Noden ontvangen om de dorpen in de omgeving te kunnen bereiken. Zij werken ook met een straatbibliotheek, waardoor ze christelijke lektuur verspreiden en de mensen in aanraking brengen met het Evangelie. De Nederlands Hervormde Vrouwenbond ~ zorgde voor geld ten bate van een grotere behuizing.

Aan Serafima werd na haar bezoek aan ons land de volgende vraag gesteld:

U leeft onder - voor onze begrippen - primitieve omstandigheden in Boerjatie. Hoe kijkt u naar onze welvaart?

Haar antwoord was:

„Ik denk dat het heel moeilijk is om kinderen hier de grenzen tussen de wereld en de kerk te leren onder deze welvarende omstandigheden Er is veel rijkdom en veel vrije tijd. Is dat wel zo goed... Ik denk dat de mensen die de Heere liefhebben het daar moeilijk mee hebben. De mensen in Boerjatie hebben een harde strijd om hun bestaan, dat is zwaar... Maar hier... Ik vind het moeilijk om te zeggen, maar ik ben niet jaloers op de mensen in het westen".

Ditzelfde lezen we (kort samengevat) in haar brief van 29 april 1992:

„Lieve zusters, ik groet u uit het verre Boerjatie. U heeft al veel goede daden voor mij gedaan en nog was het niet genoeg voor u... IJ wilt met uw hulp onze levensomstandigheden verbeteren en hebt daarvoor geld bijeengebracht. Toen ik daarover hoorde, kreeg ik als eerste gedachte: ik heb met mijn woorden uw medelijden opgewekt en ik schrok hiervan en schaamde me. Maar toen men mij had gezegd dat de liefde dit teweegbrengt, dan kan men deze toch niet afzeggen? Dus dank ik u hartelijk voor uw goed. liefdevol hart. voor de materiële hulp met betrekking tot de koop van een huis. Echter, we hebben hierdoor ook meer zorgen gekregen. We hebben geleerd te leven in armoede en tevreden te zijn met het weinige, want anders kunnen we nog niet leven. We zullen God om hulp vragen. Ik dank voor de christelijke lektuur. voor alles wat voor ons uit Holland komt. ook vandaag. En ik dank voor de brieven. Met liefde. Serafima.

Ook van Nadezjda Matjoechina uit Tasjkent (de hoofdstad van het overwegend islamitische Oezbekistan) kwam bericht. Nadezjda en de gemeente waartoe zij behoort, heblien vele jaren te lijden gehad onder (soms hevige) vervolging. Nadezjda (67 jaar) kwam op de leeftijd van 10 jaar onder een tram terecht, waardoor zij beide benen verloor. Vanaf 1962 stelde zij haar huis beschikbaar voor de samenkomsten, maar op 3 februari 1988 liet het stadsbestuur de woning van

Nadezjda a(lireken. Daarmee verloor de gemeente haar bedehuis en moest Nadezjda in een flat zonder lift wonen. Omdat dat niet kon. werd ze door de gemeente opgenomen en woonde - zonder eigen spullen - dan hier en dan daar. In maart 1989 werd vanuit Nederland, ook door ons als vrouwenbonden, geprobeerd om aan deze situatie iets te doen. Lange tijd bleef dat zonder resultaat, totdat de gemeente in oktober 1990 een stuk grond kocht met daarop een reeds bestaande woning. Ondanks allerlei tegenstand heeft Nadezjda nu een huis. waarin alles gelijkvloers is. In dat huis is een kerkeraadskamer en op het terrein werd door de gemeenteleden de kerk gebouwd. Nadezjda zegt daarvan: ..Omreden van het bezig-zijn met de bouw is er onvoldoende tijd om te besteden aan de verkondiging, iets dat ons hart met droefheid vervult".

Ook in Tasjkent hebben dc christenen het moeilijk. De islamieten hebben namelijk een sterke drang om hun godsdienst uit te breiden. Hoe zal deze christelijke gemeente zich in zo'n islamitische omgeving handhaven? Ons gebed voor de gemeente van Tasjkent blijft nodig.

Aan Nadezjda werd vorig jaar door dc Bond van Nederlands Hervormde Vrouwenverenigingen op Gereformeerde Grondslag een op maat gemaakte rolstoel aangeboden, terwijl de Christelijke Gereformeerde Bond van Vrouwenverenigingen en onze Bond geld bijeenbrachten voor een aangepaste auto. Nadezjda schrijft onder andere:

„Mijn weg van het volgen van de Heere was niet gemakkelijk, want dat ging door vele beproevingen, verdrukkingen, ontberingen en banden. Maar dc Heere heeft mij altijd geholpen mijn kruis met lijdzaamheid tc dragen.

Momenteel woon ik op mijn kamer, op 20 meter van het bedehuis, cn ik heb dc mogelijkheid om vier maal per week in gemeenschap tc zijn met het volk van God. Ik beweeg me voort met behulp van de invalidewagen, onder begeleiding van broeders, en als ik in die invalidewagen zit. denk ik vaak aan uw liefde en zorg voor mij. Ik dank u tevens hartelijk voor het geschenk - de auto Zjigoeli-08. Wanneer ik hem zelf niet gebruikt, wordt hij ingezet voor het evangelisatiewerk. En nu neem ik afscheid van u. God zegene u. Uw zuster Nadezjda".

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 31 juli 1992

Daniel | 32 Pagina's

Brieven uit Rusland

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 31 juli 1992

Daniel | 32 Pagina's