Karakterpoppen met mummelmondjes

De vitrine met zelfgemaakte karakterpoppen in de gang trekt de aandacht van iedereen die op bezoek komt bij mevrouw Willie van Rijswijk-van Krimpen in Andel.

„Ge hebt erbij die er uren naar kunnen kijken." Hoe langer je kijkt, hoe meer je ziet. Een zakdoek in een schort, een afgezakte sok, een vrouwtje met reuma-handen, en een vieze veeg op de broek van een zwerver. Alles ziet er zo natuurgetrouw mogelijk uit.

Mevrouw Van Rijswijk: „Ik was altijd bezig met naaien, antiek opknappen en poppen aankleden. Vooral voor het opknappen van antiek heb je veel geduld nodig. Mijn man zei wel eens: „Gij hedde 'n geduld als 'n olifant." Dat komt me nu met het poppen maken goed van pas. Vijfjaar geleden ben ik ermee begonnen."

Cursus
In de vakantie zag de Andelse een boek in de winkel liggen over karakterpoppen. „Dat leek me nou zo leuk he, zelf van die poppen maken. Maar ja, ik twijfelde of ik dat wel zou kunnen. Mijn man zei: „Ge hedde een auto, ge hedde een rijbewijs, nou gade ge maar op les".

Dat heb ik gedaan en het is fantastisch! Twee keer per jaar heb ik acht lessen, een keer in de week. Tijdens zo'n cursusserie, in Waspik, maak je twee poppen. Je begint met het maken van het geraamte, schaal 1:5. Dat doe je met ijzerdraad.

Daarna moet je het geraamte beplakken met ongeveer 55 velletjes keukenpapier. Daar wikkel je heel strak tape omheen." Als het lijf klaar is, boetseert mevrouw Van Rijswijk het hoofdje en de voeten. „Dat is een heel precies werkje. In het begin maak je de hoofden allemaal met dichte monden. Dat is makkelijker. Nu maak je ze open, met tandjes en een tong erin."

Dominee
Als de poppen voorzien zijn van passende kleding, krijgen ze handen. „Als je de armpjes eerder maakt, krijg je de kleren niet meer aan. De kleertjes ontwerp ik zelf. Ik maak ze het liefste van echte oude kleding, schorten en werkkleding of zo. Dan zie je dat het echt oud is. En het is niet zo stug.

Als ik de poppen klompen aangeef, dan brei ik er zelf geitewollen sokskes bij. Dat vind ik leuk. Kijk, hoe vinde ge dit manneke? Daar ben ik nu mee bezig. Hij staat z'n sokken aan te trekken." In elke pop zitten overigens zo'n zestig werkuren. Mevrouw Van Rijswijk heeft met haar poppen wel eens op een beurs gestaan.

„Dat was toch leuk. Dan kwam er iemand aan, wijzend op een pop en zei: Da's nou net m'n moeder. Ik heb ook wel eens mensen nagemaakt. Onze dominee bijvoorbeeld, dat vroeg z'n vrouw. Hij is prachtig geworden. Maar wel een werk hoor, die toga.

En toen we pas 25 jaar getrouwd waren, heb ik m'n man en mezelf als bruidspaar nagemaakt. We lijken er echt op! Het paar heeft op de bruidstaart gestaan."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen