Preeklezen per video in de Yoido Full Gospel Church

Niet minder opzienbarend dan de economische opbloei in Zuid-Korea is de groei van de christelijke kerken daar geweest. Telden Noord- en Zuid-Korea samen na de Tweede Wereldoorlog zo'n 400.000 kerkgangers, nu leven er in Zuid-Korea ongeveer tien miljoen mensen die zich christen noemen. Veertig procent van de tien miljoen inwoners tellende hoofstad Seoel zegt christen te zijn. Naast de presbyteriaanse en methodistische kerken, is het vooral de Pinksterbeweging die grote aanhang heeft gekregen. De groei daar was zo enorm dat besloten werd tot de bouw van 's werelds grootste kerk, de Yoido FuU Gospel Church.

Meegezogen
In dichte drommen lopen duizenden mensen langs de toren van de kerk; twee verticale armen, met de 'handen' een dakje vormend, met daartussen hangend een enorme buizenconstructie in de vorm van een kruis. De menigte stroomt het bordes op en ik word meegezogen het kerkgebouw in; een enigszins beangstigende ervaring. Tussen al de kleine Koreaanse gestalten val ik als lange westerling op, ondanks het wat gedempte licht. Een hostess schiet op me af en gaat me, door de rijen dringend, voor naar een apart vak. Met behulp van een klaariiggende koptelefoon kan ik de preek volgen, die direct vertaald wordt. Ik kan kiezen tussen Engels, Duits, Frans, Russisch en Spaans... Het interieur van de kerk heeft de vorm van een arena, een rond stadion. Ver voor mij in de diepte, rechts van de 'orkestbak', staat een videoscherm van enorme afmetingen opgesteld. Ik heb pech. Dr. Cho Yong-ki, de Zuidkoreaanse Billy Graham, preekt niet in levenden lijve. Drie van de zeven zondagse diensten wordt het Woord door hem zelf bediend. Van de ochtenddienst wordt een video-opname gemaakt, die de andere vier diensten wordt afgedraaid; het Koreaanse alternatief voor preeklezen. Ook de orkestbak blijft deze dienst leeg, de muzikanten hebben hun kwaliteiten blijkbaar al in eerdere diensten bewezen.

Adam gefaald
Vanaf mijn tribuneplaats is het uitzicht op het videoscherm vrij goed. Tijdens de preek zie je de tien meter hoge buste van dr. Cho, die zijn tienduizenden hoorders voorhoudt dat Adam heeft gefaald. Het schepsel kan nooit worden als de Schepper. Hij adviseert de luisteraars te bidden tot God dat zij zullen mogen erkennen dat Christus ook hun Redder is. ,, Het is zo nodig tot God te roepen; te bidden, te bidden en te bidden." Cho wijst op de,,oplossing van God. Als de deur op slot is kun je hem niet openen. Maar als je de sleutel krijgt, kun je gemakkelijk de deur open maken." Hij past dat ook aan het eind van de preek toe door mensen,, die Jezus nog niet hebben aangenomen" te vragen op te staan. Zij moeten dan hun hand opsteken en daarmee te kennen geven hun hart aan Jezus te hebben gegeven. Vervolgens worden zij, nadat ze eerst nog hebben deelgenomen aan het Heilig Avondmaal, weggeleid om verder opgevangen te worden door het gereedstaande personeel van de afdeling nazorg. Het is de vrije-wilsgedachte die ook de Pinkstergemeente van Seoel kenmerkt. Men gaat hier zelfs prat op de arminiaanse inslag.

Emotioneel
Ik ben de enige westerling in mijn vak. Er zitten opvallend veel jongeren in de kerk. Naast mij zit een ongeveer 17-jarige Zuidkoreaanse jongen, gestoken in een leren jack. Op z' n rug zit een sticker, met daarop "Jesus First" genaaid. De dienst grijpt hem blijkbaar, zoals ook veel anderen, nogal aan. Hardop bidt hij, steekt zijn armen in de lucht en lijkt zich steeds meer op te winden, alsof hij God af kan dwingen. Later ben ik dat in veel meer kerken in Korea tegengekomen, waarbij het zelfs tot huilend stampvoeten kwam. Het is, volgens mijn gids, een normale wijze van uiten voor de Koreanen. Hij schrijft dit toe aan de historie, die veel opwekkingen heeft gekend. Na het ronddelen van brood en wijn begint het orgel harder te spelen en het hardop bidden verstomt langzaam. Dr. Cho bidt vervolgens voor de zieken. Ieder die bezet is met een kwaal moet de hand op de zere plek leggen en meebidden. Koorzang besluit de dienst. De duizenden drommen naar buiten. Een ordedienst treedt op als "klaar-over" en helpt de massa over de brede Youisoro.

Groepen
De FuU Gospel Church in Seoel heeft, volgens dr. Cho Yong-ki, momenteel 620.000 leden en groeit nog steeds, zij het minder spectaculair dan enkele jaren geleden nog het geval was. Het grootste deel van de leden is opgedeeld in ongeveer 50.000 kleine huisgroepen van gelijkgestemden (huisvrouwen, zakenlui, jongeren, enz.). Deze groepen komen veel samen en besteden hun tijd aan bijbelstudie en gebed voor medegroepsleden, zeker wanneer dezen te kampen hebben met problemen in huwelijk, op het gebied van drugs in het zakelijk leven of hoe dan ook. Het huisbezoek is dagtaak voor de 627 predikanten. Niet zonder trots meldt dr. Cho dat er zó veel vrouwelijke predikanten zijn, dat zij pastoraal voor de vrouwelijke leden kunnen zorgen. In het gigantische kerkgebouw op het Manhattan van Seoel, Yoido, kunnen 25.000 kerkgangers. Daarbij zijn nog negen 'overloopkapellen' gebouwd die 20.000 mensen kunnen bevatten. Deze kapellen zijn met het hoofdgebouw verbonden door een gesloten televisiecircuit. In de negen andere kerken, die in de directe omgeving van Seoel staan, wordt een video-opname getoond van de dienst van 9.00 uur in de hoofdkerk.

Strakke organisatie
Je zou kunnen zeggen dat de Full Gospel Church groeit en bestaat bij de gratie van een strakke organisatie, kerkelijk, maar ook maatschappelijk. Er bestaat een verzorgingshuis om tweehonderd ouden van dagen die zelf geen familie meer hebben, een thuis te bieden tot hun dood. Er is een vakopleiding voor jongeren (autotechniek, timmeren en machinaal borduren en breien), maar ook maatschappelijke dienstverlening aan bij voorbeeld boeren, vissers, militairen, gevangenen en aan kinderen met een hartafwijking. Veel aandacht wordt ook besteed aan zending en evangelisatie. De zendingstaak ligt er niet alleen voor de honderden zendelingen die door de kerk zijn uitgezonden. Ieder kerklid is wervend op zijn eigen plaats in het maatschappelijke leven. Voor de kerkgroei weet dr. Cho drie 'harde' redenen te geven: ,,Wij beginnen elke dag met een bidstond, als voorbereiding op het werk. Ook besteden wij veel aandacht aan de huisgodsdienst en ten slotte doen wij ook wat wij zeggen. Zowel bij de voorgangers als bij de gemeenteleden komen leer en leven met elkaar overeen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen