Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Het Probleem van de ongehuwde Vrouw

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Het Probleem van de ongehuwde Vrouw

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het leven van onze meisjes is in de laatste tientallen jaren veranderd en dit staat in nauw verband met de vele wijzigingen, die zich in de genoemde tijd in onze samenleving hebben voltrokken.

Voorheen bleef het meisje tot haar huwelijk in de ouderlijke woning. De financiële positie van de ouders bepaalde meestal of de dochter des huizes haar bezigheden thuis had, of, dat zij om geldelijke redenen ergens een betrekking moest gaan zoeken. Maar dan was het toch 's avonds, na gedane dagtaak, weer., naar huis. Zij bleef in de gezinsgemeenschap en haar arbeid elders was voor de gezinsgemeenschap. In vele plaatsen leefde ze ook mee als lid van de buurtgemeenschap.

Kwam voor een meisje de huwelijksdag, dan werd zij in een nieuwe gemeenschap opgenomen, maar de band met de gezinsgemeenschap bleef sterker of zwakker bestaan. Huwde het meisje niet, dan bleef zij rustig in de gemeenschap(pen) waarin ze was opgenomen, omdat ze in de ouderlijke woning bleef. Werd zij het laatste meisje thuis, dan lag daarin geen enkel maatschappelijk probleem besloten.

Zij kreeg niet het verlangen naar het opbouwen van een eigen leventje en het verwerven van een eigen positie — los van haar ouders. Alleen de „buitenbeentjes" hebben zich óf lijdelijk óf met hand en tand tegen deze status verzet.

Als later de ouders hulpbehoevend werden, was er voor hen verzorging dichtbij, want er was een dochter in huis, die deze taak vanzelfsprekend op zich zou nemen. En als dan na verloop van tijd de ouders gestorven waren, vond dit meisje zeker wel weer een nieuwe gemeenschap in de woning van een van haar broers of zusters. Deze overgang van de ene gezinsgemeenschap in de andere zal zeker niet steeds gemakkelijk zijn verlopen, maar toch vond ze weer de veiligheid binnen de familiekring.

En nu het heden. Het meisje van nu wenst zich — 't zij vroeger of later — vrij te maken van de gezinsgemeenschap en zich vrij te maken van alles, wat haar vroeger omringde. Zij gaat zich een eigen leven opbouwen en zoekt een zelfstandige positie met haar eigen vrouwelijke taak in de menselijke samenleving. Men spreekt tegenwoordig ook niet meer over het ongetrouwde meisje, maar over de ongetrouwde vrouw.

Maar het zich vrij maken van de ongetrouwde, veroorzaakt ook weer een nieuw probleem.

Voor de ongehuwde vrouw is het wel zeer aanlokkelijk haar eigen leven op te bouwen buiten het huis van haar ouders, maar dit zal zeker van de kant der ouders allerlei bezwaren ontmoeten.

Juist in die gezinnen, waar de verhouding tussen ouders en hun ongetrouwde dochter zo goed is, zal het voor de jonge vrouw niet meevallen een rustig eigen standpunt in te nemen, als de ouders het uit-huis-gaan veroordelen. Steeds zal zij heen en weer geslingerd worden tussen de antwoorden op de vraag: Doe ik er wel goed aan? Ja, want ik wil zelfstandig worden en ook zodanig mijn leven inrichten. Nee, want ik doe er mijn vader en moeder verdriet mee.

Gaat zij het huis uit, en wordt vader of moeder na korter of langer tijd ziek, dan zal het meisje daarin een aanwijzing zien, dat haar taak thuis ligt. Aanvankelijk zal ze het als een duidelijke vingerwijzing zien en het als een bevrijding voelen van het probleem, dat haar toch maar steeds bezig hield. Dit vooral als ze behoort tot dat veel voorkomende type vrouwen — en welke vrouw heeft daarvan niets in zich? — dat niets liever doet, dan een ander verzorgen. Zij zal aanvankelijk met deze taak in het ouderlijk huis - — in de gezinsgemeenschap — ten volle tevreden zijn.

Aanvankelijk, want meestal zal na korter of langer tijd weer het oude verlangen opkomen zich een eigen leven te vormen. Het zal dan eer sterker zijn dan minder.

Is de jonge vrouw, die ongetrouwd bleef, eenmaal het huis uitgegaan en hebben haar ouders hun bezwaren min of meer opzij gezet, dan krijgt zij dus de zo begeerde kans tot het verwerven van een zelfstandige positie in de maatschappij en de samenleving. Voor haar is het dan van groot belang, dat haar ouders en ook haar verdere familieleden haar als zelfstandige vrouw van harte aanvaarden, en haar niet als een afvallige beschouwen en behandelen, als ze het ouderlijk huis of haar familie bezoekt. Ze heeft - en vooral in de eerste tijd van haar zelfstandig-worden - de aanvaarding van het thuis nog zo hard nodig.

Eigenlijk komt in het leven van de zelfstandige ongehuwde vrouw de vraag naar haar taak ten opzichte van haar ouders nooit geheel tot een oplossing.

Als beide ouders nog gezond en krachtig zijn, dan is het antwoord op deze vraag gemakkelijk genoeg te geven, en als er genoeg onderlinge liefde is, zal ieder hier haar weg wel kunnen vinden.

Anders is het geval als de ouders zo oud worden, dat ze verzorging van node hebben, of als ze door ziekte geheel hulpbehoevend worden. Dan rijst voor elke ongetrouwde dochter de vraag of zij haar zelfstandige positie moet opgeven en in de ouderlijke woning de verzorging en verpleging op zich nemen. Is men van mening — zoals dat vroeger algemeen het geval was — dat het ongetrouwde meisje geen eigen plaats in de maatschappij mag innemen, doch alleen thuis rustig!! heeft af te wachten of ook eens haar levenspartner komen zal, dan bestaat dit probleem niet.

Dit probleem bestaat ook niet, als men er van uitgaat, dat het volwassen geworden kind geen enkele verplichting tegenover haar ouders heeft. De ongetrouwde vrouw zou er geen ogenblik over behoeven te peinzen om haar, wellicht met veel moeite, verworven positie op te geven.

Omdat we het echter noch met de eerste, noch met de tweede mening eens zijn, staan we voor de moeilijkheid tussen het bekleden van een eigen positie en het vervullen van de taak tegenover de ouders.

Het is deze verzameling van problemen rondom de ongehuwde dochter, waarin we in een volgend artikel voorzichtig de weg zullen moeten zoeken.

EEN TEHUIS

De mens wil een plekje, Al is het ook klein, Waarvan hij kan zeggen: „Ziehier, dat is mijn."

Hier leeft hij, hier mint hij Al is 't ook een kluis, Hier is zijne woonplaats, Hier is hij tehuis.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 februari 1963

Daniel | 8 Pagina's

Het Probleem van de ongehuwde Vrouw

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 februari 1963

Daniel | 8 Pagina's