Ouder en wijzer

Na de vroege, strenge winter kregen we een heel zachte februarimaand. De eerste weken van maart waren bepaald lenteachtig. Zeker zal de mildere temperatuur door bijna iedereen en zeker door ouderen met vreugde zijn begroet. Is het niet prachtig om de eerste sneeuwklokjes en krokussen weer te zien bloeien? De ontwakende natuur geeft nieuwe levensmoed. Zeker in de lente geldt: „Hoe groot zijn. Heer', Uw werken...". Herfst en winter met hun korte en koude dagen hebben zeker invloed op de stemmingen van mensen. Dat bijvoorbeeld in het noordelijk gelegen Finland het percentage zelfmoorden zo hoog ligt en dat Zuid-Europeanen meestal vrolijk en optimistisch zijn, doet veel wetenschappers beweren dat dit te maken heeft met klimatologische omstandigheden. Ik geloof zeker dat weersomstandigheden invloed hebben op de stemming van de mensen. Het is niet zo moeilijk om dit vast te stellen. Toch speelt het karakter een nog grotere rol. Ik herinner mij twee zusters. Wanneer je de een ontmoette bij fraai weer zei ze: „'t Is wel mooi, maar ze verwachten toch weer regen". De ander putte honing uit een zware regenbui: „Nat hè, maar ja, 't is was wel hard nodig voor de natuur".
Onlangs las ik in een artikel over karaktereigenschappen dat bij het ouder worden de invloed van de omgeving vermindert. De mens wordt meer zichzelf Dat wil zeggen dat de een narrig wordt, terwijl bij de ander meer mildheid en berusting valt te ontdekken. Dat heeft ook te maken met de manier waarop men in het leven heeft gestaan. Heb je altijd veel belang gehecht aan het lichamelijke, dan kun je er narrig van worden wanneer het daarmee bergafwaarts gaat. Er zijn ook mensen met een andere instelling en belangstelling. Zij kunnen bijvoorbeeld genieten van mooie muziek en, nu in de lente, van de ontwakende natuur. Dat zijn dingen die hun waarde behouden. Wanneer je zo'n beschouwing leest, kun je daar een eind in meegaan. Toch wordt vergeten wat voor een christen als de essentie geldt. Heeft onze eeuwige toekomstverwachting niet alles te maken met ons staan in het heden? Hoe kun je vrolijk blijven wanneer je ziet hoe vergankelijk alles is? Maar ook: zouden we niet erg mild zijn voor anderen wanneer we mogen weten hoeveel ons, om Christus' wil, vergeven is? Zulke ouderen zijn geen heiligen, maar ze mogen wel weten: het beste komt nog. Voor hen heeft Pasen nog iets, nee veel meer te betekenen dan fraai lenteweer.

's Avonds is hij in zijn eigen glasblazerij te vinden, ingericht in een schuur achter zijn huis. Een uit de kluiten gegroeide hobby van de Leerdammer Bas van der Wal. Als negenjarige leerde hij het glasblazen van zijn vader. Die deed het eerst als beroep. „Leerdam telde destijds zes beroepsglasblazers. De tijden keerden zich echter. Van het glasblazen kon men niet meer leven. De beroepsblazers gingen allemaal failliet", zegt Bas. Vader Van der Wal maakte van zijn beroep zijn hobby en hield er toen een kleine bijverdienste aan over. Zes jaar geleden overleed hij, waarna zoon Bas de hobby van hem voortzette. Leerdam heeft nog een eigen glasfabriek. Maar die heeft niets met het kunstzinnige glasblazen van doen waar Bas van der Wal zich mee bezig houdt. In de Leerdamse glasfabriek worden flessen gemaakt van een totaal ander product dan waar Bas zijn figuren van blaast. Bas betrekt zijn materiaal uit Duitsland. Dat zijn staven massief glas en holle buizen van zo'n anderhalve meter lang. Dat glas wordt in Duitse fabrieken gemaakt uit een samenstelling van 99,7 procent zuiver zand, gemengd met dolomiet (een soort slak), soda (gemaakt van keukenzout), calumite (een soort hoogovenslak), natriumsulfaat (een afvalproduct bij kunststoffabricage) en kalk. Dit mengsel ijn dagelijks werk is tingieten. wordt verhit tot 1400 graden Celsius, waardoor het beoogde glas ontstaat waarmee Bas van der Wal werkt. Erfenis Op zijn werkbank staan twee branders. De ene is de erfenis van zijn vader. Op de andere oefent zijn zoon Carel. Onder de bank staan twee compressors. Ze dienen om de vlam aan te blazen. De bedrijvige Bas gaat meteen aan het werk. Hij draait een deel van de holle buis snel rond in de punt van de vlam. Daar wordt een hitte bereikt van 1600 graden Celsius.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen