Jouw vragen

Eindelijk heb ik de moed om jullie te schrijven. Ik tob namelijk al enkele jaren met een vraag. Ik ben een meisje van 19 jaar. Ik heb best vaak verkering gehad. Maar na een tijdje maakte ik het weer uit En elke keer dacht ik: Nü heb ik de ware gevonden. Maar na een paar maanden wil ik weer vrij zijn. Misschien juist op dat moment als we intiemer met elkaar om dreigen te gaan. Het valt me vreselijk tegen dat jongens "meer" willen. Dat is toch niet wat de Bijbel ons leert? Op dit moment ben ik iveer verliefd, maar ook ben ik vreselijk bang. Bang dat het weer op hetzelfde uit zal draaien. Nu mijn vragen: Hoe voelen weetje dat die jongen de ware is of moet zoiets groeien? Of bestaat het wel? Hoe kan een man -nadat zijn vrouw overleden is van wie hij zielsveel houdt- trouwen met een ander? Kun je er dan twee of meer liefhebben ? Het valt mij ook op dat getrouwde mannen zo naar andere vrouwen loeren. Soms valt het leven me zo tegen. Ik hoop dat u hier een antwoord op kunt geven.

Wat je eigenlijke probleem is, weet ik niet helemaal. De zin "na een paar maanden wilde ik weer vrij zijn" springt er voor mij toch een beetje uit. Weliswaar volgt er dan een mogelijke reden, maar die komt bij mij door het woordje misschien toch te weinig duidelijk uitje schrijft niet dat je telkens weer stuk liep op het feit dat een jongen te veel wilde en dat je daarom met verdriet je verkering uitmaakte. Of wat nog helderder zou zijn: dat de jongen het dan uitmaakt omdat jij bijbels wilde leven. Ik denk toch dat in jouw geval het eigenlijke probleem is dat je nog vrij wilt zijn. Met dit antwoord wil ik niet de rest van je brief ontlopen, maar ik wil voor de helderheid wel even deze twee problemen loskoppelen. Ik ben ervan overtuigd dat als jij de ware ontmoet, het voor jou geen vraag is of hij dat is. Je weet het dan: deze past bij mij. Deze bekoort mij. In dat geval zul je met het door jou bedoelde probleem ook anders omgaan. Als er een liefdeband is en je komt voor het feit te staan dat die ander meer wil, dan zul je dat probleem niet ontvluchten door het uit te maken, maar dan zul je het aanpakken door erover te praten.

Los van zonde
Nu de zaak dat het je vreselijk tegenvalt dat jongens "meer" willen. Uit je brief maak ik op dat de jongens met wie jij te maken hebt gehad sterk de indruk gewekt hebben dat het hen alleen ging om seksueel contact. Helaas is dit gedrag het meest gangbare onder jongeren in ons land. De tijdgeest laat zich ook op dit punt geducht gelden. Dit is een benauwende ontwikkeling. In Elsevier las ik in een artikel over seksualiteit het volgende: „Dank zij de ontkerkeling en de seksuele revolutie is seks losgekoppeld van zonde, schuld en boete. De pil weekte de seks bovendien los van de voortplanting en daarmee was de weg vrij om seks algemeen te gaan beschouwen als prettig, opwindend, en doorgaans ongevaarlijk. Seks is tegenwoordig geoorloofd op jonge leeftijd, met verschillende opeenvolgende partners, met het eigen geslacht, zonder boterbriefje." (49e jg., nr.26, p.74). Zo wordt er zonder enige kanttekening geschreven in een blad dat toch lang als evenwichtig en doordacht bekend heeft gestaan. De hier beschreven leefwijze moet dan voor de 'normale' doorgaan.  Helaas kunnen wij hierbij niet zeggen dat dat de leefstijl van de wereld is. In bepaalde kerkelijke streken en dorpen is het ook heel 'gewoon' dat op zaterdagavond jongens een meisje versieren met wie zij de avond beëindigen met seksueel contact. Zo hoort het dan onder de jongeren. Zo praten jongens dan ook onder elkaar. Een zeer, zeer kwalijke zaak! En het trieste is dat er dan ook net zoveel meisjes zijn die hieraan meedoen. En hierbij gaat het dan niet alleen om meisjes die duidelijk als slet herkenbaar zijn, maar evenzeer om meisjes die zondags keurig met een hoed op in de kerk zitten.

Wij zwijgen
Tegelijk wil ik opmerken dat wij ook als ouders en als kerk een grote schuld dragen. Terwijl de wereld letterlijk en figuurlijk open en bloot de stijl van seksuele vrijheid en blijheid propageert, wordt er in de gezinnen en in de leerdiensten geen tegenoffensief ingezet door te laten zien wat de Bijbel ons op dit punt leert. Hier ligt een grote schuld, want wij zwijgen waar de Geest spreekt. Wat heeft ook Paulus de gemeenten onderwezen om te breken met de leefwijze van het heidendom. Wat heeft hij het wezen van het heidendom ontmaskerd en tegelijk op positieve wijze laten zien welke plaats de seksualiteit binnen een christelijk huwelijk mag innemen. Tegenover 'doperse' dwaalleraren die een negatief denken ontwikkelden ten aanzien van de seksualiteit, spreekt Paulus in dat verband uit dat alle gave van God goed is, mits deze met dankzegging genoten wordt. Juist vanwege het oprukkende heidendom binnen en buiten de kerk is het van het grootste belang dat thuis en ook in de kerk en op catechisatie wordt duidelijk gemaakt wat de Bijbel leert aangaande de seksualiteit.

Andere verwachtingen
Onze jongens moeten leren dat de Bijbel daar schitterende dingen over zegt en dat zij juist omdat het om een gave van God gaat, heel andere verwachtingen van hun verkering moeten hebben en dat zij heel andere prioriteiten moeten stellen. Een verkering dient niet om te leren vrijen, maar om samen in de vorm van een proces de basis te leggen voor een gelukkig huwelijk. Wie later gelukkig wil worden, zal in de verkeringstijd het geheim moeten zoeken om met name door goede gesprekken elkaar te leren kennen en tot een geestelijke eenheid te worden. Ook de botsingen die in een verkering voor kunnen komen, dienen mede om elkaars karakter te vormen, te schaven en tot ontplooiing te brengen. Een jongen en een meisje moeten in de verkeringstijd met elkaar leren praten en bidden. Kortom: het gaat om een geestelijke investering die veel winst zal opbrengen. Jongens die hieraan niet willen werken, zijn te vergelijken met mannen die een grote en winstgevende zaak willen hebben zonder de bereidheid tijd en geld te investeren. Maar dat moet jongens geleerd worden. Geleerd door hun vader en moeder, geleerd door de kerk. Wie dit niet leert of wil leren, kan in de verkeringstijd niet verder komen dan "meer willen". Maar wie zo "meer wil", zal het zijn leven lang met minder, ofte wel met 'weinig' of niets moeten doen!

Toegeven
Meisjes moeten leren dat zij te kennen mogen geven dat zij iets anders van een verkeringstijd verwachten. Zij moeten durven zeggen dat hun jongen het feit dat zij bepaalde dingen weigeren niet uit mag leggen als zouden zij niet van hun vriend houden. Menig meisje heeft juist uit vrees daarvoor maar toegegeven, met alle gevolgen van dien. Juist omdat er geen sprake kan zijn van een hartelijke overgave, begint er tegelijk met het toegeven een gevoel van onvrede te groeien ten aanzien van het seksuele leven. Menige man heeft op die wijze zijn eigen glazen ingegooid. Meisjes moeten weten dat als zij niet alles goedvinden, dat niets heeft te maken met preuts- of ouderwets-zijn. Als een jongen tegen zijn meisje zegt: „Als je het niet doet, dan hou je niet genoeg van me", dan mag zij hem duidelijk maken dat hij haar probeert te chanteren. Zij is in dat geval degene die de meeste liefde aan de dag legt, omdat zij juist opkomt voor een zuivere, harmonieuze ontwikkeling van de liefde waar Gods zegen op rust.

Grote egoïst
Zulk een houding zal èn voor de verkering èn voor het huwelijk(sleven) rijke vruchten afwerpen. Als een jongen het om die reden uitmaakt, is een meisje nog net bijtijds gered van een grote egoïst die in diepste wezen niet weet wat liefde is. Als een meisje het bespreekbaar maakt en uitlegt waarom zij hier niet in mee wil gaan, kan er daarentegen een heel fijne relatie ontstaan, waarin ook de seksuele aspecten ervan bespreekbaar zijn. Zo kan er ook bij de jongen een ontwikkeling op gang komen die van het egoïstische meer en meer gaat in de richting van de dienende liefde die de ander geen kwaad doet. Een voortijdige bevrediging van het egoïstische verlangen van een jongen zal daarentegen juist een versterking van dat egoïstische betekenen. Vanuit het laatste moet denk ik je opmerking verstaan worden dat het je opvalt dat getrouwde mannen zo naar andere vrouwen loeren. Bij dit soort mannen is de seksualiteit in de egoïstische begeerte blijven steken. Maar ik ga nu eindigen. Wil je meer hierover lezen dan verwijs ik je naar mijn boek "Gij zult niet echtbreken", deel 1, waarnaar ik het laatste jaar al vaker verwees en dat nu is uitgekomen. Het kan niet alleen voor getrouwden, maar ook voor jongelui in hun verkeringstijd dienen als een praktische hulp om met elkaar de zaken waar het om gaat te leren doordenken en bespreken. Van harte Gods zegen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen