Briefwisseling

Aan de Jongelui,

Dus nog over de Joden. De beminden om der vaderen wiL Van wie velen denken. dat straks Israël geheel en al verzameld zal worden in Palestina en daar weer heel stichtelijk in het Oude Testament zal leren in temp tl en Synagoge zo ongeveer de oud-israëlietische : ultus of godsverering zal voortzetten. Mag ik vragen: zou dat Gods bedoeling kunnen zijn? Ook wanneer de Joden de Messias blijven verwerpen?

Zeker, de Heere zal óók (let wel, óók) uit Israël Zijn gekenden toebrengen; als natie heeft God dat volk gekend, maar zal Israël zalig worden dan kan dat niet anders dan wanneer het de Zoon als de Christus Gods erkent. Lees nu eens Efeze 3, waar Paulus als een hem in 't bijzonder geopenbaarde wetenschap zegt, dat de Heidenen medeerfgenamen zijn van de beloften en van het heil dat in Christus verschenen is. Waren eerst de Israëlieten geroepen uit alle volkeren om de Messias voort te brengen, als deze verschenen is, valt de beperking tot Israël weg en nu worden alle volkeren tot dat heil genodigd, zonder eerst tot Israël tc komen. En nu kan men met de letter van de Bijbel wel blijven volhouden, dat de Joden het bevoorrechte volk zijn, maar heel de H. Schrift, in haar geheel verband, wijst daarheen niet.

De uittocht uit Egypte, om maar een feit tc noemen, wijst op de afzondering der ware Kerk van de wereld; in alles is — zie 1 Cor. 10 — het werk van de Messias bedoeld en verheerlijkt.

Paulus had juist de strijd tegen hen, die in Galate, altijd maar weer aan de Wet en het oude Verbond wilden vasthouden en zo het nieuwe evangelie wilden vastkoppelen aan Mozes. De vrijheid der heerlijkheid der kinderen Gods hebben velen toen maar niet kunnen verstaan. Zelfs Petrus is er door Paulus over bestraft, zoals wij weten, ofschoon dit bij Petrus meer uit zwakheid van karakter was gevloeid, dan dat hij het niet goed van de Heere zou hebben geleerd.

U moet voorts niet vergeten, dat in heel de Zionitische beweging 2 stromingen zijn openbaar geworden. De ene, die ernstig als godsdienstige Joden wil leven, maar ook een andere, een, die eigen godsdienst niet meer acht en alleen als natie of ras wil blijven bestaan, maar zich overigens geheel bij de ongodsdienstige moderne wereld aansluit. In dezen is er tweespalt onder de Joden van heel de wereld.

Ook dient bedacht, dat niet alle Israëlieten zo geschikt zijn voor kolonisatie, want reeds nu rijzen er klachten in Palestina, dat vele Joden de tijd doorbrengen met studie in hun gewijde wetsrollen, en van onderstand leven, maar van landbouw, industrie en verkeer weinig werk maken. Hier zal de tijd nog wel meer openbaren, zie het maar eens na.

Deze brieven lenen zich niet om een zo veelomvattende zaak volledig uit te werken. Ik houd het liever daarbij, dat het , , Israël" uit Paulus' brieven van geestelijke aard moet zijn; er is maar éne wijze om zalig te worden en dat is door te geloven in de Zoon die de Vader gezonden heeft. Dat Israël wordt zalig.

Uiteraard laat ik ruimte dat u de zaak der foden enigszins anders ziet; ik wit gaarne zeer bescheiden zijn. Ook moeten wij maar niet al te veel voor eigen inzicht strijden, ge weet nu het mijne; mogen wij maar ernstig gezet zijn om te vragen: Heere, maak mij ook zulk een gelukkige Israëliet als Uw knecht Paulus op het oog had! Want dat is toch zo persoonlijk, en het is het ene nodige.

Met hartelijke groeten,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen