Ouder en wijzer

Onlangs werd onder 3400 zelfstandig wonende ouderen in Drenthe een onderzoek ingesteld naar hun gezondheid, manier van leven, gevoelens enz. De Drentse gedeputeerde voor het ouderenbeleid is geschrokken van de uitkomsten. Ruim een derde van de ondervraagden voelt zich eenzaam. Dat wordt niet veroorzaakt door het feit dat ze het huis niet meer uit kunnen, want 59 procent geeft aan nog goed gezond te zijn. Men kan dus contact maken met andere mensen. Wel is het zo dat ruim dertig procent van de Drentse ouderen 's avonds de straat niet meer op durft. Misschien is in de stedelijke gebieden in het Westen dit percentage nog wel hoger.
Verleden jaar heb ik in deze rubriek het onderwerp "ouderen en eenzaamheid" verschillende keren aan de orde gesteld. De vele reacties daarop en zeker ook het representatieve onderzoek in Drenthe geven echter aan dat we hier met een moeilijk oplosbare materie te doen hebben. Het is dus de moeite waard om er regelmatig aandacht aan te besteden en te zoeken naar mogelijkheden die verbetering brengen in de situatie.
In de eerste plaats wil ik daarbij opnieuw stellen dat er zeker in kerkelijke gemeenten ruime aandacht dient te zijn voor mensen die dreigen te verpieteren. Er kunnen ouderenbijeenkomsten worden georganiseerd, waarbij oude en nieuwe bekenden elkaar op een ongedwongen wijze kunnen ontmoeten, kunnen bijpraten, ervaringen kunnen uitwisselen en wellicht afspraken kunnen maken om bezoekjes bij elkaar af te leggen. Leden van een christelijke gemeente hebben daardoor eigenlijk een voorsprong op anderen, vooral omdat ze dezelfde geestelijke wortels hebben.
Daarnaast kan, naast de ambtelijke bezoeken, ook vanuit de gemeente bezoekwerk worden georganiseerd. Een ontmoeting, een gesprek, zeker als het over onze eeuwige toekomst gaat, is van het hoogste belang. Verder kan dan ook gekeken worden naar zaken waarmee we elkaar in het leven van iedere dag kunnen bijstaan. Soms kan daarbij de hulp van de diakenen worden ingeroepen. In sommige gemeenten zijn een soort hulpdiensten opgericht. Nog vitale ouderen helpen mensen die minder mobiel zijn met het doen van boodschappen en allerlei klusjes in en om het huis. De diaconie inventariseert vraag en aanbod en brengt die bij elkaar. Het opmerkelijke daarbij is niet alleen dat de hulpontvangers blij zijn met zo'n oplossing, maar ook dat de hulpgevers dit stukje werk ervaren als een zinvolle invulling van hun vrije tijd.
Op dit terrein zijn overigens nog andere ontwikkelingen aan de gang. Er worden in onze achterban plannen ontwikkeld om vutters en aow'ers die daartoe in staat zijn te helpen om hun opgedane kennis en ervaring in te zetten voor belangrijke maatschappelijke doelen. De ideeën zijn nog pril, maar ze lijken mij uiterst waardevol. Eerst zal een onderzoek natuurlijk moeten bewijzen of er voldoende belangstelling bestaat onder de senioren om mensen bij te staan die extra hulp nodig hebben om in deze maatschappij te kunnen functioneren. De Jacobusbrief leert ons dat geloof zonder de werken niet kan, dood is. U hoort van deze plannen, die mede een stukje eenzaamheid kunnen helpen oplossen, hopelijk in de loop van dit jaar nader.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen