Blank en Bruin.

H et was dezer dagen 100 jaar geleden, dat „De Negerhut van oom Tom" verscheen. Misschien dat vele jongeren nooit van dit boek hebben gehoord, en het nooit hebben gelezen, ofschoon het een zegetocht over de wereld heeft gemaakt. In 't kort zal ik er iets over vertellen.

De eigenlijke titel was „Uncle's Tom Cabine", de schrijfster Harriet Beecher Stowe. De „Negerhut" werd geschreven in het midden der vorige eeuw, toen de slavernij in de Zuidelijke staten van Amerika nog vrij spel had. De negers werden als werkkrachten in de plantages gebruikt en waren eigendom van de heren. Ze werden op speciale slavenmarkten als koopwaar verhandeld, waarbij gezinnen uit elkaar werden gerukt, zodat ze elkaar nooit meer zagen.

Verschrikkelijke toestanden, soms wel wrede gebeurtenissen hadden hierbij plaats, de „heren" striemden de zwartjes met de zweep en met de knoet, als had men met vee te doen.

In het noorden van Amerika had men de z.g. vrije Staten, waar de slavernij niet werd geduld. Niet, dat men de kleurlingen op gelijke voet stelde met de blanken — dat doet men nu nog niet! — maar men keurde de slavernij uit een oogpunt van onmenselijkheid af.

De gevoelvolle predikantsdochter, Harriet Beecher Stowe, woonde aan de Ohio, de rivier die de scheiding vormde tussen Noord en Zuid. Meer dan eens had zij het meegemaakt, dat de slaven uit de Zuidelijke naar de Noordelijke Staten trachtten te ontvluchten, om vrijheid te krijgen, achtervolgd door hun wrede meesters. Het gebeurde, dat ze in de winter de Ohio overstaken, springend van ijsschots op ijsschots, om het vege lijf te redden. Dit verwekte grote verontwaardiging, bij hen, die zich het lot der arme slaven aantrokken.

Tot hen behoorde ook Harriet Beecher Stowe, die er aanleiding in vond tot het schrijven van de „Negerhut". Het is een gloeiende aanklacht tegen de toen heersende slavernij.

RONDKIJK

Toen het boek gereed was, nam het direct een grote vlucht. Van. de eerste oplage, groot 5000 ex. werden reeds de eerste dag 2000 stuks verkocht. De tweede oplage, 300.000 in getal werd binnen een jaar geplaatst. Het boek maakte een zegetocht, niet alleen door Amerika, maar over heel de wereld. In vele talen werd het overgezet en gedrukt. Ongetwijfeld heeft het bijgedragen tot afschaffing van de slavernij en de schrijfster is daartoe als een middel in Gods hand gebruikt.

Al is de slavernij in Amerika afgeschaft, moet men niet denken, dat men nu op gelijkwaardige voet met de kleurlingen leeft. Integendeel. Negers wonen er in aparte wijken, zij worden in bepaalde inrichtingen, in hotels enz. niet toegelaten. Op Hogere Scholen en Universiteiten mogen zij niet studeren en wanneer dit wel voorkomt, hebben ze er een aparte zitplaats.

Het lijkt er op, of de tegenstelling tussen blank en bruin tegenwoordig weer scherper wordt. Wie nauwkeurig de krant bijhoudt, kan er iets van weten, hoe het in Zuid Afrika gesteld is. Daar is het rassenprobleem thans een zeer urgent punt, al moet men bij het beoordelen daarvan zeer voorzichtig zijn, omdat door communistisch gehits, van de president van de Republiek, dr D. M. Malan, ten onrechte wel eens gezegd wordt, dat hij een echte rassenhater zou zijn. Er wordt in Zuid Afrika door de Nederduits Gereformeerde Kerk jaarlijks een bedrag van 4 millioen gulden aan zendingswerk onder de naturellen besteed. Hoe nodig is het, dat onder die millioenen het Evangelie gebracht wordt! Niet bedoeld in Zuid Afrika alleen, maar ook op de eilanden in de Indische Archipel, dat eens onder het koninkrijk der Nederlanden ressorteerde!

Ik ben hiermede op het terrein van de Zending gekomen. Denken onze jongens en meisjes er ook wel om, om van tijd tot tijd wat in de zendingsbusjes te stoppen? We hebben wel geen zendelingen uitgaande van onze gemeenten, maar laten we toch het Zendingswerk steunen.

Neemt eens nota wat Ds v. d. Berg over het zendingswerk in „De Saambinder" schrijft. Uw Rondkijker is het er roerend mee eens, dat het tijd wordt, dat we eens „actief" aan zendingswerk gaan doen.

Het onderscheid tussen blank en bruin stellen wij niet. Ofschoon zwart van huidskleur zijn het toch schepselen Gods. „Ik zal Rahab en Babel vermelden onder degenen, die Mij kennen; de Filistijn, de Tyriër met de Moor, deze is aldaar geboren! (Ps. 87.)

Ik denk daarbij aan een schoolversje, dat ik vele jaren geleden op school moest leren. Het was een couplet van een zwartje, die op de markt was verkocht en gereed stond, om door zijn blanke meester te worden meegenomen. Een vers ervan luidde als volgt:

Voor een handvol gouden [schijven, Kocht een Britse koopman mij, Maar mijn ziel zal 'n eigen [blijven, Zielen zijn geen koopwaardij!

Het was een neger, die de blankheid der genade had leren kennen. Een zwarte huid, maar een blanke ziel, bij God uitverkoren en dierbaar!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen