Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Plannen voor de herfstvakantie...

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Plannen voor de herfstvakantie...

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Robert is zes jaar Dat betekent dat hij in groep 3 zit. En dat wil zeggen: schrijven, lezen en rekenen! Een jongen van zes kan heel stoer doen, maar kruipt op zijn tijd nog graag bij mama op schoot. Ella Paauwe houdt ons een jaar lang op de hoogte van de belevenissen van een heerlijk joch. De tekeningen zijn van hemzelf!

De herfstvakantie begint veelbelovend. Maandagmiddag mag Robert bij Freddie spelen. Als ik hem breng wordt me meegedeeld dat we hem pas 's avonds na het eten weer terug krijgen. Hij mag blijven eten. Robert glundert om de verrassing die hem te beurt valt. 's Avonds als hij thuiskomt zie ik al van ver dat hij het reuze naar z'n zin heeft gehad. Hij ontdekt me achter het raam en voldaan grijzend van oor tot oor roept hij me toe: „We hebben lekker pannekoeken gegeten vanavond!" Dan komt hij naar binnen gerend om verder verslag te doen. „Ik heb er een héleboel op", deelt hij opgewekt mee. Hoeveel kan hij niet precies zeggen. „Oei, als je er maar niet tè veel hebt gegeten", zeg ik bezorgd, zijn schroklust op pannekoekengebied kennend. „Tuurlijk niet!", schokschoudert hij nonchalant en begint wijselijk over iets anders. „We mochten ook met de vrachtauto mee van Freddies vader!", komt hij met de volgende troef Hij heeft erg genoten, dat is wel duidelijk, en papa belooft hem dat Freddie deze week een keertje mee mag naar het bos. Deze mededeling is het kroontje op de dag. Alweer een leuk dagje in het vooruitzicht. Maar de mens wikt... 's Nachts worden we wakker van een klaaglijk geluid dat uit de kamer van Rob blijkt te komen. „Neem het teiltje maar mee, dat zullen de pannekoeken wel zijn", mompel ik als m'n man aanstalten maakt om uit bed te stappen. „Hij kan helemaal niet meer slapen en hij voelt zich zo raar, maar hij is niet misselijk", krijgt papa te horen. Na wat opbeurende woorden en een slokje water wordt het teiltje uit voorzorg naast het bed geparkeerd. De volgende morgen als ik hem wakker maak en schone kleren gereed leg, lijkt alles weer in orde. Totdat hij twee tellen later kreunend onze slaapkamer in komt en klaagt: „Mam, ik kan niet eens m'n sokken aankrijgen, zo'n pijn doet m'n hoofd." Ik voel meteen aan z'n voorhoofd en weet genoeg: hoge koorts! Dat komt dus niet van de pannekoeken. „Kruip maar vlug terug in je bed, je bent ziek. Straks maak ik een bed voor je op de bank." Gaar en gammel strompelt hij terug. Het blijkt een flinke griep te zijn met koorts die schommelt rond de 40°C, soms zelfs hoger. Dat merk ik niet alleen door temperaturen, maar vooral aan zijn gedrag. Komt de temperatuur boven 40,5°C, dan ligt hij uitgeteld met halfgesloten ogen, soms draaien z'n ogen een beetje weg; Ook mummelt hij onsamenhangend en gaan er kleine schokjes door armen en benen en bij z'n mondhoekjes. Ik zeul met koude natte washandjes en probeer hem zoveel mogelijk te laten drinken. En ondertussen voel je goed de nietigheid van een mens. Want al ben je moeder, je "staat erbij en kijkt ernaar." Eigenlijk ben je en voel je je machteloos. Al zou je dat graag willen, je kunt zelf geen verbetering geven, wel je handen vouwen. Donderdagavond heeft hij weer 40,6 en dan bel ik de dokter om advies. „Het heerst." Eerst maar proberen met kinderfmimal en zakt de koorts niet, dan morgen terugbellen. Die avond als we hem naar bed brengen als wij ook naar bed gaan, bidden we z'n avondgebedje. En hoe ziek en gaar hij ook is, als we klaar zijn vermaant hij me met de mededeling: „Zeg mam, we zouden toch ook nog voor die mensen met monopoly bidden?" Vertederd en beschaamd vervolg ik het avondgebed en bidden we ook voor de mensen met polio. De volgende morgen is de koorts wat gezakt en is hij heel wat levendiger, al heeft hij 's avonds weer 39,9°C. Zaterdag is hij koortsvrij maar eet nog niks, zelfs geen beschuitje. En dat houdt hij vol tot de andere week dinsdag. Dan begint hij weer, mondjesmaat. Een slanke Robert is iets wat we niet gewend zijn!

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 3 november 1993

Terdege | 80 Pagina's

Plannen voor de herfstvakantie...

Bekijk de hele uitgave van woensdag 3 november 1993

Terdege | 80 Pagina's