Pastoraat aan ouderen (5)

Tijden van afzondering

Reeds aan het begin van deze serie artikelen over dit bijzondere pastoraat in de gemeente hebben wij geschreven over de noodzaak van bezinning. Daar dit geen eenmalige zaak is, maar telkens zal moeten terugkeren, doen we dit ook hier. Dan is dit ook bedoeld als een tussenstukje na het voorafgaande. Er zijn zomaar enkele punten ter overdenking opgesomd, die belangrijk zijn voor de pastorale bezoeken aan ouderen. We denken dan aan de ingrijpende veranderingen die plaats gevonden hebben en ook plaats vinden. Die reeds genoemde punten en de ook later nog te noemen veranderingen zijn bij meerderen van grote betekenis. Ook, of juist, als men daar maar luchtig over spreekt. Dat vraagt aan de pastor klemmend om oplettend te zijn en daarbij ook de bezoeken die gedaan zijn te overdenken.

We schrijven hier geen nieuwe gedachte, als we opmerken, dat er veel ambtelijk werk gedaan moet worden. Ook het pastoraat vraagt veel aandacht. Er moet veel en men verwacht ook veel. Dan is het gevaar groot dat de pastor geen tijd meer voor zichzelf heeft. Laten we maar veel denken aan de weg die de grote Ambtsdrager gegaan is. Hij was vol barmhartigheid bewogen over de schare die aan Zijn zorgen was toevertrouwd. Dat was Zijn leven. Hij nam ook tijd om in de eenzaamheid te gaan om te bidden tot Zijn Vader. We gaan dan niet speculeren hoe dat precies geweest is. Wat Hij gedaan heeft en (met alle eerbied gesproken) hoe Hij die tijd in de eenzaamheid heeft doorgebracht. Ook daar ging het Hem om de wil van Zijn Vader. Zo zal de pastor tijden van overdenking niet kunnen missen.

Bezinning

Het navolgende is een stuk ervaring geworden, dat we hier graag doorgeven. Weten we ons als pastor afhankelijk? Of anders gezegd: Mogen we de vraag stellen of we ons in alle werkzaamheden afhankelijk opstellen en zo ook dat werk gestalte geven? Hoe vaak vinden we onszelf goed en denken we tot veel in staat te zijn. Het is gebruikelijk een bezoek te beëindigen met schriftlezing en gebed. Ook is er vaak een gebed voordat de pastor bezoeken gaat afleggen. Juist bij het overdenken van het pastoraat en de ervaring die in dit werk opgedaan is, komt wel voorop te staan dat wijsheid van de Heere nodig is. De noodzaak dus dat Hij leidt en ook leert. Om zo inderdaad namens de goede Herder aan de zorg voor de schapen gestalte te geven. Zo zal elke pastor (van welke leeftijd ook) een stuk zelfreflectie moeten hebben en daarmee ook regelmatig bezig dienen te zijn. Laten de gemaakte bezoeken nog eens rustig overdacht worden. Wat zal hij daar dan met veel schuld uitkomen. De tekorten, verkeerde woorden en ook gedachten. Daarom hier nog enkele punten die na vele jaren zwaarwegend zijn geworden.

De houding

Om hierover iets te schrijven geven we de volgende woorden en omschrijvingen door, die heel persoonlijk bij elke pastor het overwegen waard zijn. We denken dan aan: de luisterhouding; zich inleven in de situatie van degenen bij wie een pastoraal bezoek gedaan wordt; het naast de schapen gaan staan; er alles aan doen om iets te laten merken van de bewogenheid om zich in te zetten voor het heil van de naaste die aan de zorgen van de pastor toevertrouwd zijn. Dat kan enkel voortkomen uit een liefdevol hart. Zoals Christus de schare telkens zocht en Zijn zorg in liefde gestalte gaf. Misschien is daarbij de luisterhouding wel het belangrijkste! Wat wordt er gezegd en ook bedoeld. Dan zijn niet uitgesproken woorden vaak veelzeggend. Dan denk ik ook aan de noodzaak jezelf in te leven in de situatie waarin ouderen (en ook jongeren trouwens) zich bevinden. Elk gesprek (en dus ook met ouderen) roept om een zich verplaatsen in de omstandigheden van degene met wie wij spreken. Enkel indien men daar iets van mag verstaan is er een opening voor een gesprek dat zinvol kan worden en zijn.

Daarbij wordt ook de houding gevraagd dat de pastor dicht bij de mensen staat. Juist ook als er een groot leeftijdsverschil is, zal de pastor alert moeten zijn. Het gaat in deze artikelen over pastoraat aan ouderen. Regelmatig kwam in verschillende situaties in de loop der jaren vanuit dat gedeelte van de gemeente als opmerking de kritiek dat de dominee ons niet begrijpt. Niet dat dit altijd negatief was, maar er werd toch wel iets mee gezegd. Men miste aansluiting. Dit kan trouwens ook door de houding van de ouderen veroorzaakt worden. Ook willen we wijzen op het gevaar dat er heel snel een antwoord wordt gegeven op gestelde vragen. Of dat men te snel reageert op wat iemand zegt, terwijl men nog niet op de hoogte is waarom iets gezegd wordt en welke vragen hier bij behoren, die dan nog niet uitgesproken zijn.

Op bezoek

Pastoraat krijgt vanzelfsprekend ook een concrete gestalte. Nu daarover een begin, om dan in een vervolg uitgebreider te schrijven. Tijdens het overdenken van dit schrijven heb ik vaak gedacht aan de omwandeling van de Heere Jezus Christus door het land Kanaän. De grote Ambtsdrager wandelde met Zijn discipelen door het veld en zocht telkens de schare op. Dat straalt rust uit. Waarom? Omdat het gaat om de ware rust. Moge de Heere die houding schenken aan allen die pastoraat gestalte geven.

(wordt vervolgd)

Oud-Beijerland, ds. L. Groenenberg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen