Snoezelen op een waterbed

Het Sophia Kinderziekenhuis is onderdeel van het Erasmus MC in Rotterdam. Het Erasmus MC-Sophia richt zich op zorg, onderwijs en onderzoek rondom ziekte en gezondheid van kinderen in de leeftijd van 0 tot 18 jaar.

Moeder & Kind Centrum
Eerst bezoeken de meiden het Moeder & Kind Centrum. Dit Centrum bestaat uit verschillende afdelingen: Verloskunde, IC Neonatologie, Kinder IC (IC-Chirurgie en IC-Pediatrie) en High Care Kindergeneeskunde. Annelies wijst op de geboortekaartjes die op verschillende deuren hangen. Kinderen tot zes jaar die nog geen waterpokken hebben gehad, mogen niet op de afdeling Neonatologie komen. Een neonaat, een pasgeborene, komt op de Intensive Care terecht als de geboorte plaatsvindt tussen de 24 en 32 weken of als het geboortegewicht minder dan 1200 gram is. Ook pasgeborenen met ernstig gestoorde vitale functies of afwijkingen horen bij deze groep. Op de afdeling High Care Kindergeneeskunde worden kinderen opgenomen die een intensieve periode op de intensive care achter de rug hebben.

Voor mijn lieve broer...
Het Sophia Kinderziekenhuis heeft de grootste Kinder IC in Europa. Rozemarie en Reina mogen een kijkje nemen op de Intensive Care waar babys liggen vanaf 24 weken en vanaf 500 gram. Het is er schemerig. Naast de couveuses hangen infuuspompen, monitors, zuurstofpompen en beademingsapparatuur. Hier en daar klinkt gepiep. Een doek over de couveuse zorgt voor de rust voor het kind. De couveuses zijn dubbelwandig. Hierdoor blijft het binnen lekker warm en komt er weinig geluid door. Zo is de situatie bijna gelijk aan die in de baarmoeder. In een van de couveuses ligt Coen. Hij krijgt ademhalingsondersteuning. Volgens een IC-verpleegkundige is de speen Coens beste vriend. De kleine Lucia heeft een mutsje op. Dat is nodig vanwege warmteverlies. Lucia weegt 910 gram. Even verderop hangt een tekening aan een couveuse. Voor mijn lieve broer Stijn staat erop. Ook Laura heeft een tekening boven haar bedje hangen. Zij is al wat groter, maar blijft nog even onder controle op de intensive care.

Muurschilderingen
Naast het Moeder & Kind Centrum zijn er nog verschillende andere afdelingen, zoals Kinderchirurgie (KNO, Urologie, Orthopaedie, Oogheelkunde, Plastische Chirurgie, Neurochirurgie), Neurologie, Kindergeneeskunde, Oncologie en Kinder-jeugd psychiatrie.
Reina en Rozemarie vinden het gezellig in het Sophia Kinderziekenhuis. In de gangen zijn muurschilderingen aangebracht en op de vloeren verschillende kleuren. Er zijn speelkamers en pedagogische medewerksters. Annelies: „De ouders van de patiënt kunnen blijven slapen op banken of stretchers in de kamer van het kind. Peuters en kleuters vragen vaak of papa en mama blijven slapen. Kinderen van die leeftijd vinden het niet fijn om alleen achter te blijven. Babys beseffen dat meestal niet, dus daar gebeurt het minder vaak dat een vader of moeder s nachts in het ziekenhuis blijft.
Het Sophia Kinderziekenhuis heeft ook een snoezelruimte. Daar kunnen kinderen lekker snoezelen, oftewel: snuffelen en doezelen. Liggend op een waterbed kunnen ze luisteren naar een zacht muziekje en kijken naar een diascherm dat allerlei kleuren vertoont.

Onderwijs en ontspanning
Op elke afdeling is een ouderkamer, waar ouders wat kunnen drinken, lezen en televisie kijken. Er staan zelfs een koelkast en een magnetron. Verder is er in het ziekenhuis een restaurant. Annelies: „Voor de zieke kinderen proberen we zoveel mogelijk de gewone wereld door te laten gaan. Ze laat de meiden een schoollokaal zien. Het is mogelijk om in het ziekenhuis basisonderwijs en middelbaar onderwijs te volgen. Natuurlijk zorgt men ook voor ontspanning. Er worden allerlei activiteiten georganiseerd.

Hard studeren
In het restaurant praten we nog wat na. Reina: „Waarom bent u hier gaan werken? Annelies: „Ik heb in mijn jeugd zelf in het ziekenhuis gelegen. Toen ik een jaar of twaalf was, voelde ik me heel dankbaar dat men mij zo goed geholpen had in het ziekenhuis. Ik wilde iets terug doen. En daarom ging ik de verpleging in. Ik heb de A-opleiding gevolgd in Amsterdam en werd kinderverpleegkundige nadat ik de kinderaantekening had gevolgd.
Reina en Rozemarie zitten in de tweede klas van het VMBO op het Calvijn College in Middelburg. Om als verpleegkundige in het Sophia Kinderziekenhuis te komen, moeten ze volgens Annelies nog even hard studeren. „Eerst MBO-V. En als het kan ook nog graag HBO-V. Annelies werkt inmiddels veertien jaar in het Sophia Kinderziekenhuis. Naast kinderverpleegkundige is ze ook regieverpleegkundige onderwijs. Ze is verantwoordelijk voor een goede en veilige leeromgeving voor de student en levert een bijdrage aan het onderwijs- enopleidingsbeleid van de afdeling. Ze coacht de werkbegeleiders en heeft een bemiddelende functie tussen studenten, werkbegeleiders en schooldocenten.
Annelies: „Het is goed om af en toe even afstand te nemen van het werk als verpleegkundige. Je hoort veel trieste verhalen en maakt heftige dingen mee die je niet snel vergeet.

Goudeerlijk
De artsen en verpleegkundigen van het Sophia Kinderziekenhuis zijn volgens Annelies enthousiast en gemotiveerd. „Er heerst hier een gezellige sfeer. Reina: „Wat vindt u het leukste van uw werk? Annelies: „Het contact met de kinderen. Ze zijn goudeerlijk en recht voor zn raap. Een kind zei eens tegen mij: Wat praat je raar! Dat komt vanwege operaties aan mijn neus en mond. Ik zei tegen hem: Ik heb ook in het ziekenhuis gelegen. O ja? Toen waren we meteen vriendjes!
Rozemarie: „Het contact met de ouders lijkt me ook leuk. Annelies: „Als de ouders aanwezig zijn, is het goed om uitleg te geven bij alles wat je doet. Je vertelt bijvoorbeeld welke medicijnen je geeft en waarom je een bepaalde handeling doet. Zo neem je bij de ouders veel angsten weg. Je kunt ze geruststellen en ze krijgen meer vertrouwen in je. Vergeet niet dat de ouders de deskundigen zijn van de patiënt!
Waarom Annelies liever met kinderen werkt dan met volwassenen? „Volwassenen klagen vaak over een pijntje hier en een pijntje daar. Maar bij kinderen merk je duidelijk wanneer de pijn echt is. Als een kind zich goed voelt, gaat het gewoon lekker spelen.

Videobrief
Vooral het organiseren van de zogenaamde halactiviteiten in haar eigen vrije tijd vindt Annelies leuk. „Ik regel ook vakantiekampen voor kankerpatiëntjes. Het is leuk om de kinderen het naar de zin te maken. Ze vertelt over de zogenaamde videobrief. „Kinderen met kanker of een hersentumor moeten soms wel een halfjaar in het ziekenhuis blijven. Al die tijd zijn ze weg van huis, maar ook weg van school. De videobrief zorgt ervoor dat er contact blijft tussen het kind en de klasgenootjes. Het kind in het ziekenhuis wordt gefilmd. Die video bekijken zijn of haar klasgenootjes op school. En andersom wordt er voor het zieke kind een film in de klas gemaakt.

Dankbaar werk
Vlak bij het ziekenhuis is een revalidatiecentrum. Annelies: „Vaak zeggen we tegen kinderen die naar huis gaan of gaan revalideren: Kom nog eens een keer langs! Je hebt lange tijd met ze opgetrokken toen ze ziek waren. Dan is het leuk om ze ook te zien als hun gezondheid een eind vooruit is gegaan. Dat houdt je op de been. Reina: „Het lijkt me heel mooi werk om te doen. Annelies: „Dat is het ook! Heel dankbaar werk. Ik heb zelf één zoon. Ik stond hem vroeger stralend bij het hek van de basisschool op te wachten omdat ik allemaal gezonde kinderen naar buiten zag komen. Hier in het ziekenhuis zie je het topje van de ijsberg.''

Terugblik van Reina en Rozemarie
„Op vrijdag 12 januari ging een gedeelte van onze droomwens in vervulling: we mochten kijken in het Sophia Kinderziekenhuis, waar we later erg graag willen gaan werken. Annelies Blom gaf ons een rondleiding. Tijdens die rondleiding hebben we een goed beeld gekregen van het ziekenhuis. Het is echt een kinderziekenhuis. Dat zie je aan veel dingen: geschilderde muren, leuke gekleurde lichten en echte kinderkunstwerken. Ook doen ze veel plezierige dingen om de kinderen toch nog iets leuks te geven. Er zijn bijvoorbeeld themaweken waarin er rond een thema veel leuke dingen worden gedaan. Een kinderziekenhuis is heel anders dan een gewoon ziekenhuis. Alles is veel makkelijker, zoals de omgang met dokters. Heel het ziekenhuis zet zich in voor het kind. Dat is ook het mooie ervan.In het ziekenhuis hebben we veel verschillende dingen gezien, zoals hele kleine babys waarvan wij dachten dat ze helemaal niet zouden kunnen leven. Maar nu hebben we gezien dat dat wel kan. Ook zagen we oudere kinderen die een operatie hadden ondergaan.We kregen een goed beeld van het Sophia Kinderziekenhuis en hebben er echt geen spijt van dat we er een keertje gekeken hebben. Onze echte droomwens is nu: later daar gaan werken. Hopelijk komt die wens ook uit. Dat we mochten komen kijken, hadden we ook echt niet verwacht, maar dat is toch gebeurd. Dus misschien kunnen we later dan ook in het Sophia Kinderziekenhuis gaan werken. Wie weet!''

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen