Stadstuinstukjes

Omdat er tamelijk wat groenblijvers in onze tuin staan, is de aanblik 's winters gelukkig niet kaal. Er staan wat laagblijvende dennetjes, coniferen, een bolrond conifeertje op stam, yucca's, rododendrons en dergelijke. Ook lavendel en bodembedekkers als hoornbloem en gele Alyssum (rotsschildzaad) houden het hele jaar hun grijsgroene blad, net als de muurbloemen. De schoenlappersplant blijft in niet te strenge winters eveneens groen. Zijn blad krijgt in het najaar soms rode randen en vlekken, dat geeft extra cachet.

Nu er in de tuin vrijwel niets meer is te doen en je toch van alles zou willen doen, pak je een tuinboek. Hé, da's een aardige plant, die zou daar-en-daar kunnen. Grappig zeg, dat idee, ook eens proberen. En o, dit is aardig! Vanuit je stoel is het makkelijk plannen maken. De schets die ik eens van de voortuin maakte, wordt overigens al aardig werkelijkheid. Alleen zijn de klimroos en de bruidssluier nog niet zo lekker groot als ik ze in mijn fantasie al tekende. En het kleine stenen pleintje is er ook nog niet, maar dat lukt vast wel komende zomer... 
Voor de achtertuin schetste ik onlangs eveneens een nieuw ontwerp. Het zag er heel leuk uit, met veel lavendel, een slingerend paadje, pergola's, enz. Enthousiast liet ik het mijn man zien. Hij keek. Vroeg toen: „En wie moet dat uitvoeren?"

Opnieuw heb ik een poging gedaan om rozen te stekken. Eerdere experimenten mislukten. Ditmaal viel ik voor een bos zalmkleurige rozen met nogal stevige steel. Ze bleven zo mooi toen ze uitgebloeid waren, dit móet lukken, dacht ik. Van de stelen heb ik vier stukjes in een glas water gezet en vier in een pot met aarde en wat zand. De takjes die in aarde staan heb ik eerst in stekpoeder gedoopt. Er zit een plastic zak om de pot, om de zaak vochtig te houden, 's Kijken wat het beste gaat, op water of in aarde. M'n moeder doet het in water en dat gaat steeds goed. Tot nog toe deed ik dat ook. In een boek las ik dat men rozen in een pot stekte. Maar mèt bodemverwarming, en dat heb ik niet. De stekjes heb ik van zo veel mogelijk blad ontdaan, zodat ze daar geen energie in hoeven te stoppen. Nu, een aantal weken na het stekken, staan alle stekjes-op-glas nog fris, terwijl er in de pot steeds meer blad afvalt. En als ik het goed heb, komen aan de takjes in het water allerlei witte stipjes. Wortelbeginsels?!

Pas in de winter ontdekte ik dat naast ons huis, in het openbaar groen, een Cotoneaster (dwergmispel) staat. Eigenlijk is die late ontdekking niet zo verwonderlijk. De boom/struik ziet er niet bijzonder fraai uit en de bloei is al evenmin opvallend. In het najaar komen er echter heel veel rode bessen aan. Maar dan kan de overige herfstpracht nog je aandacht afleiden. Hartje winter torst de Cotoneaster nog steeds zijn grote trossen matte, dieprode bessen, die prachtig afsteken bij het groene blad. Nu is de dwergmispel echt een blikvanger. Helemaal mooi wordt het als er wat rijp op zit. In huis blijven bessen en blad niet zo lang mooi. Je moet de bessen trouwens niet van heel dichtbij bekijken: Vele zijn al aangevreten door vogels.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen