Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

COLUMN: WAT FIJN ALS LEKKER OOK GEZOND KAN ZIJN…!

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

COLUMN: WAT FIJN ALS LEKKER OOK GEZOND KAN ZIJN…!

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De meningen over catechismuspreken zijn vandaag verdeeld. Er zijn mensen, die er niet zo van houden. Als ze kunnen kiezen waar ze zin in hebben, komt er geen Heidelbergse Catechismus op het menu. De nuchterheid gebiedt te erkennen, dat dat niet van vandaag of gisteren is. En het hangt ook af van de predikant die in die diensten voorgaat. Je kunt mensen het gevoel geven, dat je nog weer eens een keer het oud-vertrouwde herhaalt. Of je leest alleen de betreffende zondag, en doet er verder in de preek weinig of niets mee. In geen van beide gevallen zal het de gemeente veel liefde tot dit leerboek van de kerk bijbrengen.

intussen neemt ook de afstand in tijd toe. Het zou niet van veel besef van wat een belijdenis is getuigen als men aan de Heidelbergse Catechismus de eis zou stellen, dat die in de 21ste eeuw in alle opzichten even actueel is als in de 16e eeuw. Het is bedoeld als leerboek, maar de tijd van toen stelde toch wel andere vragen en plaatste voor andere uitdagingen dan onze tijd. Er wordt dan ook veel van de predikant gevraagd als hij de Heidelbergse Catechismus uitlegt. Het gaat erom in een levende en echte verbondenheid met de leer van de kerk het bijbels gehalte ervan voor de eigen tijd te vertolken. Ik kan me voorstellen dat predikanten en gemeenten het allemaal wat teveel moeite vinden. Met het argument dat de Heidelbergse Catechismus ‘veel mensen niet meer aanspreekt’ kiest men wel voor een andere invulling van de ‘leerdienst’.

Wat is daar eigenlijk op tegen? Kan het eigenlijk niet net zo goed zonder? Weten we het inmiddels niet? Vraagt een andere tijd niet andere manieren van vertolken? Dat laatste is ontegenzeggelijk het geval. Maar daarmee is nog niet gezegd dat we het wel weten en zonder kunnen. En dus gewoon achterwege laten als het ons niet meer smaakt…

We leven inderdaad in een tijd, waarin we met elkaar net doen alsof de vraag of iets ‘smaakt’ doorslaggevend is. Er is voor velen maar één argument, datje ertegen in het veld kan brengen. Als iets wel lekker smaakt, maar niet gezond voor je is, kun je het beter laten staan.

Nu komen we dat woord ‘gezond’ óók meer dan eens tegen in wat we de Pastorale brieven van het Nieuwe Testament noemen (1 & 2 Timotheüs; Titus). Dan gaat het over ‘gezonde leer’ of ‘gezonde woorden’. In 2 Tim. 4,3 vormt de ‘gezonde leer’ een contrast met allerlei verzinsels van mensen die voor de hoogste waarheid worden uitgegeven. Het evangelie daarentegen is betrouwbaar, heilzaam, en je wordt er ‘gezond in het geloof, de liefde en de volharding’ (Titus 2,2) van. Dus: als de ‘leer’ of de ‘woorden’ gezond zijn, máken ze de mens ook gezond—en gezond wil niet maar zeggen dat je je er goed bij voelt, maar dat je gezond bent op die punten, waar het op áánkomt: ‘in geloof, liefde en volharding’.

Een aantal jaren geleden heeft een Zwitserse professor in de theologie een boek geschreven over zijn ‘ontdekking’ van de Heidelbergse Catechismus. Hij kende die niet van huis uit. Dat was niet meer de gewoonte. Maar hij ontdekte dat hij onvoldoende voedingsstoffen aantrof in het voedsel dat diverse predikanten hem voorzetten. Samen met zijn vrouw is hij de Heidelbergse Catechismus gaan lezen. ledere dag een vraag. Er samen over door praten. Serieus nemen wat er staat. Je eigen vragen er tegen aan leggen. De Heidelbergse Catechismus weer laten terugpraten. Zijn ontdekking was: een heleboel preken en meditaties en dagsluitingen zijn goed bedoeld, maar ze strijken je niet tegen de haren in, ze vertellen op een plezierige manier wat je als mens vandaag nog kunt meemaken. Maar de Heidelbergse Catechismus laat zich niet door jou kneden. Die biedt weerstand. Er zit stevigheid in. Hij vertelt me, dat ik niet in staat ben tot iets dat echt goed is, d.w.z. een leven waarin ik God zoek en eer en liefheb. Ik ben zelfs in staat tot die dingen, die mij iedere dag bij het lezen van de krant tot de vertwijfelde uitroep brengen: ‘Hoe kan een mens zoiets doen!?’ Nee, het ligt niet prettig in het gehoor. Maar ik weet niet wat ik er tegen in zou moeten brengen. Het ‘gezonde’ van de Heidelbergse Catechismus is nu, dat even glashelder beleden wordt, dat mijn heil buiten mijzelf ligt, en God de Heilige Geest mij eigen maakt wat ik in Christus al heb. Daar knapt een mens van op, als deze dingen je uitgelegd worden op een manier, datje merkt dat die ander wéét waar hij het over heeft. Alles zit erin. Het is een uitgekiend geheel van voedingsstoffen, mineralen, vitaminen, enz.. Maar je moet er wel wat van maken, en laten zien wat het allemaal voor vandaag betekent. Maatdan is het ook in geestelijk opzicht ten diepste waar: wat fijn dat lekker ook gezond kan zijn!

Dit artikel werd u aangeboden door: Christelijk Gereformeerde Kerken

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 oktober 2002

Ambtelijk Contact | 16 Pagina's

COLUMN: WAT FIJN ALS LEKKER OOK GEZOND KAN ZIJN…!

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 oktober 2002

Ambtelijk Contact | 16 Pagina's