„Hélp, ik ben ánders (1)

Ik schreef hierboven met nadruk „in déze rubriek, want er zijn al heel wat pogingen ondernomen om antwoord te geven op deze hulpvraag. Twee redenen zijn er op zn minst om erop in te gaan. In de eerste plaats: anders krijg je (opnieuw?!) het gevoel alsof anderen je probleem niet serieus nemen. In de tweede plaats: er zijn er onder jullie meerderen, anoniemen, die worstelen met hun ánders-zijn zonder er ooit met iemand over te (kunnen) praten. De angst om nagewezen, afgewezen enz. te worden, is groot.
Hóe ánders? Het gaat om het je aangetrokken voelen tot, verliefd zijn op iemand van hetzelfde geslacht. Daarvoor schaam je jezelf, je loopt altijd met een masker op, zo schrijf je.

„Eén voorbeeldje. Als er wordt gevraagd: „Ben je verliefd?", zeg ik nee, terwijl het wel zo is. En dan is het natuurlijk vooral zo dat het zo afschuwelijk onnatuurlijk is. Nu wil ik niet zo'n nepverhaal ophangen van: „Oh, ik ben een homofiel meisje, wat een probleem, het is zo moeilijk ertegen te vechten enz." Het gaat allemaal veel dieper dan die zielige verhaaltjes. Ik weet niet goed hoe ik ermee om moet gaan..." (...) Zeg nu alstublieft niet van: „O ja, vecht er maar tegen, vraag ook nog maar om hulp van God en het zal wel overgaan... Dus geen cliché-oplossing."

In ieder geval proef ik uit je brief het verlangen en de strijd om TEGEN DE STROOM IN te willen gaan. De stroom van je eigen gevoelens en gedachten, de stroom ook van de geest van de tijd, die zegt: „het moet kunnen. Daarom hoop ik je bij het licht van Gods Woord een paar handreikingen te kunnen doen...

Niet anders
Het eerste dat ik wil zeggen, en dan wijst meteen iedere vinger die naar je uitgestoken wordt naar onszelf, is dat een homoseksueel geen zondiger mens IS dan welk ander mens ook maar. De Heere oordeelt over een heterofiel niet gunstiger dan over een homofiel! We zijn ALLEN in zonden ontvangen en geboren. Van ons ALLEN is ons begeerte-leven verdorven door de zonde in alle opzichten. Het raakt ook, en daar gaat het nu juist om, het seksuele begeren. Maar dat begeren is van de heterofiel (de normale geaardheid) net zo verdorven als dat van de homofiel. Niemand kan zeggen: God heeft mij zó gemaakt. Het is wel waar dat God ons gemaakt heeft, maar de verwording en de verdorvenheid van mijn begeren zijn de gevolgen van de fundamentele ontwrichting door de zondeval. Dus: niemand IS beter dan jij bent. Jij BENT niet slechter dan wie dan ook. Als we dát allemaal werkelijk zouden beseffen en beleven in onze gemeenten, dan zou het gemakkelijker zijn om je nood kenbaar te maken. Niemand zou vanuit de hoogte neerzien op de ander. Hoe komt het toch dat wij bijvoorbeeld een massamoordenaar een slechter mens vinden dan wij zelf zijn?

Toch anders
Als God je niet zó gemaakt heeft, hoe komt het dan dat je deze onnatuurlijke gevoelens (zoals je ze zelf noemt) toch hebt? Een paar opmerkingen. Het is niet meer dan een eerste aanzet om je probleem in kaart te brengen.
Mensen en omstandigheden kunnen ons namelijk wel zo maken, dat we ons eerder (en heel sterk!) aangetrokken voelen tot iemand van ons eigen geslacht. Denk eens na, voor je meteen denkt aan erfelijke factoren, over de volgende dingen, die ik vanwege de begrensde ruimte een beetje kort moet aanduiden:
- Verstoorde verhoudingen tot leeftijdsgenoten. De oorzaak kan zijn dat je in een bepaalde ontwikkelingsfase van je leven nooit werkelijke vriendschap durfde aangaan. Bijvoorbeeld omdat jij je altijd de mindere voelde ten opzichte van andere meisjes die het veel beter deden. Je zoekt bij andere meisjes wat jezelf mist.
- Verstoorde verhoudingen tot ouders. Níet dat daarmee de schuld bij je ouders ligt! Met name de verhouding tot de ouder van hetzelfde geslacht is volgens deskundigen van belang, al zijn er ook wel die juist de tegenpool noemen. In jouw geval moet ik noemen de mogelijkheid van een te bezorgde of te dominerende moeder, waardoor je je nooit geborgen hebt gevoeld. Je bent zo misschien moederlijke types gaan idealiseren. En als er incest gepleegd is/wordt...?
Is er een óplossing?! Graag wil ik de volgende keer nog even verder met jullie meedenken. Ik wil je in ieder geval dringend aanraden niet alléén door te worstelen. Begin eens met het lezen van een be-HULP-zaam boek: Homofilie en de christelijke gemeente (serie Praktisch en Pastoraal, uitg. Groen).
Of is dit een cliché....? Toch maar doen!!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen