Apostolische opdrackt

En in Zijn naam gepredikt worden bekering en vergeving der zonden, onder alle volken, beginnende van Jeruzalem.

Lukas 24 : 47.

De mogelijkheid der prediking

Als onze tekst zegt, dat , , in Zijn Naam" gepredikt moet worden bekering en vergeving der zonden, dan betekent dat iets anders dan , , namens" Hem, dan „in opdracht" van Hem. Het is zeker waar, dat iemand alleen dan mag prediken, als hij er een opdracht voor heeft van de Heere Jezus. Niemand neemt zichzelf die eer aan, maar degene die Hij daartoe geroepen heeft. En het is het ergste, wat een prediker kan overkomen, als hij aan het eind van zijn bediening uit de mond van de Koning der Kerk moet horen: , , Ik heb u niet geroepen!" De tekst ligt in twee verbanden voor de prediking, die voor ons noodzakelijk zijn tot het verstaan van de diepte van dit woord. De tekst zegt dan in vers 45: , , Toen opende Hij hun verstand, opdat zij de Schriften verstonden; en zeide tot hen: Alzo is er geschreven en alzo moest de Christus lijden, en van de doden opstaan ten derde dage; en in Zijn Naam gepredikt worden.., ".

Hun verstand wordt geopend, opdat zij de Schriften verstonden: de Wet van Mozes, en de Profeten en de Psalmen. Die legt hij hun niet uit zoals Hij bij de Emmaüsgangers gedaan had in vers 27, maar Hij breekt hun verstand open, opdat zij het zien. Hij verlicht hun verstand, opdat ineens het licht opgaat over heel de bijbel, dat Christus de zin der Schift is. Hij maakt hen niet attent op een bepaalde tekst, of op enkele teksten of op een enkele lijn in de Schrift, maar Hij doet hun het licht opgaan over de zin der Schriften. Om Christus te kunnen prediken, om de bijbel te kunnen prediken, is het niet de vraag of men er iets van begrijpt, ook niet of men er veel van begrijpt. Dit is de kwestie: Men ziet het of men ziet het niet! En zien doet men het niet door studie, niet door intellect, maar alleen door de verlichting van de Heilige Geest. Zo gaat heel de bijbel open, zo wordt de bijbel de bijbel. En nu is het naar de zin der Schriften, dat Christus gepredikt wordt en in Zijn Naam bekering en vergeving der zonden. Men kan de bijbel niet prediken of men moet Christus prediken, en men kan Christus niet prediken of men moet bekering en vergeving van zonden prediken.

Dat zit zo!

Christus móést lijden voor de schuld van Zijn volk en Hij heeft geleden en de schuld afbetaald en nu moest in Zijn Naam, op Zijn kosten de bekering gepreekt worden. Nu is het in Zijn naam mogelijk geworden, dat iemand uit de zonden losbreekt, dat hij de zonden als een kleed van zich werpt, dat hij zich bekeert van de zonden. Het kan niet anders zijn of de zonde moet zijn prooi loslaten, ander zou de afbetaling niet waar geweest zijn. Daar hangt de naam van Chrstus aan. Hij is een Zaligmaker en verlost van de zonden of Hij is geen Zaligmaker en Hij verlost niet van de zonden. Het kruis heeft zin, of het is slechts een martelpaal. Als de apostelen dus die naam gaan prediken, dan wil dat zeggen, dat zij mogen prediken het recht op de bekering der zonden. Dit is nu mogelijk. In Zijn naam kan dat. In Zijn naam kan men zich bekeren van welke zonden ook. Dat is de rijke en diepe betekenis van de uitdrukking , , in Zijn naam."

Daar zit nog een gedachte in.

Namelijk deze:

Naar de Schriften moest Christus van de doden opstaan, de apostel Paulus zegt, dat Hij moest opstaan tot onze rechtvaardigmaking. En daarom moest in Zijn naam gepredikt worden de vergeving der zonden. De bekering van zonden is iets anders dan de vergeving der zonden. De bekering is het loslaten van de zonden — de vergeving der zonden, dat is het ontheven worden van de schuld der zonden en van de straf der zonden. Door Zijn opstanding nu heeft Christus dit laatste recht verworven voor Zijn kerk. Als men in Zijn naam gaat preken de vergeving, dan betekent dat, dat zondaars een recht op vergeving ontvangen. Zijn naam staat daar borg voor. Als een zondaar zich bekeert van de zonde en hij toch geen vergeving van zonden ontvangen heeft, dan zou Christus Zijn naam niet gestand doen, dan zou Zijn naam niet waar zijn, dan zou Hij ten onrechte Zaligmaker heten. In Zijn naam mochten de Apostelen prediken en die naam bood de garantie voor het welslagen van hun werk.

Niet slechts de opdracht, die Hij hun gaf, moest ze doen gaan, maar ook de , , naam", die zij droegen, die zij omhoog hieven, moest ze èn de lust èn de moed geven, om dit werk der prediking te gaan verrichten. Die naam was de mogelijkheid der prediking, hij was het en hij is het!

De inhoud der prediking

Bekering en vergeving der zonden. Dit is de opdracht, die de apostelen ontvangen, om te prediken. Maar is dit dan heel de inhoud der prediking? Is dit hetzelfde, als wat Paulus later zeggen zal: , , Wij prediken Christus Jezus, de gekruisigde". Is dit hetzelfde als de prediking van de drieenige God? Ja voorzeker. Wat is bekering anders dan zich door de Heilige Geest, in Christus tot God keren? En wat is vergeving anders dan in Christus' offer geloven? Maar de bekering en de vergeving van zonden, dat is de naar de mens toegekeerde prediking. Dat is dat directe aanspreken van de mens in de situatie, waarin hij verkeert, in de toestand, waarin hij verkeert, namelijk in de zonde. U moet er eens op letten, hoe de apostelen onverbloemd de zonde hebben aangewezen. Dat wekt altijd vertrouwen, hoe schrikwekkend het ook mag wezen, als iemand u uw zonde vertelt. Dat gebeurt niet veel. En toch, dat is het gevaar, waarin u verkeert en dat gij u niet bewust bent. Hij doet u een grote weldaad, die u uw zonde predikt, ook al vindt gij het kwaad, dat gij doet, niet zo heel erg, of zelfs helemaal niet erg. Het kwaad wordt u niet alleen aangewezen, maar er wordt u ook en zelfs een uitweg uit het kwaad gewezen. Ge moet u bekeren. Het Griekse woord metanoia betekent: verandering van gedachte, berouw; het verkrijgen van beter inzicht; boetedoening, inkeer, wedergeboorte. Hier hebt ge alles, waartoe gij opgeroepen wordt: Betere gedach

ten krijgen. Niet meer aan de zonde haken, maar aan het goede denken. Niet meer zo kwalijk van God denken, maar goede gedachten van God gaan denken. Niet meer zo apatisch langs uw naaste heendenken, alleen maar aan uzelf denken, maar voor een ander gaan leven. Dit nu gaat altijd gepaard met berouw, met boetedoening. Wij gaan het betreuren, dat wij zo tegenover God en tegenover onze naaste gestaan te hebben. Wij gaan trachten goed te maken, wat wij misdeden.

Zie, dat is de bekering.

Nu zal nooit iemand zijn zonden belijden en laten, of hij zal barmhartigheid verkrijgen. En daar komt het dan: de apostelen mogen en zullen ook prediken vergeving der zonden. Zij mogen niet alleen verkondigen, dat die bestaat, zij mogen niet alleen verkondigen, dat die te verkrijgen is, maar zij mogen de vergeving zelve verkondigen. In Zijn Naam! Op grond van Zijn verdiensten aan het kruis, uit het graf. Nu mogen zij elk, die zich bekeert, elke boetvaardige zondaar, verkondigen, aan kondigen de vergeving van zonden. , , Dien gij de zonden houdt (dat geldt elk onboetvaardig zondaar), dien zijn zij gehouden, dien gij de zonde vergeeft, (dat geldt elke boetvaardige zondaar) dien zijn zij vergeven!" zondaars in nood. worstelaars onder zonde en schuld, de losmaking te mogen verkondigen van al hun banden, van al hun schuld, zodat zij vrijelijk mogen heengaan naar de vrijheid der heerlijkheid der kinderen Gods?

In deze twee woorden ligt dan heel de prediking der Schriften, heel de prediking des heils: bekering en vergeving. Zo zijn ze te lezen en niet ter helfte. Niet alleen de bekering zonder vergeving, dat is die bange uitzichtloze prediking. Ook niet vergeving zonder bekering; dat is die luchthartige onwezenlijke prediking, die u zo leeg laat. Zo zijn zij te lezen en in deze volgorde. Zo hebben het ook de apostelen gedaan. Eerst bekering, eerst boetvaardigheid, dan vergeving.

Zij zullen uit de volheid van 't gemoed. Gedachtig aan de milde overvloed Van Uwe gunst, die roemen bij elkeen En juichen van al Uw gerechtigheën. De Heer' is goed en vriend'lijk en weldadig, Barmhartig, mild, lankmoedig en genadig; Hij doet Zijn gunst aan allen klaar bemerken; Zijn goedheid is verspreid op al Zijn werken.

De gang der prediking

Zij moesten dat verkondigen onder alle volken, beginnende van Jeruzalem. De middelmuur, die Israël van de volken scheidde, was gebroken en het heil zou van nu aan uitgaan onder de volkeren, tot aan de einden der aarde. Dat was een opdracht voor deze eenvoudige mannen, om de buitenlanden in te gaan, met weinig talenkennis, een heidenwereld in, die waarlijk niet op het Evangelie zat te wachten. En om in deze wereld te gaan verkondigen de bekering en de vergeving der zonden. Dat was geen aangepast evangelie, dat was geen evangelie met attracties, dat was geen evangelie, waarvan de aangenaamste kant naar voren gehouden werd. Niet vergeving en bekering, neen: bekering en vergeving. Zo en niet anders hadden zij het te prediken. U gevoelt wel, dat het taalbezwaar, het klimaatverschil niet het grootste bezwaar was voor deze eenvoudige mannen, de apostelen. Dit was de moeilijkheid, dat zij als vreemdelingen aan die volkeren kwamen verkondigen:

, , Gij doet niet goed!" Om dat nu te vertellen aan gewetenloze boosdoeners uit de heidenen, dat was nog te verstaan! Maar om dit nu ook te verkondigen aan hoogstaande, wellevende mensen uit de heidenen: Gij doet niet goed! Bekeert u. Komt tot andere, komt tot betere gedachten. Hebt berouw over uw bedreven kwaad. Doet boete. Doet dat om Christus' wil. Maar ook: „Uw zonde worde u vergeven!" Gelooft in de Heere Jezus Christus, gij en uw huis, en gij zult zalig worden." Zou dat nu onder het ene volk niet een beetje anders moeten dan onder het andere? Neen, van volk tot volk deze prediking. Zou dat dan bij voorbeeld onder het Jodendom niet wat anders moeten? Zou daar niet gepreekt kunnen worden: , , De bekering hebt gij niet van node, weest gij slechts, die gij zijt"? En de vergeving behoeft gij zo niet"? Neen, zegt Jezus. Dit moet gij prediken, overal en altijd en om te beginnen in Jeruzalem. Daarvan uitgaande. Dat houdt een les in voor hen, die in de verkondiging de kerk de rug toekeren, voor hen, die voor de kerk bijna geen boodschap meer hebben. , , De kerk heeft in deze gestalte haar tijd gehad de ambten hebben hun tijd gehad, de sacramenten zijn overbodige dingen geworden", zo menen zij. Dan hoeft men zich niet meer te bekeren tot de kerk, zich niet meer te voegen bij de kerk. Je kunt gewoon in de wereld zijn, als christen, en je hoeft niets te zeggen. Gewoon één en lotgemeen met de wereld. Niet alzo. Prediken!! Prediken bekering en vergeving!!

Begint bij Jeruzalem. Die meest boze aller steden, de haard van het verzet tegen Christus, de haard van verzet tegen het evangelie, de haard van het Farizeisme, dat de bekering niet van node heeft. Predikt tegen die stad! Zegt haar niet alleen, dat zij zich bekere, maar predikt haar ook de vergeving van haar grote zonden. Dat is toch onbegrijpelijke genade, dat er zelfs voor Jeruzalem genade is. En dat nu altijd weer het bij de kerk beginnen moet, met de eis der bekering en ook met de belofte van vergeving. Dat is geweldig, dat dat kan, dat dat mag, dat dat nog kan en dat dat nog mag. Jeruzalem staat gereed na Jezus ook de discipelen te vervolgen en te doden. Predikt haar de bekering en de vergeving. Dat is God, taai in geduld, eindeloos in erbarmen. Ook voor een even schuldige kerk van vandaag, voor een even schuldige kerk als dat oude Jeruzalem. Hoe lang. hoe zwaar wij ook Zijn wetten schonden, Hij straft ons, maar naar onze zonden niet. Deze eis van bekering geldt ook u en zo dan geldt u ook de vergeving der zonden. Waar de bekering achterwege blijft, blijft ook de vergeving achterwege.

Zw.

W. L. T.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen