De Pelgrimsreis is voor Oud en Jong

37.

De Pelgrim wordt vanuit de Schrift nu door Liefde hartelijk toegesproken. Zij neemt hem niet alleen aan als gast en vreemdeling op de aarde, maar ook als medeburger der heiligen en huisgenoot Gods. Door zijn hart en leven bloot te leggen is hij met steeds meer liefde opgenomen in deze heilige familiekring. Dat is aan te merken als geschenk van de Heere. Van Hem heeft hij een plaats in het hart en in het huis van Zijn volk ontvangen.

Laat ons toch voor zo ver dat mogelijk is, de gemeenschap der heiligen waarderen door haar biddende te zoeken. Gods kinderen zijn echt niet aan elkaar geplakt, maar zij leven in elkanders hart daar zij door een Geest gesteld zijn in het geloof, om geleid te worden in de waarheid. Het is in de gtond^der zaak een ontmoeten van elkander in de tempel van de Heilige Geest. Door Zijn onderwijs leren wij vanuit het Woord denken en spreken, bidden en werken.

De liefde verenigt de harten van Gods kinderen en zo hebben zij elkander hartelijk lief. „Want dit is de verkondiging, die gij van den beginne gehoord.hebt, dat wij elkander zouden liefhebben”.

Tegenover de liefde, die uit God is, stelt de Schrift de boosheid van Ka'in, die zijn broeder dood sloeg. „En om wat oorzaak sloeg hij hem dood? Omdat zijn werken boos warenen die van zijn broeder rechtvaardig”.

In het geloof dat door de liefde werkt, zag Abel op de enige en algenoegzame offerande van Jezus. Zijn hart ging uit naar Gods verzoenende liefde in Christus. En dat was de oorzaak waarom hij gedood werd, dat kon Ka'in niet verdragen. De strijd der eeuwen is opgekomen uit het geloof in de offerande van Jezus Christus. Dat duurt voort tot op Zijn komst op de jongste dag.

„Verwondert u niet, mijn broeders, zo u de wereld haat”, zegt de apostel der liefde.

Want de grote Meester heeft gezegd: „Zalig zijt gij wanneer demensenuhaten,enwanneer zij u afscheiden en smaden en uw naam a s kwaad verwerpen, om des Zoons des mensen wil”.

Hij wil dat wij ons hierover verblijdenen vrolijk zijn. "Want ziet, uw loon is groot in de hemel”.

Liefde heeft in dit wonderlijk en heerlijk avondgesprek vertroostend en versterkend tot deze vermoeide reiziger naar Sion gesproken. De man die aan deavondvaneendagvol moeite en strijd mag delen in de rust van het geloof, kwam met een hart vol liefde tot zijn gezin zich vrij te maken van hun bloed eer hij de stad Verderf verliet en op reis ging naar de stad die fundamenten heeft. En zo was de beproeving omtrent het oprecht volharden in de eerste liefde hem tot zegen en de onderhouding van de gemeenschap der heiligen tot versterking.

„Nu zag ik in mijn droom, hoe zij op die wijze tezamen spraken tot het avondmaal gereed was”, ’t Is als in een droom beleefd. In Psalm 126 zingt het oude verbondsvolk: „Als de Heere de gevangenen Sions wederbracht, waren wij gelijk degenen die dromen. Toen werd onze mond vervuld met lachen en onze tong met gejuich; toen zeide men onder de heidenen: „De Heere heeft grote dingen aan dezen gedaan”.

Voor de Pelgrim was het ook als een droom, daar hij nog nooit in dit zo heeriijke paleis geweest was. Daaraan had hij bij het kwijt zijn van zijn rol en het bang zijn voor de leeuwen niet kunnen denken. En zo was deze heerlijke avond, vol geestelijke zegeningen, hem als een droom. Ineens was hij al de verschrikkingen van de dag vergeten. Nog nooit had deze geestelijke reiziger een avond beleefd als deze avond, die voor hem als een droom was, vol van geestelijke enhemelse verrassingen. Van Godswege was de man gesteld in de gemeenschap der heiligen, waarin Zijn vaderlijke liefde gesmaakt wordt.

Geroepen tot het gebruik van het avondeten, zaten zij aan om te eten, gemeenschappelijk te eten als uit de hand des Heeren.

Maar had deze maaltijd dan ook een geestelij ke betekenis? ’t Was toch geen bediening van het Heilig Avondmaal, want van de ambtelijke bediening van het Evangelie (en dat heeft hoorbaar en zichtbaar plaats) is reeds zo duidelijk gesproken in het huis van Uitlegger. Volkomen waar! Maar hier wordt niet gesproken over of uit de bediening van het Avondmaal des Heeren. Het avondmaal waarvan hier gesproken wordt, was bereid tot onderhouding en versterking van het natuurlijke leven.

Maar bedenk wel, dat alles voor ons in het geloof een geestelijke betekenis heeft. In het geloof wordt het natuurlijke wel nietvergeestelijkt, maar in ons hart heeft het wel een geestelijke betekenis.

De Heere Jezus ontleende Zijn gelijkenissen, die altijd in een meerdere of mindere mate een geestelijke betekenis hadden, veeltijds aan het natuurlijke leven. Ik zou vanuit de Schrift in het rijk der natuur niet iets aan kunnen wijzen, dat door haar niet gebruikt wordt tot onderwijzing in geestelijke zaken.

Daar deze disgenoten aanzitten in het geloof, en dus zijn in de oefeningen van het geloof, maken zij van deze heerlijke gaven een gelovig gebruik. Alles wat wij doen in het natuurlijke leven in gehoorzaamheid aan de Heere, heeft voor ons innerlijk leven een geestelijke betekenis. Dan worden wij door alles opgeleid tot de Vaderlijke zorg van de Heere om Zijn liefde daarin te smaken.

„De dis was voorzien van heerlijke spijzen en van wijn, die gezuiverd was. Het onderwerp van hun gesprekken gedurende de maaltijd was de Heere des heuvels, nl. hoe Hij alles had ingericht en wat Hem daartoe had gedreven; met welk doel Hij dat huis had gebouwd, en uit hetgeen zij zeiden, kwam ik tot de gevolgtrekking, dat Hij een groot krijgsman was geweest en dat Hij degene, die het geweld des doods had, bestreden en over hem gezegevierd had, en dat niet zonder groot gevaar voor Zichzelf — om welke reden ik Hem te meer liefkreeg”.

In het gebruik van deze maaltijd mochten de disgenoten de goedertierenheid des Heeren smaken en Zijn heerlijkheid aanschouwen. In het geloof is het altijd een kinderlijk leven uit de hand des Heeren. En het doet niet ter zake al bestaat de maaltijd slechts uit een aar sneedjes roggebrood met eenstukjespek en wat slappe thee; in het smaken van Gods goedertierenheden is het voor de geestelijke Koningskinderen toch een vorstelijke maaltijd.

„Want gelijk zij opmerkten en gelijk ik geloof (zeide de Pelgrim) Hij deed dit ten koste van Zijn bloed. Maar wat voor Hem de grootste glorie was, lag hierin, dat Hij dit alles had gedaan uit ongehouden liefde voor Zijn land ”. „En bovendien betuigden sommige ledenvan dat huisgezin, dat zij Hem gezien en met Hem gesproken hadden, nadat Hij was gestorven aan het kruis, en zij verklaarden van Zijn eigen lippen te hebben vernomen,dat Hij zo grote liefde koestert jegens arme pelgrims dat van oost tot west haars gelijke niet te vinden is”.

„En nu verhaalden zij, om de waarheid hunner woorden te bevestigen, hoe Hij Zijn heerlijkheid had afgelegd om dit alles te kunnen doen voor armen en voor ellendigen, en dat ze Hem hadden horen zeggen, dat Hij niet alleen op Sion wilde wonen! Ook verzekerden zij dat Hij reeds vele Pelgrims tot vorsten gemaakt had, al waren ze geborenbedelaars, afkomstig van de mesthoop”.

En zo kwam Mefiboseth uit Lodebar, het land van totale onvruchtbaarheid. Maar hem werd weldadigheid bewezen uit kracht van het verbond. „Alzo woonde Mefiboseth teJeruzalem, omdat hij gedurig at aan des konings tafel; en hij was kreuoel aan beide zijn voeten”. Zo voerden zij gesprekken totlaatindenacht, en nadat zij zich in de hoede des Heeren hadden aanbevolen, legden zij zich ter ruste. De Pelgrim wezen zij een grote opperzaal aan, welks venster geouend was aan de oostzijde; de naam dezer kamer was Vrede. Hij sliep daar tot dedagaanbrak. Toenontwaakte hij en zong:

Waar ben ik thans? O, liefde en zorge, Die Jezus voor de pelgrim heeft,
Die zo voorziet in al hun noden,
Die mij wat ik misdeed vergeeft!
O heerlijk oord —
’k Toef hier als bij de hemelpoort!

A.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen