Geselsie uit Suid-Afrika

Het is heel stil in huis vanmiddag. De kinderen slapen allemaal en gisteravond hebben we m'n vader en moeder weer naar de luchthaven gebracht. Theriza mocht mee om hen uit te zwaaien. Dat heeft ze met veel genoegen gedaan, want als ze maar naar vliegtuigen kijken mag, is ze gelukkig, net als haar vader.
Dat uitzwaaien ook betekent dat de loges weer weg zijn, was blijkbaar te geleerd voor haar nog geen driejarige koppie. Vanmorgen vroeg ze tenminste dadelijk: Waar's oma? En toen we vertelden dat opa en oma echt weg waren, volgden er een paar dikke tranen. Maar dat ze met haar nieuwe kleurtjes een "brief mocht tekenen om met het vliegtuig mee te sturen naar oma-Holland vergoedde al veel. Johan heeft niet veel hartzeer van oma's vertrek gehad. Hij neemt het leven nu eenmaal zoals het voor hem komt. Toen opa en oma na het ontbijt nóg niet verschenen waren, bommerde hij op de logeerkamerdeur en riep: „Oma, open!" 'k Heb hem de lege kamer laten zien en verteld dat ze later weer een keer hopen te komen. Hij draaide zich om, zei een keer op z'n eigen, nonchalante manier "o-kay" en stapte weg op z'n nog steeds wankele varkensvangertjes. Wonder boven wonder was het de hele ochtend rustig. Theriza heeft wel een uur lang met haar pop gespeeld, iets wat haar (met haar tomeloze energie) maar zelden overkomt. Ze is veel te beweeglijk om zich lang ergens op te concentreren. Ze holt van het een naar het ander en bemoeit zich ondertussen ook nog even met Johans zaken en kijkt of het nog goed met Hanno gaat. Of ze dan 's avonds niet doodmoe is? Welnee, zo af en toe is het net voor bedtijd nog even "Thiza hardlope", dan draaft ze een aantal keren zitkamer-keuken-eetkamer-zitkamer rond. Johan vindt dat waarschijnlijk maar malligheid. Zolang hij met rust gelaten wordt, vermaakt hij zich kostelijk, het liefst met snoeren en stekkers, maar een stuk touw of iets wat open en dicht kan voldoet ook prima. En pikt Theriza dat weer in? Geen probleem zolang er maar iets vervangends in de buurt is. Als het hem werkelijk te dol wordt, geeft hij gewoon een flinke ruk aan haar haren of timmert hij haar met een duploblokje op haar hoofd. Want denk maar niet dat hij zomaar met zich laat sollen. Als het hem niet zint, laat hij dat in een paar ronde woorden duidelijk weten; voor een ventje van 20 maanden heeft hij al een behoorlijk grote woordenschat. Wat Hanno voor ventje is, valt nog moeilijk te bepalen. Het lijkt erop dat het net zo'n drukteschoppertje als Theriza wordt. Hij schrikt ook bij het minste of geringste en in z'n slaap begint hij soms zomaar te huilen. Waarschijnlijk een voorbode van de nachtmerries waar ook Theriza soms last van heeft. Verder is het een mollig, opgewekt knulletje, dat ons vaak met de meest wonderlijke snoeten aan het lachen maakt. En zoals alle kinderen zijn ze soms zo humeurig, dat ik bijna niet geloven kan dat het bovenstaande echt over onze kleintjes gaat. Maar gelukkig is dat altijd maar een overdrijvend buitje.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen