Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een kijkje in de keuken van een 12-en-half-jarige

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een kijkje in de keuken van een 12-en-half-jarige

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Terdege bestaat I2V2 jaar, zoals u ongetwijfeld gemerkt heeft. Op 20 oktober 1983 verscheen het eerste nummer, 48 pagina's dik. Twaalfduizend abonnees kregen het in de bus. Het nummer dat u nu in handen hebt bevat 88 pagina's, de vorige twee nummers telden 96 pagina's. Een verdubbeling dus, waar inmiddels zo'n 32.500 abonnees van profiteren. Dat zijn wel niet allemaal schoonmoeders, maar zeer velen geven Terdege wel een- of meermalen door. We bereiken zo meer dan 60.000 gezinnen. Daar zijn we als redactie heel blij mee. Omdat we zo trots zijn op ons keurige product? Nee, maar we willen het wel graag in veler handen zien. Terdege heeft een boodschap, wil meningen vormen en ontspanning geven, wil tegenwicht bieden aan lectuur die niet in een christelijk huishouden hoort.

Formule
De redactionele formule is in de afgelopen jaren niet veranderd. Terdege is een familieblad waar het hele gezin mee uit de voeten moet kunnen. Een mix van informatie, bezinning en ontspanning. Het verwezenlijken hiervan is niet eenvoudig. Je kunt het enigszins vergelijken met een kledingzaak die voor alle leeftijden alle soorten kleding verkoopt: peuters, kinderen, tieners, volwassenen en ouderen. Voor jongens en meisjes, mannen en vrouwen. En dan niet alleen voor "doordeweeks", maar ook voor de zondag. Vrije-tijdskleding en nette kleding. En dat alles graag voor een betaalbare prijs en zodanig dat niemand zich stoort aan de stijl. Niet ouderwets, maar zeker niet te modieus. Smaken verschillen; iedereen kiest zelfde kleding uit die zij of hij leuk, mooi en verantwoord vindt. Voor zichzelf of voor de kinderen. En daar heb je het grote verschil tussen de ruim gesorteerde kledingzaak en Terdege: Iedereen kijgt precies hetzelfde blad. Een lezer kan wel zelf uitzoeken wat hij fijn vindt om te lezen, maar de rest heeft hij toch in huis. Hij trekt aan wat hem past en de rest laat hij hangen. Maar hij betaalt voor de hele sortering.

Nevenactiviteiten
We doen ons best om de inhoud zo gevarieerd mogelijk te maken, en u als lezer blijkt dat te waarderen. Iedereen begrijpt dat het onmogelijk is een blad zo te vullen dat het elke lezer van de eerste tot de laatste bladzijde interesseert. Enquêtes wijzen steeds weer uit dat onze lezers tevreden zijn met de inhoud. Negentig procent leest Terdege vrijwel helemaal of grotendeels. Frappant is ook de respons op bepaalde "nevenactiviteiten" van Terdege. Een duidelijk voorbeeld vormen de concerten van het St. John's koor die vorige week gehouden werden. Meer dan 8000 Terdegelezers vulden de kerken. Vorig jaar zomer plaatsten we een aankondiging van de tuinbeurs Fleurig '95 in Barneveld, met een kortingsbon. Er werden 2400 bonnen (voor twee personen) ingeleverd bij de kassa. En dan praten we nog niet over de vele honderden kleurplaten (uit Junior) die kinderen gratis toegang boden. Fijn dat we ook op deze manier als familieblad kunnen fungeren.

Hete hangijzers
Kleding moet verantwoord zijn. Maar ook binnen dit algemene kader is er veel variatie. Je hoeft maar om je heen te kijken, op straat en in de kerk. Wat voor de een normaal is, overschrijdt voor een ander de norm. Wat draag je waar? Wat in Terdege staat, moet verantwoord zijn. Ik ken niet alle 60.000 lezers persoonlijk, maar ik weet wel dat er aanmerkelijke verschillen in opvattingen leven. Terdege moet daartussen zijn weg zoeken, als het even kan lange tenen ontlopend, kerkpolitiek vermijdend, hete hangijzers afkoelend. Maar het is niet mogelijk en ook niet juist om alle kolen en geiten te sparen. De lezerskring is zeer gevarieerd in leeftijd, opleiding en kerkelijke achtergrond. Het is alleen al vanwege het laatste aspect onmogelijk om het iedereen naar de zin te maken. Ook mensen die met ons van harte de Drie formulieren van Enigheid onderschrijven, kunnen van mening verschillen. Terdege wil niet kleurloos zijn. Een blad waar geen verkeerd woord in staat, waar niemand zich aan zal ergeren, is niet zo moeilijk te maken. Voor die weg kiezen we niet. Als het nodig is, nemen we stelling, of plaatsen we interviews waarin meningen worden uitgesproken. Een enkele keer komen er reacties. Zowel positief als negatief Daar zijn we blij mee. In het algemeen blijft het echter vrij stil. Het artikel over natuurgeneeswijzen maakte heel wat los in de rubriek "Zoveel hoofden...", maar dat zullen we maar zien als de bekende uitzondering die de regel beves''8^- ... Als zich in eigen kring -vanuit bijbels licht bezien- bepaalde zorgvolle ontwikkelingen voordoen, proberen we dat ook eerhjk te (laten) signaleren. In reportages en interviews proberen we een eerlijk beeld te geven van de beschreven organisatie en/of personen. Een verhaal over de vereniging "Tot Heil des volks" moet niet het idee geven dat daar louter reformatorische mensen werken. Een interview met Klazien uit Zalk zal vermelden dat ze meewerkt aan radio en tv. Een interview met een predikant zal duidelijk moeten maken waar de man staat, zowel letterlijk als figuurlijk. Een reportage over de diaconessen in Amerongen laat ook zien dat de zusters gezangen zingen bij gitaarspel. Een sfeertekening van een pastoraal centrum vermeldt hoe de bijbelstudies daar verlopen. Zodat Terdegelezers niet voor (onaangename) verrassingen komen te staan als ze er ooit mee geconfronteerd worden. Op deze manier proberen we informatie te geven die hout snijdt.

Verantwoording
Bijna twintig jaar ervaring in de reformatorische journalistiek heeft me wel het volgende geleerd: Alles wat je schrijft moet waar zijn, maar je kunt niet alles schrijven wat waar is. De redactie zal zich bovendien steeds moeten afvragen: Schrijven we iets wel, of juist niet, om reacties van mensen te voorkomen, om de lezers tevreden te houden? Of is er daarnaast het besef dat we van elk gezegd, geschreven en geschrapt woord eenmaal verantwoording zullen moeten afleggen? Uiteindelijk is er maar één Waarheid. Het gaat er maar om dat we die niet slechts kennen als dogmatisch leerstuk, maar als Persoon, Die voor ons de Weg en het Leven is.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 20 maart 1996

Terdege | 88 Pagina's

Een kijkje in de keuken van een 12-en-half-jarige

Bekijk de hele uitgave van woensdag 20 maart 1996

Terdege | 88 Pagina's