Grillige rotsen in Thailand

Geschrokken van de tuimehng over de voorplecht van het bootje, zie ik dat de kiel diep in het zand is gedrongen. We zitten vast, de motor is afgeslagen en Dham is al weer in het kniediepe water gesprongen om de boot los te trekken. Maar ho! Waarom zo snel weer weg. Op deze half ondergelopen zandbank kunnen we immers ook wat rondwandelen en rustig wat pootjebaden. Om ons heen zwemmen scholen langgerekte, haast lichtgevende vissen, scharrelen wat krabjes over de bodem en komt, tot onze schrik, een reusachtige, witte rog voorbij. Daar zitten we dan. Vrijwillig vast op een warme zandplaat in het zuiden van Thailand, niet ver van Phuket. Om ons heen steken de grillige kalkrotsen van Phang-Nga blauwachtig scherp tegen de horizon a£ In groepjes van vijf of vijftig man kun je vanuit Phuket, Krabi of het dorpje Phang-Nga in een paar uur de baai door.

Rustig aan
Maar vandaag heb ik geen zin in gezelschap en verschijnt in alle vroegte Dham, een visser uit Panyee, op de pier. Zo ben ik deze ochtend voor dertig gulden zelf in staat de te bezoeken plaatsen uit te zoeken, de snelheid te bepalen (langzaam, vooral langzaam) en het op zo'n zandplaat even wat rustig aan te doen. Een dag eerder had ik me laten overhalen om met een groepje van vijf toeristen mee te gaan. Maar in zo'n bij elkaar geharkt gezelschap zit al gauw iemand  die de reis van luidruchtig commentaar voorziet. Ditmaal was het een magere Zweed met brilletje en strooien hoedje, die boven het geknetter van de motor hele verhalen uitkwaakte: „Your motor is too loud!", en zelfs in de stille grotten en 'hongs' (onderaardse tunnels): „Eindelijk stilte!" galmde. Maar het kan nog erger, lijkt mij. In Phuket werden mij foldertjes onder de neus geschoven waarvan ik het, na het lezen van het programma, al Spaans benauwd kreeg. Vrolijk werden er dagtochten aangeboden, die met hapjes, drankjes en bezoeken aan winkeltjes met kleding, keramiek en prullen werden omlijst.

Druipstenen
Nee, na die misstap met die galmende Zweed was ik blij dat ik alleen met Dham op reis was. Met stijgende verbazing zag ik hoe het dichte, hoge bos zich op de steilste hellingen had vastgeklonken, en hoe eeuwen van geduldig druppelen het door de zee uitgesleten rotslandschap z'n kenmerkende druipstenen hadden geschonken. Apen schreeuwden woeste kreten in het rond en naast het tijdloze geruis van de branding klonk er op het vroege uur slechts het geluid van een passerend vissersbootje. Aan het einde van de ochtend nam het geronk gestaag toe en sneed het ene na het andere volgepropte toeristenbootje door het kalme water. Snel duwden Dham en ik onze boot weer in het diepe en vluchtten we het uitgestrekte en doodstille mangrovebos in.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen