Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Borderline

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Borderline

„Mijn dochter zegt dat ze geen moeder meer heeft

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ellen (48) weet uit ervaring dat de omgang met haar dochter Marian, die borderline heeft, zeer moeizaam is. „Door haar beperkte gevoelsleven kan ik als moeder emotioneel niet te dicht bij haar komen, want dat kan ze niet verdragen. Maar ook al keert je kind zich tegen je en zegt het zelfs dat het geen moeder meer heeft, je kunt haar met je gevoel nooit loslaten. In haar relaas richt Ellen zich geregeld tot haar dochter.

„Marian (21) is de middelste van drie en in haar jonge jaren een lief en voorbeeldig kind. Als peuter kun je haar zo ergens neerzetten, zonder dat je bang hoeft te zijn dat ze streken uithaalt. Ze zal haar laatste snoepje nog weggeven.
In die tijd gaat er thuis wel het nodige mis. Mijn ex-man gedraagt zich steeds agressiever, ook in perversiteiten. Zijn gewelddadige en onvoorspelbare gedrag blijkt te worden veroorzaakt door een borderline persoonlijkheidsstoornis. Hoewel ik mijn huwelijk wil redden, wordt de situatie steeds meer onhoudbaar. Als Marian acht jaar is, scheiden we van tafel en bed. In zijn familie blijken nog meer mensen te zijn die met deze ziekte kampen.

Dubieuze vriendjes
„Als Marian 13 is, verandert haar houding. Ze wordt op school gepest, maar haar eigen gedrag laat ook steeds meer te wensen over. Na een gesprek met haar mentor van school ga ik met haar naar Jeugdzorg. Als de problemen rond de scheiding dan ter sprake komen, gaat ze onderuitgezakt zitten geeuwen en wil ze weg. Ze raakt in de ban van dubieuze vriendjes, drank en drugs.


"Marian, je bent 13 jaar en ik vind je zo anders ontwikkelen dan andere kinderen van jouw leeftijd. Ik ben bang dat je ook borderlineverschijnselen gaat vertonen. Je brandt de haartjes van je armen, gooit chloor in je haar en kleedt je zeer opvallend. Je gaat agressief reageren en vervreemdt steeds meer van ons gezin. Je loopt zelfs weg om je eerste vriendje te ontmoeten. Al snel heb je ook seksueel contact met hem. Ik ben zo teleurgesteld en kan je niet goed meer bereiken. Het verzet in je wordt alleen maar groter. Je drinkt chloor om niet verder te hoeven leven. Je tekent duivelse plaatjes, waarin goed en kwaad met elkaar in gevecht gaan. Soms ben je heel bang om alleen te zijn. Elke hulpverlening lijkt niet tot jou door te kunnen dringen. Ik voel me machteloos en alleen, ik ben bang voor zwangerschap en zelfmoord.

Op een avond loop je met stoelen te smijten en ga je helemaal door het lint. Je pakt een tas en stopt hem vol met spullen. Je wilt niets meer met ons te maken hebben. Ik voel me radeloos, maar weet dat ik je niet tegen kan houden. Weet ik veel dat je een abortus wilt plegen. Dan gebeurt het wonder. De vader van je vriend belt op en zegt dat je zwanger bent. Ik loop naar boven om je te vertellen dat ik het weet en dat ik je wil helpen. Je begint te huilen en ik neem je op schoot.


Ruzie om niets
„Marian wil haar kind houden en vertelt op school dat ze zwanger is. Tussen de moeilijke momenten door zien we uit naar de geboorte van de baby. Na een moeizame bevalling wordt Esther geboren. De vader heeft inmiddels de benen genomen en laat niets meer van zich horen. Het valt niet mee voor Marian om naar school te gaan en de zorg voor haar dochtertje op zich te nemen. Ze is ook nog maar zestien. Tussendoor neem ik de zorg voor Esther op me. Na een interview voor de Evangelische Omroep vindt mijn dochter weer een vriend. Een poosje lijkt het beter te gaan, maar de relatie geeft al snel problemen. Marian maakt ruzie om niets met haar vriend, moeder, zus en broer. Ze wordt agressief en dreigt met karateslagen.
Ze spijbelt van school en dreigt steeds vaker met weglopen. Uiteindelijk stemt ze erin toe om opgenomen te worden in een huis voor mensen met psychiatrische problemen. Ze kan hier tot rust komen en leren met haar problemen om te gaan. Wanneer ze een weekend thuis is, lijkt ze nog meer in opstand te komen. Ze trapt deuren in, smijt met stoelen, slaat en gilt. Inmiddels is bij Marian een beginnende borderlinestoornis vastgesteld.


„Ineens ontdekken we dat je contact hebt met een man van Turkse afkomst die jou vangt in een net van criminaliteit en drugs. Je loopt steeds vaker weg en laat je dochtertje in de steek. Wanneer je terugkomt, verwijt je me dat ik me met jouw kind bemoei. Ik ontmoet je huidige vriend en voel dat er iets heel erg mis is. Je toont geen emoties en zegt dat je geen thuis, geen hart en geen moeder hebt. Als ik zeg dat ik van je houd, zeg je niets te voelen.


Kinderbescherming
„Haar nieuwe vriend belandt voor vier jaar in de gevangenis wegens poging tot doodslag. Marian gaat stiekem met haar dochtertje naar de gevangenis om hem te bezoeken. Inmiddels is de Kinderbescherming bij de zaak betrokken geraakt en wordt Esther onder toezicht gesteld. Ik heb samen met Marian de voogdij over haar. Inmiddels is mijn dochter weggelopen en wil ze niet langer bij me wonen.


„Het was goed om na drie maanden weer bij je te zijn en Esther te zien. Ik probeerde door de rommel heen jouw blik te vangen en je een moment van moeder/kind te laten voelen. Het lukte. Je was blij dat ik er was. Je deed erg je best om het mij en je zus naar de zin te maken.

Een week later hoor ik van Jeugdzorg dat je getrouwd bent in India. Ik weet niet wat er door me heen gaat. Verdriet, onmacht of een eindeloze moeheid? En nu ben je ineens vertrokken. Waar is je dochtertje? Heb je haar meegenomen? Het maakt me soms radeloos. Ik probeer mijn gevoel af te sluiten, maar ik kan er niet omheen. Het gevoel is er. Je bent mijn kind. Ik heb je met zo veel liefde in mijn armen gehouden. Met dezelfde liefde heb ik jouw kindje hier in huis opgenomen. Ik word weer zo bepaald bij jouw impulsieve gedrag. Je laat geen telefoonnummer achter. We weten niets.


Afstand nemen
„Inmiddels is Marian weer terug uit India, ze had Esther niet meegenomen, maar tijdelijk bij een vriendin ondergebracht. Haar man zit dus in India en zij woont hier. Waarschijnlijk is het huwelijk niet eens rechtsgeldig. Het bizarre is dat mijn dochter morgen er zo weer met een ander vandoor kan gaan. Ze zoekt altijd het gevaar op, ook in relaties.
Ik moet leren meer afstand te nemen in de omgang met mijn dochter en kleindochter. Als ik dat niet doe, ga ik er zelf aan onderdoor. Want hoe dichter ik bij hen kom, hoe groter het conflict wordt.


„Ik vind het verschrikkelijk voor Esther. Ze kan nog niet begrijpen voor welk dilemma ik sta en vervreemdt van me. Ik zie de verandering en voel de verwijdering die is ontstaan. Hoe vaak heeft Marian haar niet verteld dat ze geen oma meer heeft. Het lijkt of ik me afsluit, maar dat kan ik niet. Ik scherm me af voor de pijn die ik voel wanneer ik mijn dochter en Esther zie.


Genade
„Wat de relatie met mijn dochter betreft, voel ik me vaak onbegrepen. Ook in de hulpverlening wordt wel gezegd dat de hechtingsstoornis ontstaat omdat er door de moeder geen goede band met het kind is opgebouwd. Terwijl ik juist met Marian tot haar puberteit een goede relatie had. Zij is de enige van mijn drie kinderen die dit extreme gedrag vertoont.
Je moet door een rouwproces heen, het voelt eigenlijk alsof je dochter is gestorven. Ik moet tevreden zijn met een oppervlakkig contact met Marian en Esther. Ik moet het idee loslaten om een leuke oma voor mijn kleinkind te kunnen zijn. Ook moet ik er niet aan beginnen om diepgaande gesprekken met mijn dochter te voeren, anders escaleert de boel.
Gelukkig mag ik houvast vinden in mijn geloof in God. Dat raak je niet kwijt, al gaat het soms door diepe dalen. Ik heb ook wonderen meegemaakt. Dan waren en zoveel problemen in de relatie met Marian of met mijn ex. En dan werd een gebed soms heel concreet verhoord. Ik merk wel dat veel mensen, ook binnen kerkelijke kring, de problemen waar je mee worstelt niet altijd begrijpen. Er is nogal eens tegen me gezegd: Leef maar dicht bij God, dan zal Hij alles goed maken. Maar als de problemen alleen maar groter worden, dan is het alleen maar genade dat God je vasthoudt en dat je niet omkomt in je wanhoop.
Ik heb erin leren berusten dat ik met veel pijn en een diep eenzaam gevoel van binnen verder moet leven. Door de zonde leven we in een gebroken wereld. Ik mag erop hopen dat God eens een nieuwe aarde zal geven waarop alles goed zal zijn. Het geeft mij ook troost dat de Heere Jezus aan het kruis door een nog diepere verlatenheid is gegaan. Hij is de Enige die dit gevoel van eenzaamheid werkelijk kan meevoelen.


„Langzaam krijg ik weer vaste grond onder mijn voeten. Ik ga de grond voelen. (...) De deur slaat dicht. Je bent weg. Ik weet niet of het definitief is. De kwetsende woorden naar mij en de maatschappij klinken nog na in mijn oren. De mooie dagen kunnen zoveel goedmaken en lange tijd heb ik me daaraan opgetrokken in het vertrouwen dat het allemaal weer goed komt. Maar de harde, verwijtende woorden gonzen nog steeds door mijn hoofd. Ik kan het niet meer verdragen dat je me bij tijden de rug toekeert en van me walgt. Zo is er eenzaamheid aan twee kanten. Je moeder aan de ene kant en jij nog eenzamer aan de andere kant.


De namen en sommige gebeurtenissen in het verhaal zijn niet de werkelijke, om herkenbaarheid te voorkomen.


Wat is borderline?
Een borderline persoonlijkheidsstoornis is een psychiatrische ziekte op het grensgebied tussen een neurose en een psychose. Het ontstaat doorgaans in de vroege kinderjaren. Daarin speelt een aantal factoren een rol, zoals: aanleg, opvoeding en gezinsomstandigheden. Het probleem is dat het kind niet in staat is of in de gelegenheid is geweest zich aan de ouders te hechten. Vaak zijn er al symptomen in de kinderjaren te zien, maar het extreme gedrag begint vaak in de puberteit. Terwijl de lichamelijke en verstandelijke ontwikkeling is doorgegaan, is er een stilstand in de emotionele ontwikkeling.

Een aantal symptomen
- doorlopend gevoel van innerlijke leegte en verveling
- eenzaamheid, zelfs met mensen om zich heen
- angst en niet alleen durven zijn
- agressief gedrag en driftbuien
- (bijna) geen eigenwaarde
- zelfverwonding of (dreigen met) zelfmoord
- mensen manipuleren en claimen
- impulsiviteit en onvoorspelbaar gedrag
- depressie, afgewisseld met overactief zijn
- verslavingen
- op een bepaald moment emoties tonen of juist niet tonen, terwijl dat niet relevant is in die situatie

Bron: Christelijke contactgroep voor borderline persoonlijkheidsstoornis; e-mail: HYPERLINK mailto:contactgroepbps@hetnet.nl contactgroepbps@hetnet.nl

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 20 december 2004

Terdege | 180 Pagina's

Borderline

Bekijk de hele uitgave van maandag 20 december 2004

Terdege | 180 Pagina's